I'm here, where are you?

Hoofdstuk 3: Kennismaking

  ━ ━ ━ ━ ━ ━ ━ ━ ━ Hoofdstuk 3 ━ ━ ━ ━ ━ ━ ━ ━     

We rijden de oprit op van het luxe huis waar ik straks ga werken voor de allereerste keer in mijn leven. Ik ben zenuwachtig.  'Meneer Elaaies,' zegt Logan plechtig terwijl hij de autodeur voor me open houdt. Ik slik. 'Dankuwel,' bedank ik hem als ik mijn koffer ook heb.  'Succes,' zegt hij als groet en hij rijdt weer weg.  Nu komt het op mij aan. Ik druk op de bel en een langdurig deuntje weerklinkt achter de deur. 'Wacht even!' Please, red me. Ik zet mijn koffers en rugtas neer op het grind dat netjes naast de deur ligt. De grote deur komt met een klik los en de man des huizes staat voor me.  'Ik ben Elias, meneer,' zeg ik dan. 'Ah Elaaies, welkom! Kom verder. Zin in koffie?' De deur gaat na een korte klik helemaal open en ik neem mijn spul weer bij elkaar en zet het in de gang. 'Hallo Elaaies, ik ben sir Engelbert Bernard Florentijn. Maar iedereen noemt me Bernard. Hoe was je reis?' Ik schud hem de hand en doe mijn jas uit.  'fantastisch, ik heb genoten,' vertel ik hem eerlijk.  'Dat is goed om te horen, follow me s'il vous plaît.' Ik volg hem. Mijn jas over mijn schouder. Zo nonchalant mijn jas daar hangt, zo trillerig ben ik zelf. Mijn eerst werkdag en ik heb geen idee wat ik moet verwachten. Ja, babysitten maar op wie of wat? Ja, wie weet krijg ik een poedel op mijn schoot en moet ik daar voor zorgen. Ja, dit is echt super goed geregeld maar niet heus. 

'Dit is mijn jongste dochter Emmelien Gwendolynn Hedwig van negen jaar maar wij zeggen Gwendolynn en mijn oudste dochter is.. een echte teenager. En mijn oudste zoon is een weekendje weg.' Ik kan die lange namen dus echt niet aan eh. Logan heet eigenlijk iets met edelstenen ofzo en nu dit. Ik knik naar Gwendolynn. Ze zit met een boek keurig met haar benen over elkaar, haar rug recht en een pruilmondje op de bank. De "teenager" zet als antwoord dat zij ook hier woont haar muziek harder en Bernard rolt met zijn ogen. 'Ik zal je je nieuwe huis even laten zien, volg mij maar. Dochter, je bijlesdocente komt zo. Je weet wat je moet doen.' Gwendolynn kijkt op van haar chique ass boek en knikt en glimlacht naar mij. 'Ja, vader,' zegt ze.  Oh, geef me een teiltje ofzo.  Dit is niet echt, dit kan niet. Hoe zakelijk kun je omgaan met je bloedeigen kinderen?! Of ik ben gewoon, zoals gewoonlijk, veel te emotioneel maar dit kan toch niet? Ik rol met mijn schouders, de vliegtuig stoelen zijn niet optimaal als je dat dacht. Alsof ze er eerst met bakstenen op hebben geslagen om de vorm er uit te krijgen. 

Ik volg sir Bernard nu al een klein kwartiertje en mijn voeten beginnen al te knellen. Hij wil het liefste door zijn personeel aangesproken worden met sir ervoor. De naam erachter maakt niet uit, dus wie ben ik om in mijn hoofd dingen uit te proberen? Wat moet ik anders? Kijken hoe mooi en fantastisch het zwembad is met dolfijnen (?!) en al? Ja okay, misschien één keer maar niet vanaf alle hoeken.  Sir bernard baalbek is tot nu toe mijn favoriet als bijnaam. Dit huis heeft ook werkelijk alles eh. In de kelder, waar we immers zijn begonnen met de rondleiding, ligt een fantastisch tropisch zwembad met dus inderdaad dolfijnen en een sauna ruimte een eindje verderop. Ik denk dat ik in een soort Sims 4 terecht ben gekomen qua huis.  Als we weer bij de begane grond zijn is daar de lange gang en de woonkamer en de keuken.  Ook is er een studeerruimte voor de beiden dames die nog op school zitten.  En naast die studeerruimte zit de bibliotheek.  En niet zo'n kleine ook. Alles hier moet extreem groot zijn, krijg ik het gevoel. En dat is ze behoorlijk gelukt. De bieb begint op de begane grond maar reikt uit tot de tweede verdieping. Het is gigantisch en ik denk dat deze ruimte mijn favoriete ruimte wordt. We nemen de trap naar de eerste verdieping en treffen daar een omgeslagen doos aan.  Sir Bernald baalbek sist van woede.  'Emmelien Gwendolyn Hedwig Davidson! Hier komen jij! Nu!' Ik heb werkelijk geen idee wat er aan de hand is en leun maar wat tegen de muur aan.  Ik zal me eigenlijk moeten mengen in deze rare ruzie om een omgeslagen doos maar ik ben te moe om te reageren. Gwendolynn komt met een zelfverzekerde blik omhoog met de lift. 'Ja, vader?' zegt ze poeslief. 'Eendjes?! Hier?! In huis?! Ben je gek geworden?! Wat zou Elaaies wel niet van ons denken?! Ga als de sodemieter naar de bibliotheek en ga leren! Ik spreek jou nog wel dame.' Sir Bernard baalbek zijn stem slaat om de haverklap over maar het deert hem niet. Zijn gezicht loopt rood aan en ik wapper hem wat koelte toe met de waaier die van mevrouw Martins heb gekregen. Gwendolynn draait zich deftig om en schraalt de trap af. En dat kind is 12? Never. 'Sorry,' excuseert Bernard zich. 'Je kamer is op de tweede verdieping, sorry, ik moet weg. Byee!' Ik blijf verbijsterd achter. De doos kantel ik weer op zijn gewone plek en dan haal ik mijn koffers op. Weird.

A/N:

Als een extra cadeautje is hier alvast hoofdstuk 3! Wat vinden we tot nu toe van Elias, Rune en Rhydian? Willen jullie mijn verhaal zo vaak mogelijk delen zodat ik nieuwe mensjes leer kennen? Thx alvast!