BROKEN SERRA (Oriental Girls Series-#1)

Chapter 9

Chapter 9
Been there, done that!

"Two units lang ang sched. Ngayon serr, any plans later?"

It's jannah's joyful voice. Nasa ikalawang subject kami ngayon.

"Sorry 'bout yesterday jann. Yeah you're right, I'm in trouble right now!" Walang buhay kong turan. Though, she's not asking I feel like she deserved an answer.

"Ano ba kasi Ang nangyari? I can help serra. Please let me help you." She said sincerly.

The sincerity of her voice is already a big consolation to me. I heave a sigh.

"I'll tell you. When I'm ready, okay." Tinapik ko siya sa balikat. She sighed.

This is what I like about jannah, she always understands me though, I'm a hard puzzle to her. "Hindi kita masasamahan mag lunch. Magkikita kami ni Madame Alicia!" pinasigla ko ang boses, then I rolled my eyes, jannah smiled a bit.

"Your grandmother right? Why'd you address her like that?" She said smiling.

"Because she has a lot of address!" I joked. Dumating ang prof. Kaya natigil kami ni jannah.

"Okay CLASS, Your attentions please." Energetic ma pambungad ng Prof. Tumahimik ang lahat sa loob ng klase. "The president of dancer's club is here! He'll make some announcements, please pay attention." the prof said, Then a group of seniors entered the room.

Biglang umingay dahil sa mga hagikhik at bulong-bulongan. Dalawang babae at tatlong lalaki ang naka linya sa harap. The two girls is wearing a business-ad. Uniform, ang dalawang lalaki naman ay HRM, and IT. ang lalaking pinakamatangkad sa tatlo ay naka agribiz. Though, naka talikod siya sa amin dahil kinakausap niya ang prof.

Isa-isang nag salita ang mga seniors sa harapan, hindi ako nakinig dahil hindi naman ako kabilang sa club nila. Kinalabit ako ni jannah kaya napabaling ako sa kanya.

"Friday ngayon, baka magsisimula na ang dancers club. para lang kasi 'to sa mga freshmen, Kaya kailangan balik tayo mamaya."

Napatikwas ang kilay ko. What?

"Jann. Hindi kaba nakikinig? Ano ba sinalihan mo?" Tanong ko na nagpalito sa ekspresyon niya.

"Huh? E, diba pareho tayo? lumipat ka ba ng hindi nag sasabi sa akin?" Nagtataka niyang tanong.

I smirk.

"Hindi!" Balik ko sa kanya sabay irap. What's her problem really?

"So pareho parin tayo?" alanganin niyang sabi. I chuckled.

"Obviously! E, walang dancer's club diyan! bakit tayo babalik mamaya?" Pamimilosopo ko.

Nabitin sa ere ang tawa ni jannah. Napapa-iling pa.

"What? Ako pa talaga ang hindi nakikinig ah!" Depensa niya. Na para bang ako ang bobo sa aming dalawa.
Napasimangot ako. "Dancer's club president po ang isa diyan!" Sigurado niyang sabi.

Napanguso ako at biglang natawa. Kahit papaano nakakangiti parin ako sa mga simpleng bagay. Normal naba ako nito? I smirk, and Shook my head.

"Paano mo nasabi? boy abunda?" A famous caption from Facebook. natatawa kong buwelta.

Humagalpak si jannah. Her sweet laugher reminded me of my mom. I smiled too.

"I'm sure po kasi si ku-"
Isang tikhim ang nagpatigil sa sasabihin sana ni jannah. Sabay kaming ginala ng tingin ang paligid.

We're busy chatting with each other, while the rest of the students are busy looking at us too.

"Are you guys done with your funny chitchat?" A familiar voice make me glance the man in front of us.