BROKEN SERRA (Oriental Girls Series-#1)

Chapter 37

Chapter 37
The owner

I don't know why Destiny allowed us to meet when there's no way for us to be together.

Buddha says; in the end, only three things matter: how you loved, how gently you lived, and how gracefully you let go of things not meant for you.

When you let go of the things that's not meant for you, something better comes along. When I'm still away, I thought good things has finally arrived! lalo na ng dumating si Isaiah sa buhay ko. Matagal pero, natanggap ko kalaunan ang tunay kong pagkatao. Natuto akong magpatawad at tumanggap ng pagkatalo. My businesses boomed. Isn't it a good thing? Bakit ngayon na nagbalik na ako sa lugar kong saan ngasimula ang lahat, muling naging malabo ang estado ng puso ko.

Pains and memories of him, came like a flood, just because of that painful song last night. Some realization hit me, hard! Pinakawalan ko na ang nakaraan maliban sa isang pahinang akala ko nalagpasan ko na.

Bakit hanggang ngayon masakit parin? ilang kilometro na lang ang distansya namin, dapat ay okay na ako e. Pero bakit hindi na sigurado ang puso ko ngayon? Natanggap ko na nga ba na hindi kami itinadhana? O sa hindi namamalayan, pilit kolang palang tiniklop ang pahinang para sa kanya kahit hindi ko naman talaga matagumpay na nalagpasan.

I'm only breaking my own heart! It feels like... I'm back to zero! Nahihirapan ako, pero kailangan kong panindigan... na kakayanin ko 'to! As long as his presence is still far from me, magiging okay din ako. Isang tanong ngalang ang nagpapa-tuliro sa'kin ng husto.

Kasalanan ko ba talaga? Why do I felt guilty, about something? Something I can't name...  I choose to stay away! I want to redeem myself, in the process of playing safe. I left them all hanging, Pero Bakit ako ang nagdusa? There are things that is hard to phantom.

Nakatulugan ko na lang ang gano'ng pag-iisip. Kinaumagahan ay inulan ako ng maraming tanong ng mga pinsan.

"Ateng, bakit bigla kang umalis kagabi huh? Hindi ka manlang nagpaalam!"

"Sumakit ang ulo ko, sash."

"Talaga ba?" Nagdududa niyang tugon. Benaliwala ko na lang.

"Ate, si Isaiah ba gising na?" Tanong ni hazel.

"Oo sumabay nag-shower, kay jun."

Hindi ko alam anong oras akong nakatulog kagabi basta pagdating ko sa cottage ay tulog na si hazel na katabi si Isaiah, habang ang iba ay nagpaiwan sa tree house at uminon nga ng wala na ang bata. Mas nauna akong nakuwi sa kanila, kaya hindi nila ako nakulit kagabi.

Pagsapit ng alas otso ay nagpahatid si ate liza ng agahan sa cottage. Umuwi rin pagkatapos ng agahan ang kambal, nagpaiwan naman ang apat. pagsapit ng tanghalian ay nagpahatid ulit ng pagkain si ate liza. Ngunit hindi ako sumabay mananghalian sa mga pinsan dahil may appointment pa ako sa investors na sinasabi ni ate liza. Pagkatapos kong maligo ay tumungo ako sa coffee shop.

Binati ako ng lahat pagkapasok sa loob, Ang dating mga service crew parin noon sa city ang kawani ni ate liza, maliban sa dalawa pang nadagdag. Bahagya kong tinanguan ang lahat at dumeritso na sa office.

Naabutan ko si ate liza na may kausap sa loob, bukas kasi ito kaya deretso akong pumasok. 

"Oh, nandito na pala." Pambungad ni ate liza na parang hinihintay talaga ako.

"Am I disturbing...?"

"No, of course not!"

Bumaling sa'kin ang kausap ni ate, may isang ginoong medyo may katandaan na ang nakaupo sa harap niya.