BROKEN SERRA (Oriental Girls Series-#1)

Chapter 14

Chapter 14
Temporary

"Why don't you mind your own business?"

I punch him many times, nang makapasok na kami sa loob ng kotse niya. Hindi ko na alam anong gagawin sa kanya. Laging siya ang nasusunod! I want to be alone! but he's not letting me. I really wanna burst out crying right now! Dinagdagan pa ng katigasan ng ulo niya.

Hindi siya umilag sa mga sapak ko sa kanya, hinayaan niya lang ako. I don't want to break down in front of him, pero saan ko hahagilapin ang choice sa pagkakataong ito?

"What do you want Ryely?" Nahahapo kong tanong, habang pikit matang nakahilig sa backrest ng sasakyan sa front seat.

Hindi siya sumagot, bagkus pinaharurot niya ang sasakyan. Ilang minuto kong pinakiramdaman ang paligid, hanggang sa huminto ang makina ng sasakyan.

Walang kabuhay-buhay kong dinilat ang mata. Nasa labas kami ng isang condominium.

Nasa pinto na si Ryely ngayon sa gilid ko, nakadukwang sa naka bukas na pinto ng sasakyan. Nagtagisan kami ng tingin ng ilang segundo.

"Please..." nagsusumamo niyang turan. he gestured the way out.

Pagod ko siyang tinitigan, At walang buhay na lumabas ng sasakyan.

"Ano ba talagang kailangan mo Ignacio? Let's end this game! You'll do whatever I want right? We had a deal! I want you to stay away from me! That's what I want." Tuloy-tuloy kong pahayag.

Hinubad niya ang suit at necktie, naka v-neck t-shirt na'siya ngayon. Parehas kaming naka-tayo, ako malapit sa pinto, siya naman sa gilid ng sofa sa sala. Nanatiling tikom ang bibig niya, na mas lalo kung kinairita. I clenched my teeth tightly.

"Did you fucking hear me?" Pasigaw kung turan.

Halo-halo na ang nararamdaman ko. galit, sakit, frustration, inis! Hindi ko na alam. gusto ko nalang maglaho. napapagod na ako! Nanakit na ang lalamunan ko kakapigil ng hikbi.

Dahan-dahan, humakbang siya palapit sa akin. Gustong-gusto ko nalang sumabog ngayon sa harap niya. kung wala siyang planong magsalita bakit pa ako nandito?.

Huminto siya sa harap ko. nag-iwas ako ng tingin sa mga mata niyang may sari-saring emosyon na hindi ko mabasa.

"I'm going home!" Halos walang buhay kong pahayag.

I was about to turn around, pero Bago ako makapihit patalikod, ay sinalampak niya ako sa katawan niya.

I'mHe embraced me tightly!
Natigilan ako ng ilang segundo. Dapat itulak ko siya, but my body is betraying me. Kailangan ko nang mga bisig na sisilong sa akin ngayon. I don't want it to be him! Pero bakit siya ang kasama ko ngayon? pumikit ako ng mariin sa dibdib niya.

Hindi ko na napigilan ang pag-agos ng mga luha, the warmth of his body is a comfort to me. I cried all the unknown pain in my heart. Ang lahat ng sakit na dinulot ng sarili kong pamilya, Ang harap-harapan na pamamahiya, pinagkanulo nila ako.

Habang buong pusong tinanggap ang mga taong dahilan ng pagdurusa ko. Humikbi ako sa mga bisig niya. I lost it! Akala ko kaya kung panindigan ang lumabang mag isa! ang umiyak mag isa! but Ryely is here, and I realized that, sometimes strong people lost their guard in the middle of pretension.

"No Matter how painful your experience was, never treat people the way they treated you. Kill them with kindness, and choose to be better." Malumanay niyang pahayag.

Iginiya niya ako paupo sa kandungan niya, habang nakaupo naman siya sa sofa. The barrier between us, is now broken. 'tsaka ko'na po-problemahin ang pagbuo ulit nito. For now, I want to be serra. the real one! Wala akong balak paghigantihan ang mga taong umabandona sa akin, but i need to depend myself from their venom words, and killer presence.