BROKEN SERRA (Oriental Girls Series-#1)

Chapter 30

Chapter 30
Saya

It's Thursday, at ilang araw nalang magaganap na ang victory party ng IGNACIO MOTORS. Masyadong hectic ang schedule ni Ryely sa linggong ito dahil sa paghahandang ginagawa niya. lagi naman siyang nag te-text, hindi ko nalang nirereplyan para hindi siya ma-distract. Wala pa kaming interaction simula no'ng may mangyari sa'min! ilang araw na ang dumaan ngunit parang nararamdaman ko parin siya, The soreness is gone now! Hindi katulad no'ng mga nakaraang araw na pilit kong iniinda ang hapdi.

Christmas is coming, and tomorrow is bonifacio day. Kaya walang pasok, holiday! ilang buwan nalang at matatapos na ang school year. Last Christmas is such a lonesome month for me, hindi kagaya ngayon, nagkaroon ng konting kulay! At dahil yun sa pagpupumilit ni Ryely na isingit ang sarili niya sa masikip kong mundo. Funny how it all started! Masaya ako dahil naging instrumento siya para mapatunayan ko sa sarili na deserve ko rin ang maging masaya.

'Syempre, kasama siya. Pasobra nalang ang unti-unting pag tanggap ni lola. Kompleto na sana ang kaligayahan ko, kung gumaling lang si daddy at ng magkahinge manlang ako ng tawad sa pagiging matigas ko sa kanya noon. I was wrong in that part. Pride can save you at times, but not all the time. And it doesn't do me good, this time! I should be wiser when to fight for it, next time!

Dad's condition is getting worse... hindi man derektang sabihin ng doctor, ramdam ko na lalong lumalala ang kondisyon niya habang tumatagal. halos pilitin na nga ng doctor si lola na ituloy ang operasyon, subalit kagaya ko, kumakapit parin at umaasang lalaban si dad para sa'kin, sa'min. Dads comeback is my only wish this Christmas.

I'm now heading to our building, for sure kanina pa naghihintay si jannah sa'kin. kanina pa kasi text ng text, nagtatanong kong nasa'n na daw ako. as if naman ma le-late ako e, masyado pang maaga.

"Serra, halfday lang daw tayo ngayon!" Bungad ni jannah.

"Bakit?"

"Dalawang professor ang absent e,"
Nagkibit balikat ako sa balita ni jannah, at umupo sa tabi niya.

"Anyway Serra, si Venice ba dadalo parin sa victory party?"

Hindi agad ako naka-imik sa tanong ng kaibigan. I sighed heavily. Pupunta nga kaya siya? Sa nakaraang araw na nagpang-abot kami sa hospital ay ramdam ko parin ang pag-iwas niya. Malimit ko siyang nakikita sa campus, home schooling kaya siya ulit? palagi ko kasi siyang naabotan sa hospital, minsan nga sumasagi sa isip ko na baka hands on siya sa pag-aalaga kay dad. may parte ng pagkatao ko ang naaawa sa kanya, but there's nothing I can do about it! Just like her, I want Ryely for myself too. I don't know if this is some kind of selfishness, but I don't want this one great opportunity, to be loved... slipped away.

If I still end up broken in the end, then at least I have give it a try! No bad experience, only good lessons. It's hard to predict what future brings, baka rin kasi, isang beses lang titibok ang puso ko. baka sa kanya lang!

"Forget it!"

Pumasok ang prof kaya natahimik kami ni jannah. Hours pass smoothly, hanggang sa tumunog na ang bell tanda na tapos na ang klase. Nag lunch kami ni jannah sa cafeteria, at doon binuksan na naman niya ang pinaka pribadong usapin.

"Serra, share ka naman! Masakit ba? "

Pinandilatan kos'ya ng mata. "Shut up jannah! Nothing happened." Sabay iwas ko ng tingin.

"My gosh! Bawal bawiin." natatawa niya tudyo.

"Bahala ka D'yan!"

Mula talaga no'ng malaman niya yun, ay walang araw na 'di niya ako kinukulit tungkol do'n. As if I would let my guard down, that's so fucking confidential! Muli kaming natahimik ng tumunog ang cellphone ko. Ryely's calling!