Eleanor Grey is een vampier en een weerwolf. Ze is beide. Als ze het plaatsje Forks ontdekt besluit ze daar even te blijven. Ze komt een paar interessante dingen tegen. Vrienden, vijanden en geliefde. Zullen de Cullens haar vertrouwen? En wat zullen...
'Je bent geadopteerd?' Zegt Bella verbaasd. 'Geadopteerd is anders... Maar zo zou je het kunnen noemen.' Zeg ik wat zachter. Oké ik weet het, ik ben dan wel... 1, 2, 3, 4, 5.....1020 jaar oud, maar ik mis mijn familie nog steeds. We waren de perfecte wolven familie.. En toen kwam hij. Hij die besloot mij te veranderen en hen te vermoorden. Hij heeft het uitgelegd en ik kan begrijpen waarom hij alleen mij zou veranderen, maar ik hield van mijn familie. Ik hou nog steeds van ze.
'Eleanor!' Roept Alice en ik schrik op. 'Ik- uh ik moet gaan!' Mompel ik terwijl ik opsta en mijn onaangeroerde eten in de vuilnisbak dump. Dan pak ik mijn tas en gooi die over mijn schouder. 'Eleanor!' Hoor ik Reece nog roepen, maar ik negeer het. Ik moet gewoon even alleen zijn. Ik loop stug door wetend dat hij me achterna komt. Buiten aangekomen ren ik naar mijn auto. Ik zet mijn zonnebril op terwijl ik mijn weerwolf kant weer terug laat lopen. 1 oog wordt fel blauw. Dan start ik mijn auto en rijdt weg, terwijl ik Reece hopeloos bij de ingang zie staan. Ik wil zo graag terug nu, maar ik kan het niet. Ik rijd op een razend tempo richting mijn huis. Ik hoef nog maar 3 a 4 minuten te rijden als ik nog een andere oprit zie. Ik dacht dat ik de enige was...
Al gauw zie ik mijn oprit en ik rij er in. Ik stop de auto en stap uit. Hier sta ik dan. Bij mijn eigen huis.
Het is een prachtig en onopvallend huis. Ik hou er nu al van.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik douche even gauw en kleed me om. Dan kijk ik op de klok. Als ik nu ga rennen ben ik nog op tijd voor mijn laatste uur. Ik kijk in de spiegel en zie langzaam hoe mijn ogen alle twee goud worden. Ik glimlach nog een keer naar mijn spiegelbeeld en dan schiet ik het huis uit.
Ik stop met rennen vlak voordat mensen me kunnen zien. Ik loop langzaam het bos uit de school in. Voor het lokaal hou ik stand. Lekker, 2 keer te laat op 1 dag. Ik open de deur en loop naar binnen. 'Madame! U bent te laat!' Zegt een streng uitziende vrouw tegen me. 'Ik weet het. Het spijt me! Ik neem aan dat u weet over mijn.. situatie?' Haar blik verzacht. 'Natuurlijk meid! We vinden het allemaal vreselijk voor je. Ga maar zitten!' Ha! De oude smoes werkt altijd. 'Okay!' Ik wil naar een plek lopen maar ze houd me tegen. 'Niet daar! Ga maar naast meneer Cullen zitten!' Ik kijk op en de geur van Reece komt me tegemoet. 'Natuurlijk.' Zeg ik en ik ga naast hem zitten.
Tijdens de les voel ik de spanning tussen ons. 'Kom op Reece, zeg gewoon wat er is!' Zeg ik op een gegeven moment. 'Waarom liep je weg?' 'Was dat niet duidelijk?' Ik kijk hem oprecht verbaasd aan. 'Nee, ik dacht dat je wegliep van mij!' Nu ben ik helemaal verbaasd. 'Waarom zou ik weglopen van jou?' Hij kijkt even verbaasd en dan hersteld hij zich. 'Uhm geen idee!' Zegt hij voor dat hij zich op zijn werk richt. 'Reece... Ik ben niet geadopteerd...' zeg ik zachtjes. Nu kijkt hij weer op. 'Huh?' 'Mijn ouders, ze zijn er niet meer!' Zeg ik krachtig. Zijn blik verandert. 'Oh..' 'Ja oh! En ik liep weg omdat ik het voor me zag. Hoe hij ze vermoordde! Dus nee ik liep niet weg voor jou.'
'Kan het wat stiller daar?!' Ik kijk de docent een beetje geïrriteerd aan. 'Is goed hoor mevrouw!' Zeg ik beleefd en ze gaat weer verder met de les. De rest van de tijd is Reece stil.
Als de bel gaat kijkt Mike, die ook in deze klas zit, me aan. 'Heb je ook gym?' 'Nee, ik heb geen gym.' Zeg ik terwijl ik mijn tas pak. 'Huh? Hoe kan jij geen gym hebben?!' Vraagt hij door. 'Heeft Reece gym?' Zeg ik en direct kijkt Reece me geamuseerd aan. 'Nee, maar-' 'Nou, daar heb je je antwoordt! Ik ga naar huis.' Ik loop het klaslokaal uit richting de parkeerplaats.
Als ik buiten sta besef ik iets. Shit ik ben komen rennen. Ik kan nog lang niet weg!
Tenzij... Ik nu mijn wolf kant naar boven laat komen en als wolf ga rennen. Maar dat is een risico. Een groot risico.
'Waar wacht je op?' Vraagt Reece bij mijn oor en ik schrik op. Hij staat vlakbij me en zijn hand raakt bijna mijn hand aan. Subtiel trek ik hem weg. Als hij me aanraakt voelt hij dat ik net zo koud ben als hij. 'Uhm ik wacht tot mijn auto aan komt rijden.' Mompel ik wetend dat hij het hoort. 'Wacht, je bent niet met de auto?!' 'Nee, eigenlijk ben ik komen lopen.' Zeg ik terwijl ik mijn haar in een staart doe. 'Dus ik ga maar eens lopen... Ik zie je morgen!' Roep ik achteruit terwijl ik begin te lopen.
Wanneer ik bij de bosrand ben draai ik me nog een keer om. Reece staat er nog steeds en hij kijkt me aan. Ik voel de schokken door mijn lichaam als ik in zijn ogen kijk. Na even draai ik me weer om. Ik adem diep in en uit en dan is mijn ene oog weer blauw. Ik durf niet meer om te kijken en schiet daarom direct het bos in.
Reece pov
Ik zie hoe ze wegloopt. Bij de bosrand staat ze stil. Mensen zouden haar nu niet meer kunnen zien, maar ik zie haar nog duidelijk. Ze kijkt even naar achter en als haar ogen contact maken met de mijne. Ik voel schokken in mijn buik en weet gelijk wat dit betekent. Ze is mijn mate.
Dan draait ze zich om en haalt ze diep adem. Even staat ze stil en daarna is ze verdwenen. Holy shit! Ik sein naar Alice en begin dan richting de bosrand te lopen. Wanneer mensen me niet meer kunnen zien begin ik op mijn eigen snelheid te rennen. Ik ruik haar, maar zie haar niet. Als ik thuis aankom ruik ik dat haar spoor nog verder doorloopt. Ze is dus hier langs geweest. Zuchtend loop ik naar binnen, ik snap niet hoe ik haar ben kwijt geraakt.
