Eleanor Grey is een vampier en een weerwolf. Ze is beide. Als ze het plaatsje Forks ontdekt besluit ze daar even te blijven. Ze komt een paar interessante dingen tegen. Vrienden, vijanden en geliefde. Zullen de Cullens haar vertrouwen? En wat zullen...
Nadat ik afscheid genomen heb van Seth ren ik richting mijn huis. Zodra ik in de buurt kom ruik ik Alice en Reece die ook op weg zijn naar mijn huis. Het enige dat ik me kan bedenken is dat ze het gehoord hebben. Shit!
Ik douche me razend snel en trek andere kleding aan. Want alles zat onder het bloed.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Reece, gaat zo afgeleid zijn.
Maar goed, ik heb een verhaal nodig. Ik kan de waarheid zeggen. Maar dan bedoel ik de dingen over mijn familie. Dat ik ver terug in de familie Clearwater zit. Okay, dat is niet waar, maar ja, dat maakt me niet uit.
Ik heb net mijn haar gekamd en mijn make-up op nieuw gedaan als de bel gaat. 'Oh shit ik wist niet dat ze aan konden bellen.' Direct na mijn opmerking heb ik al spijt. Natuurlijk kunnen ze het horen. Mijn ogen worden goud.
Ik loop naar de deur en doe open. 'Kom binnen.' Zeg ik terwijl ik hun niet aan durf te kijken. Ze lopen naar binnen en ze nemen plaats op de bank. 'Willen jullie wat?' Vraag ik uit beleefdheid. Ze reageren niet. 'Nee, nou ik ga wat halen hoor.' Zeg ik en ik wil weg lopen naar de keuken. 'Ga zitten Eleanor!' Ik ga zitten en kijk naar de bank.
'El-?' 'Ik was een Clearwater okay?!' Roep ik direct uit. '1020 jaar geleden. Mijn vader was een Clearwater, dus ik ben automatisch ook een Clearwater.' Ik kijk hen langzaam aan. 'Maar was je-?' 'Een wolf? Nee!' Zeg ik zelfverzekerd. Ik haat het dat ik tegen ze lieg. Maar het kan niet anders.
'Dat is best wel bijzonder. Als je beseft hoe lang de Clearwaters bestaan.' Zegt Alice terwijl ze nog chiller gaat zitten op de bank. 'Het spijt me dat ik tegen jullie loog.' Zeg ik terwijl ik mijn hoofd omlaag laat hangen. Reece komt naast me zitten en kust mijn nek. 'Het is goed, princess!'
'Ik ga wel weg!' Zegt Alice heel awkward als hij mijn nek blijft kussen. Ik grijns even en wacht tot Alice weg is. Dan draai ik Reece om zodat hij met zijn rug op de bank ligt. Direct zoen ik hem op zijn mond. Hij vraagt toestemming die ik hem direct geef. Hij draait ons om en het volgende moment lig ik onder. Hij gaat tijdens het zoenen met 1 hand over mijn zij. Langzaam gaat zijn hand hoger.
'Trek zoiets nooit meer aan!' Gromt hij hijgend als we elkaar even los laten. 'Ik weet het niet, als dit je reacties vaker is.' Zeg ik ook hijgend, maar grijnzend. Hij gromt even en drukt zijn mond weer op die van mij.
Rosalie pov
Ik zit lekker rustig op de bank met de hele familie als Alice binnen komt stormen. 'Pff goed dat ik daar weg ben.' Zucht ze opgelucht terwijl ze op de bank ploft. 'Wat?' Vraagt Emmet grijnzend. Volgens mij leest Edward het in Alice haar hoofd, want hij begint te grijnzen en kijkt een beetje ongelovig. 'Meen je die? Dan zijn de Clearwaters heel oud.' Mompelt hij. Nu weet ik dat het over Eleanor gaat. Haar waarheid. 'Maar dat is dus de reden dat ze zoveel om hen gaf.' Zeg ik duidelijk hoorbaar. 'Jij wist het?' Klinkt er van 4 kanten in koor. 'Natuurlijk wist ik het, ik heb Seth al ontmoet.' Zeg ik lachend. 'Wist- weet je dan meer dan Reece?' 'Weet?' 'Ja, want volgens mij is hij er vandaag pas achter gekomen.' Zegt Alice verbaasd. 'Ja, dan weet ik meer dan hem. Maar het was een soort ongeluk. Ik zag haar toen ze samen met hem en Leah was. Later heb ik haar geconfronteerd.' 'Wat zei ze?' 'Ze was best wel geschrokken, maar toen heeft ze het uitgelegd en ja. Hoe wisten jullie het?'
'Ze rende weg uit school. Ik weet niet wat er gebeurde maar ineens schoot haar blik omhoog. Alsof ze iets had gehoord of zo. En toen stond ze op en rende weg. We volgde haar, maar al gauw waren we haar kwijt. Toen hoorde we haar roepen. Ze was opzoek naar Seth. Volgens mij was hij gewond want ze riep de hele tijd dat hij niet moest opgeven. Toen zei ze dat hij familie was en tja.' Ik kijk verbaasd op. 'Is hij genezen?' 'Dat weten we dus niet. Ze zei: 'Hier! Drink dit!' Maar omdat we geen beeld hebben weten we niet wat hij heeft gedronken.' Zegt Alice bedachtzaam. Ik houd mijn gezicht in de plooi. Mijn hoofd is leeg. Niks. Helemaal niks.
'Rose, je kan niet tegen ons blijven liegen. Je hoofd is clean! Helemaal niks.' 'Dat kan toch.' Zeg ik ongeïnteresseerd. 'Nee, dat kan niet! Iedereen denkt ergens aan. Maakt niet uit wat! Maar op een of andere manier is je hoofd altijd leeg als het over Eleanor gaat!' Roept Edward naar me. 'Daar kan ik toch niks aan doen?! Ik heb er gewoon geen mening over!' 'Je hebt er geen mening over dat Eleanor liegt tegen ons allemaal?!'
'Als jullie me niet vertrouwen kan je het gewoon zeggen hoor.' Zegt een stem vanuit de deuropening. Eleanor. 'Natuurlijk snap ik dat het raar is als ik soms weg loop. Dat ik geef om de wolfjes en dat ik wat verberg. Maar ik ken jullie nog niet zo heel lang, veroordelen jullie me hier echt om? Veroordelen jullie me omdat ik niet mijn hele leven deel? Sorry als dat niet in jullie verwachting ligt. Sorry als jullie daar niet mee om kunnen gaan. Ik wilde het wel vertellen, maar nu kunnen jullie lang wachten!' Zegt ze redelijk kalm. 'Schatje!' Zegt Reece die achter haar staat. 'Nee! Edward vertrouwt me niet! Alice vertrouwt me niet en Carlisle ook niet! Waarom zou ik het dan vertellen? Jullie zullen alleen maar judgen en ik heb daar geen zin in.' 'Je snapt toch wel dat we het willen weten?' Vraagt Alice voorzichtig. 'Natuurlijk snap ik dat, maar het is niet levensbedreigend of zo, dus willen jullie het alsjeblieft laten? Het ligt gevoelig en ik zal het zeggen als ik er klaar voor ben.' Goede zet Eleanor. 'Dat is helemaal goed, El! Vertel het maar als je er klaar voor ben.' Zeg ik terwijl ik naar haar toe schiet en haar in een knuffel trek.
