17.Bölüm ~ Yemek

83 8 6
                                    

Oy ve yorumlarınız için teşekkürler. Bu arada 1K olmuşuz çok sevindim. Hikayemi okuyup beğenenlerin olması çok güzel Sizi seviyorum :)

Medyaya bakın !! Yorumları bekliyorum.

Haftasonumu Akın'la geçirmiştim. Ödev işimi halletmiştik. Hoca da sunumumuzu beğendi. Bütün bir hafta gayet iyi geçmişti. Onunla tüm sıkıntılarımı dertlerimi unutuyordum. Ve en önemlisi beni mutlu ediyordu.

Birkaç ay sonra

 Bugün Akın oldukça düşünceliydi sorduğum çoğu soruya kısa cevaplar veriyordu bir şey olmuştu ama ne ?

"Yarın sinemaya gidelim mi?"

"Hayır." yine aynı ters cevaplar.

"Akın bir şey mi oldu?"

"Hayır"

"O zaman neden böyle kötüsün."

"Derin biraz rahat bıraksan."

"Ben gi-gidiyim o zaman."dedim sesim titremişti çünkü ağlamak üzereydim. Banktan kalkıp ön bahçeden içeri girdim. Gözlerim dolmuştu. Okulun son haftasında olduğumuz için ders yapılmıyordu. Konferans salonun boş olduğuna sevinerek içeri girdim. Gözyaşlarımı serbest bıraktım. Kalbimi bu kadar kolay acıtabilmesi normal mi.

Kendimi topladığımda daha mantıklı düşünmeye başladım. Belki evde önemli bir şey olmuştur. Ama bana bunu anlatmasını beklerdim. Telefonum çalmaya başlayınca arayan kişi beni meraklandırmıştı. Ada arıyordu beklemeden telefonu açtım.

"Selam Kuzen iyi misin ? Bir şey olmadı değil mi?" Müneccim miydi bu kız ?

"İyi olduğum söylenemez."Bu kötüyüm anlamına geliyor.

"Ben sadece üzgün olup olmadığını merak ettim.Bir şey olmuş gibi geldi de."

"Evet oldu Deniz yanında mı ?"

"Evet."

"Söyle o da dinlesin. "

"Bekle boş bir sınıfa girelim hopörlöre alayım."dedi ve 2 dakika sonra tekrar konuştu.

"Evet anlat bakalım."

"Akın bana ters cevaplar veriyor morali baya bozuk."

"Ne zamandır Akın'ı bu kadar düşünür oldun?"dedi imalı şekilde Deniz.

"Birkaç aydır... Deniz bir şey biliyorsan lütfen söyle."

"Derin isterse anlatır biraz özel bir durum."

"Peki."

"Derin üzme kendini bak bende üzülüyorum."

"Tamam Ada. "

"Hala güçlerin ortaya çıkmadı mı ?" Ada ve Burak'ın da güçleri ortaya çıkmıştı. Belki yakında bireysel güçlerini de öğreniceklerdi.

"Hayır henüz hiç bir şey olmadı sizin nasıl gidiyor?"

"İyi gidiyor. Henüz kimseye yakalanmadık."

"Herneyse ben kapatayım artık."

"Hoşçakal."dedi ikiside. Konferans salonundan çıkınca Akın'ı yine aynı yerde buldum arka taraftaki bankta.

"Bana anlatabilirsin. Ne oldu ?" dedim ama cevap vermedi.

"Lütfen böyle yapma üzülüyorum. Hadi anlat bana." Hiçbir şey söylemeden banktan kalktı ve okuldan çıktı benden yanında yürüyordum. Yüksek bir tepeye çıktık.

ALTÜSTHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin