This is the epilogue of Heartbeat. Thank you for reading my fourth story. It's my dream na makapag sulat ng tragic story. Sama sama tayong kiligin at umiyak sa huling kabanata ng Heartbeat.
PS. Hindi po ako ng proof-read. Kaya kung ay error po sorry. Enjoy reading.
Wakas.
Alden's POV.
"Ruby!" Sigaw ko sa akin kaibigan.
Lumingon siya sa akin at nag taas ng kilay. "Sino ba yan kausap mo at ayaw mo bumalik sa at in kwarto?" May halong inis na tanong ko sa kanya.
Nasa hospital kami ngayon, dahil sabay na naman kami sinumpong ng mga sakit namin.
Sa ilang araw na pamamalagi namin dito, kami lang at nurse ang mag kakasama at mag kakausap, bihira lang kasi pumunta si Sister. Rita dahil sa pamamahala niya ng ampunan kung saan kami lumaki ni Rubini.
Iniwan kami ng mga magulang namin sa ampunan noon mga bata kami. Siempre marami akong tanong, kami ni Rubini na tanging mga magulang lang namin ang makakasagot. Kahit andun ang galit noon bata pa ako sa kanila hindi ko pa rin maiwasan magpasamalat sa kanila dahil binuway nila ako at ibinigay sa ampunan.
Napakurapurap ko ng hinahatak na ni Rubini ang laylayan ng mangas ng aking hospital gown. "Tara Alden, ipapakilala kita sa kanya." Aya niya sa akin.
Ang akin mata ay nalipat sa isang batang babae na halos ka edaran lang namin ni Rubini. Hindi ko maiwasan matawa dahil sa kanyang mala bunot na gupit ng buhok na may bangs pa.
"Alden." Muli akong tumingin kay Rubini.
Kinamot ko ang akin batok bago sumunod sa kanya.
Laging nawawala si Rubini sa amin kwarto, at dito siya madalas mag punta sa katabing kwarto namin. Bumabalik lang siya kapag kailagan ng uminom ng gamot. Laking pasasalamat namin dahil hindi tumatagal ng dextrose sa amin, isa o dalawang araw lang kami kinakabitan noon. Nakahanda naman ang amin oxygen mask kapag ka-kailaganin namin nito.
Nang nakalapit na kami sa kanyang kama, dun ko lang siya natignan ng maayos. She's cute and shy. Halos para siyang isang pagong na nagtago sa kanyang bahay dahil nakakita ng Tao.
Nang nakita niyang nakatingin ako sa kanya yumuko siya at nilarp ang mga barbie na nasa kanyang harapan.
Her brown and expressive eyes caught my attention. Sandali ko lang nakita ang kanyang mga mata parang nabasa na nito ang akin buong pag katao.
Lumapit si Rubini sa kanyang kaibigan at kinalabit ito. "Maine." Tawag niya dito.
Nahihiyang nag angat ng tingin ito sa kanya.
"Ito nga pala si Alden, yung kinu-kwento ko sayo na kasama ko sa ampunan." Anya.
Nilingon ako ni Rubini sabay hatak sa akin.
Nahihiya siyang ngumiti sa akin. "H-hi." Nahihiyang bati.
Bigla akong napangiti dahil sa kanyang reaksyon, para siyang anghel na sobrang amo ng mukha.
Bahagya akong lumapit sa kanya at inilahad ang kamay. "Alden." Pakilala ko sa kanya.
Agad naman niyang tinangap ito.
Hindi naging madali makuwa ang loob ni Maine, kahit bata pa lang siya noon, halos isang Tao din bago kami nag kasundo, bago ko nakuwa ang kanyang loob.
Hanggang naging teenager kami mag kakasama kaming tatlo. Rubini and her love to watch movies, yun ang mga ginagawa namin tuwing nasa hospital kaming tatlo. Hindi ko nga alam kung sinasadya ba ng tadhana na sabay sabay kami mag kasakit o talagang nag kataon lang.
