Kabanata 42.
Naging maayos ang akin nag daan araw at linggo, kahit na hindi tumitigil ang kakaisip ko sa naging pag uusap namin ni Alden. Simula nun hindi pa kami nag uusap ulit, hindi ko rin siya nakikita.
Aaminin ko nasaktan ako sa mga sinabi niya, at hindi ko maiwasan mainis sa sarili ko dahil sa akin nararamdaman, I'm hurt because I know his right. Inisip ko lang ang akin sarili, my on pain, na kung tutuusin hindi lang siya ang may gawa kundi ako rin. May kasalanan din ako kung bakit ako nasaktan. Kung hindi ako nagpadala sa galit ko, guilt at paninisi sa akin sarili, sana hindi nauwi sa malaking di pag kakaunawaan namin.
Isa pa sa kinaiinis ko sa akin sarili sa mga nag daan na araw, dahil hindi na tumigil ang akin utak sa kakaisip sa kanya, pati na rin ang pag tibok ng puso ko para sa kanya hindi na rin na hinto. Para silang tag team na pinag kakaisahan ako ng puso't isip ko.
I check my old self, my vulnerable evil self in the box, alam ko sa apat na taon, tahimik siyang natutulog sa loob nito, sealed with anger, betrayal and pain. Pero ngayon hindi ko na alam kung matibay pa ba ang mga lock na ito dahil kahit ako di ko na makontrol ang akin sariling emosyon.
I know he moved and he used his anger to me para maka move on, his happy now with other girls at ayokong makagulo kaya gagawin ko ang lahat para lang manatili ang akin alagang demonyo sa baul.
"How's your work, Maine?" Tanong sa akin ni Aira. "You look exhausted." Dagdag niya pa.
Magkasama kaming tatlo ngayon nila Margot, were having a dinner to talk about are restaurant. Imbis na magpatayo kami ng restaurant, nag hanap na lang kami ng ibinebenta na space, ipapa renovate na lang namin ito.
"Daming tao sa restaurant dahil may event, at dalawa lang kaming chef na andun. Kaya ito medyo pagod." Kwento ko.
"Kaya naman pala ganyan itsura mo. Anyways kamusta na kayp ni Papa. Ezra, umamin na ba sayo?" Halos maibuga ko ang akin kinakain dahil sa kanyang sinabi.
Agad naman akong inabutan ng isang basong tubig ni Margot habang natatawa.
"Ano ka ba Aira, binigla mo naman si Maine, mag kwe-kwento rin yan." Natatawa nitong sabi.
Masama kong tinignan si Margot. "Thanks Margot. Really." I said sarcastically.
"Welcome Sis." She said and winked.
Nag tawanan kaming tatlo.
"Seriously anong meron sa inyo ni Ezra, it seem na he likes you, we saw the way he look at you and care about you." Seryoso niyang sabi.
I rested my elbow to the table at tinignan silang dalawa ni Margot. Hindi ko alam kung sasabihin ko ba sa kanila ang tungkol sa pag kikita o pag uusap namin. Tatahimik na lang at sasarilini ko ang lahat.
"Maine?" Taas kilay na tawag sa akin ni Aira. Nilakihan niya ako ng mata at ang kanyang mukha ay nag aabang sa akin isasagot.
I sighed.
"Ezra and I are just friend. He knows that. Alam ko na hindi lang pagkakaibigan lang kami at alam niya yun." Diretso kong sagot.
Pero hindi pa rin sila naniniwala sa akin base sa kanilang reaksyon.
"Bakit naman? Ezra is a catch, his smart and drop dead gorgeous. Tapos mag iinarte kapag?" May halong pang aasar.
"Oo nga Maine, anong ayaw mo kay Ezra? May iba ka bang gusto o may hindi ka makalimutan?" Diretso niyang tanong.
Nagulat ako sa huli niyang sinabi. Kahit si Aira napatingin sa kanyang katabi.
"What do you Mean na may hindi nakalimutan?" Tanong ko sa kanya. Kahit alam ko naman ang ibig niyang sibihin.
