Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
twój umysł jest otwarty na to, czego my nie widzimy;
Stołówka zapełniona po brzegi. Dyrektor zapewnił uczniów już dwa lata temu, że ją rozbuduje, ale nadal nic się nie stało.
Na szczęście czwórki przyjaciół, mieli już swoje stałe miejsca, które wszyscy omijali. I może to dlatego, że Donghyuck groził wszystkim, że zrobi z nich babciny makaron.
Trójka z nich siedziała właśnie i zajadała się puddingiem czekoladowym, kiedy Jeno przybiegł do nich, przez co Minho prawie się zadławił.
- Widzieliście mój zeszyt? Taki różowy? Miałem tam rysunki. - mówił bardzo szybko, a oni tylko zaprzeczyli.
Jaemin szybko przełknął i odłożył jedzenie na bok.
- Kiedy zauważyłeś, że go nie ma?
- Dosłownie przed chwilą! Byłem w bibliotece i chciałem narysować budynek za oknem, ale go nigdzie nie było. - mówił bardzo szybko, a różowowłosy wstał i połowę zawartości swojej tacy dał Minho, a drugą Donghyuckowi.
- Chodź, pomogę ci.
Jeno spojrzał się na niego ze zdziwieniem, ale się uśmiechnął.
- Może popatrzmy najpierw po salach?
Starszy kiwnął głową i od razu zaczęli szukać zeszytu pod ławkami w salach na pierwszym piętrze, w których dzisiaj mieli lekcje. Kiedy skończyli, chcieli wejść na górę, ale zadzwonił dzwonek.
- Kurde, miałem wziąć podręcznik z fizyki z szafki. - młodszy położył głowę na swoje czoło i westchnął. - Idź na górę i powiedz, że mogę się spóźnić, dobrze?
- Dobrze. - pobiegł od razu na górę, a Na w stronę szafek.
Wpisał swój kod i otworzył. Z szafki wyleciała karteczka złożona na pół. Rozłożył ją, a na niej był on - narysowany. Uśmiechnął się widząc mały podpis na dole.
[Lee Jeno]
Po chwili jednak zmarszczył brwi nie rozumiejąc dlaczego ten mu po prostu jej nie wręczył. Odwrócił kartkę na drugą stronę i od razu zacisnął pięść.
Twój kolega z klasy to narysował, uważaj na niego.
Jednego nie wiedział. Dlaczego miał na niego uważać? Pomyślał, że ta osoba mogła wiedzieć o tym, jaką orientację ma Jeno lub tym, co wydarzyło się w tamtej szkole.
Rzucił to w niepamięć i wziął podręcznik do fizyki, a następnie pobiegł na lekcje.
Jeno, narysowałeś mnie i zauważyłeś moje piękno, którego ja nie widziałem. Dziękuję ci za to, że mnie narysowałeś. 18/11/26
