Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Cześć Jeno.
To będzie moja ostatnia zapiska w tym zeszycie. Od razu ci mówię, że jakkolwiek to się potoczy, to nie będę żałować, że podaruję ci ten zeszyt.
Jeśli przeczytałeś wszystkie kartki, które zostały zapełnione aż dotąd, to wiesz jak to się zaczęło. W zabawny sposób, prawda?
Mówiąc szczerze, wiele razy przyłapywałem się na tym dlaczego moje serce bije jak szalone, gdy jesteś niedaleko mnie.
Te dziwne kolory, których nazw nie znałem dopóki nie przyszedłem do twojego domu i nie powiedziałeś mi, że to akwamaryna, purpura, jaśminowy, bury i wrzosowy. W twoim domu pachniało tak pięknie lawendą.
Pamiętasz jak kiedyś poszliśmy do tego lasu? Ta trawa była za wysoka, ale i tak pociągnąłeś mnie za rękę w kierunku tej małej rzeczki, aby tylko mi to pokazać. Nadal myślę, że to było jeziorko.
Ouh, wtedy jak przyszedłeś do mnie. Nie napisałem tego na kartce z tamtego dnia, ale uh, chcę się do ciebie przytulać codziennie nawet, jeśli masz szorstki sweter na tobie.
Jeno, moje serce bije jak oszalałe i czasami czuję się jak ostatni głupek widząc jak reaguje na twoje gesty, słowa to, co malujesz i ogólnie na ciebie.
Mam nadzieję, że już nigdy nie zepsuje ci się plecak, twoje rysunki zawsze będą ci wychodzić i nikt więcej nie zabierze ci zeszytu. Zasługujesz na wszystko co najlepsze i choć mogę brzmieć jak beznadziejny romantyk, który sobie dziwne rzeczy wyobraża, to nie żałuję ani jednego uczucia, którym cię darzę.
To, co spotkało cię w tamtej szkole... Pamiętaj, że teraz masz nas, masz mnie.
Twoje zimne dłonie dotykające moich powodują, że mam ochotę rzucić ci się pod kolana i mówić ci jak bardzo cię kocham.
