Drugi Raz "The things we lost"

12

Odłożyłam papiery na bok uruchamiając ekspres do kawy, było coś około siódmej czterdzieści dwie a mój dzień zaczął się dokładnie dwie godziny temu. Nie miałam pojęcia, że praca w biurze może być tak wyczerpująca. Ciągłe spotkania i zawalanie nas papierami, stało się dla mnie codziennością. Dzisiaj jest piątek, więc skończę pracę przed tym jak zajdzie słońce, co jest dobrą wiadomością. 

- Jak mija ci pierwszy miesiąc w pracy? - Liam uśmiechnął się do mnie zalewając sobie herbatę, był przystojnym blondynem, który często pomagał mi z papierami. Pracowałam jako sekretarka, więc musiałam wiedzieć praktycznie wszystko. Nawet nie zauważyłam kiedy wszedł do naszej kuchni dla personelu.

- Przyzwoicie. - Odpowiedziałam. Mężczyzna spoglądnął na moje papiery, podrapał się po szyi i spojrzał na mnie z politowaniem. Kilka lat temu sam był na moim miejscu, więc zdawał sobie sprawę  czym muszę się teraz borykać.

- Nie wyjdziesz stąd przed siódmą, jeśli chcesz to wszystko zrobić dzisiaj. A z tego co wiem, Jamie chce dostać te papiery przed lunchem. - westchnęłam. Praca w tej firmie jest ciężka, nie przeszkadza mi pracowanie dla kogoś znajomego jednak myślałam, że będziemy się widywać z Jamiem częściej i mniej oficjalnie. Stevens woła mnie, jak chce kawy albo uzupełnione papiery. - Zrobię je za Ciebie, pod jednym warunkiem. - Głos blondyna wyrwał mnie z zamyśleń. Uniosłam brwi do góry czekając na warunek, który miał mi postawić. - Pójdziesz ze mną na imprezę. 

Zaśmiałam się nerwowo i po głębszym przemyśleniu pokiwałam twierdząco głową, - Zgoda ale nie myśl sobie, że to randka. - Odgarnęłam włosy z twarzy uśmiechając się do chłopaka. 

- Jeszcze będziesz mnie błagać o randkę. - Puścił mi oczko i zabierając moje papiery wyszedł z kuchni dla personelu. Skoro ma zamiar zrobić to za mnie, to niby dlaczego miałabym się nie zgodzić. 

Dzień minął mi szybko skoro nie musiałam zbyt dużo pracować. Zrobiłam porządek w papierach i posegregowałam je alfabetycznie, Miranda już dawno mnie o to prosiła ale ciągle miałam mnóstwo papierów. Poza tym, lubiłam zajęcia które wymagały ode mnie spokoju i skupienia, mogłam się wtedy wyciszyć a czas płynął mi dość szybko. Około trzeciej stwierdziłam, że skoro Liam zajmie się papierami to na spokojnie mogę iść do domu i cieszyć się weekendem. 

Weszłam do szatni i zaczęłam szukać swojej kurtki wśród ogromnej ilości innych, za dokładnie 10 minut mam ostatni bezpośredni autobus do domu. Więc dobrze by było, żebym ją znalazła by nie biec na przystanek z prędkością światła. Gdy w końcu zauważyłam swoją kurtkę sięgnęłam po nią, jednak w tym samym momencie poczułam zimne dłonie, które wsunęły się pod moją koszulę. Pisnęłam i odwróciłam się szybko a przed moimi oczami ukazał się widok uśmiechniętego bruneta. Westchnęłam odgarniając włosy z twarzy. 

- Cześć blondi. - zagryzł dolną wargę po czym wcisnął moje ciało za kurtki opierając mnie tym samym o ścianę, nabrałam powietrze w płuca gdy jego ręce ponownie wylądowały na moich biodrach a twarz bruneta znalazła się niebezpiecznie blisko mnie. 

- Dzień dobry panie prezesie. - wydukałam kładąc swoje dłonie na jego przedramieniach, Jamie zaśmiał się pod nosem. - proszę wybaczyć, ale śpieszę się na autobus. - próbując się wyswobodzić z jego objęć mruknęłam, jednak Stevens nie dawał za wygraną. Ubrany w elegancki garnitur wpatrywał się we mnie jak w obrazek. Chwycił mój podbródek w swoje palce i lekko go ścisnął. 

- Chcę ci coś pokazać. - spojrzałam na niego zdziwiona. - nie licz na to, że możesz odmówić. - dodał odgarniając moje włosy z twarzy. Jamie Stevens proszę państwa, jak zwykle arogancki i pewny siebie, prychnęłam na jego słowa i przez chwilę milczałam. Bez sensu byłoby się nie zgadzać bo wszyscy dobrze wiemy, że tak czy inaczej on postawi na swoim.