Dil-Hun

'Başlangıç' 🐅

'Kutlama gecesi kanlı bitti.'

Koyu mavi gözler ihtiyatla devrildiğinde elinde tuttuğu gazete kupürünü tükürürcesine yatağa fırlattı.

Gazetedeki başlık canını oldukça sıkmıştı ancak canı fiziksel olarak da yanıyordu. İki ay önceki kaza, beyninin loblarına sıkıca tutunmuştu ve genç adamı derin, karanlık bir kuyunun dibine sıkıştırmaktan çekinmiyordu.
Zorlu bir hayatı vardı onun. O ringe çıkar, maçını alıp rakibini uyutur ve oradan da küçük sıyrıklarla ayrılırdı ya da tam tersi. O gecede öyle olacağını düşünüyordu nitekim maç avuçlarının arasına bırakılan pahalı yemişleri yemek kadar keyif vericiydi.

Gecenin orada bittiğini sanan adamın tek derdi ringden inip, arka tarafta duşunu alıp, evine gidip temiz bir uyku çekmekti. Ancak kader, onun umduğunun aksine işliyordu senaryosunu o gece.

Parmak boğumları bembeyaz kesildiğinde, sırtını yasladığı yatağa, boylu boyunca uzattığı yumruğunu gevşetti.
Serumunu, günlük değerlerini kontrol etmek için gelen hemşire, çekingen bir ifadeyle adama baktığında, adam hala gevşeyen yumruğuna göz hapsi uyguluyordu.

Bilinçaltının zihnini çelmesine engel olamadı bir an için genç adam.
Yutkunduğunda, alnında bir damar da seğirmişti.

Yağmur, zift dökülmüş asfalt yola döküldüğünde, yol buz pisti formuna girmişti adeta. Güçlü bir motora sahip arabanın o hızdayken yetkililerin de onayıyla zaten hakimiyetini sağlamak imkansızdı ve hızını alamayıp bariyerlerle buluştuktan on saniye sonra şarampole yuvarlanan aracın, kaputundan dumanlar yükselmesi, alanın yağmur yağmasına rağmen benzin kokmasının çok da garipsenecek bir durum olmaması normaldi.

O anda, o arabada korkuyla çarpan üç kalp vardı.

Genç adam, bir kadın ve genç adamın kardeşi diyebileceği genç bir adam daha.
Genç adam, soluklarının daraldığını hissetti. Genzini yakan bir sıvıyı öksürerek yok etmeye çalışmıştı.
Bilinçaltı, belki vicdanı, belki de insanların varlığına inanmadığı kalbi, görüntüleri reddetmesine izin vermedi genç adamın.

O andan sonra, o arabada artık atmayı bırakan bir kalp vardı.

En yakın arkadaşının ölümüne şahit olan genç adamın iki yanağından birer damla yaş yol çizdi kendine.

Kadın olan arkadaşı, tekerlekli sandalyeyle tutunuyordu hayatına, ancak artık genç adamın hayatında değildi. Ona ulaşabilmeyi, elinin yettiğince yardımcı olmaya çalışıyordu ancak, yüzüne kadının ailesi ve tabi kendisi tarafından kapılar teker teker kapanmıştı.
Yatağında sırtını dikleştirip hemşirenin, ayaklarını hareket ettirmesini izledi donuk bakışlarla.

Fizik tedavisi bugün sona eriyordu.
Diğerlerine göre, bu kazayı en az hasarla o atlatmıştı ancak bilmedikleri bir şey vardı.
Fiziken hiçbir sancısı olmayan bu adamın geçmişi, geleceğinin biletlerini yakmıştı. Bedeni güruh bir hisle yanmış, dumanı ruhunu karartmıştı.

Muğlak bir hengamede hisleri ellerinden kayıp gitmiş, karanlığı siyah bir yırtıcıya dönüştürmeden önce avuçlarına bir isim bırakmıştı.
'Kaplan.'
Her hareket hesaplanmış bir risk, her risk hesaplanmış bir hareket.
Asla avının gözlerinin içine bakma.
Seni görmelerine izin verme.

Gücünün damarlarında kol gezdiğini ve kalbin atmayı bıraksa bile ayakta kalacağını göster.

Şimdi...