Βραδινές σκέψεις

17 7 0
                                    

Δεν έπρεπε να τον φιλήσω.....εκανα μεγάλη χαζομάρα... Και τώρα που όλα πάνε στραβά, δεν βρίσκω το ημερολόγιο μου να γράψω.... Νιώθω τόσο μόνη και αδύναμη... Δεν ξέρω τι να κάνω, πως να αντιδρασω, την Δευτέρα που έχουμε μάθημα πρώτη ώρα.... Μήπως να το παίξω άρρωστη? Η μήπως ότι μαλωσα και καλά με την Μαριανθη? Αχ δεν ξέρω τι να κάνω... Θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί.... Τοσο χάλια νιώθω.... Ο εξευτελισμός χτυπάει την πόρτα μου......δεν ξέρω τι άλλο να κάνω... Μήπως να του πω ως δικαιολογία ότι ήπια και ότι δεν ήξερα τι έκανα? Και πάλι, απαράδεκτη είμαι... Τον φίλησα. Και αν έχει μνηστή? Και αν είναι παντρεμένος? Αν έχει και παιδί? Αχ τι λέω θεε μου. Μου έχουν περάσει όλες οι πιθανές ιδέες από το μυαλό...δεν ξέρω τι άλλο να κάνω.... Τι άλλο να πω... Πως να καλυπτω..... Πως να χαθώ... Θεέ μου βοήθα με.. Να το παίξω άρρωστη? Πάντως δεν μπορώ πουθενά να πω αυτό που συμβαίνει.. Αρχικά κάνεις δεν θα πιστέψει και έπειτα δεν εμπιστεύομαι ένα τόσο λεπτό ζήτημα σε όποιον να ναι.... Πρέπει να κάνω κάτι, να σχεδιάσω ένα σχέδιο έτσι ώστε να μπορέσω να γλιτώσω την κατσαδα και την ανάκριση.. Λες να το πει και στους γονείς μου?!.... Ωχ.. Αυτό θα μου έλειπε τώρα... Πρέπει να τον κάνω να σωπασει κάπως... Μήπως να πάω να ζητήσω απλά συγνώμη? Ή να του πω τι νιώθω? Μπα άστο. Αυτό δεν θα βοηθήσει.. Πουθενά....

Give it back Où les histoires vivent. Découvrez maintenant