Vatan Aşkı Bitmez / DÜZENLEMEDE

Kız İsteme

Tatilim bitti ama ben geri dönüş yapamadım. Bazı kişisel sorunlarım vardı. Herkesten çok özür dilerim. Size müthiş bir bölüm ile geri döndüm. Bu arada kitap düzenlemeye alınacak. Ama yayından kaldırılmaycak. Bilginize.

Bismillah

Zaman geçmek bilmiyor, hep bir bekleyiş içerisinde bırakıyordu. Ucunda mutluluk olsa bile ağırdan alıyor, sonuna yaklaşacağı güne kadar kıvrandırıyordu insanı. En çokta zaman yar dan gelecek güzel haberin yolunu gözlemekle akıp gidiyordu.

3 Hafta boyunca zorlu geçen bir iyleşme sürecinden sonra bile halen aklıma yaşadığım telefon konuşması gelince içime bir titreme girmişti. Ah! O gün öldüm sanmıştım. Sanki diğer tarafa gidip gelmiş gibiydim.

Utku. İsmini andıktan sonra geçen o korku dolu dakikalar bitmek bilmemişti. Sesini duymak için, nefesini hissetmek için; nefes almayı unutmuştum o gün. Benim korkum tuzağa düşmeleri yada her hangi bir şey olmuşta ama öyle değilmiş. Duyduğum silah sesi, amcanın birinin ava çıkmasından dolayı patlayan silahının sesiymiş. Utku feryadım dan sonra, benim ile tekrar konuşmuş " Korkma avcılar avlanıyorlar," demişti.

Demesi kolaydı ama işin ucunda sevdiğin varsa korkma demekle de ile geçmiyordu. Kalbimde öyle bir öküz oturmuştu ki neye uğradığımı şaşırmıştım o silah sesinden sonra. Utku olayı açıkladıktan sonra Rabbime şükür ettim bir şey çıkmaması için...

Evet, gel gelelim günümüze. Ayağım ve kolum kırık olduğundan dolay doktorlar 2 hafta daha alçıda kalmasını istemişlerdi.

Bu 2 hafta süreçte beyimizin de görevi bitiyordu. O da 2 haftanın sonunda izne çıkıp yanıma gelecekti. Bende ona çamaşır suylu kahve vereceğim. Evet, evet intikam acı ve soğuk yenen bir yemek olduğu için bende ona ters köşe yaparak çamaşır suylu kahve yapacağım. O kahveyi içirip içini temizleyeceğim onun. Kararmış ciğerlerini temizleyeceğim. Kara iken ak olacak.

Geçmişte yaşanan hiç bir şey unutmamıştım. Beni iki seksen yere yatırdığı günüde unutmadım, Evlenme teklifi ederken şart koyduğu günüde unutmadım, Şehmuz itine inanıp arkamdan gelmemesini de unutmadım ve en sonuncusunda hak ettin diyerek abime beni rezil etmesini de unutmadım. Ay amanın en çok ta Nurten teyzeye utandırmasını unutmadım. O an aklıma gelince kızardığımı his ettim. Ne çok şey yaşamıştık ama.

Rüyamda mantı gördüğümde, aklıma öküz gibi bağırıp beni mantımdan mahrum bırakması gelmişti. Şimdi düşününce bir an canım mantı çekmişti. Odamdan mutfağa bağırarak " Annem mantı yap," diye adeta anırdım. Neyseki kimse bu ayı hallerimi görmüyordu.

"Ne anırıyorsun kız sen," diyerek sonunda anırmama tepki koyan Züleyha sultan. Odama iki eli belinde girmişti.

"Mantı yapsana anne. Canım mantı çekti de. Oralarda mantı görmedik, özledim anne eli değmiş mantıyı." diyerek Küçük Emrah'ı oynuyordum.

"Büzme o dudaklarını. Aşı şekilde tipsiz oluyorsun, sanki önceden çok güzelmiş gibi de." diyerek beni gömdü. Harbi vallaha beni diri diri gömdü.

Büzdüğüm dudaklarımı düzelterek "Ben mi tipsiz im? Senin bu dehşet-ül vahşet güzel kızını, aynı şekilde dehşet-ül vahşet yakışıklı biri isteyecek. Sen de gelmiş ne diyorsun," dedim havalı bir şeklide. Gömüldüğüm yerden tekrar Allahu ekber dağlarına kadar yükselttim kendimi.

"Bende ona şaşırıyorum ya zaten. Bu dalyan gibi oğlan senden ne buldu. Başka kızımı kalmamış sana tutulmuş." dedi beni çıktığım dağlardan indirerek. Bu kadın bugün beni gömmek için uyanmıştı galiba.

"Anne ayıp oluyor ama benim neyim var ya" dedim hafif sitem ederek. Cidden kırılmaya başlıyordum ama belli ettirmek istemiyordum.

"Doğrusu; güzellik desen yok, çekicilik desen yok, hamaratlık desen o hiç yok... Bakıyorumda cidden hiç bir şey yok. Bence sen evlenme. Anneni dinle yoksa iki güne kapı önüne koyarlar seni," dedi. Bu sefer cidden kırılmıştım.