It Only Takes A Day

Chap. 4

Time Check:
8:00 AM

Habang nasa byahe ay kahinahinala ang pagiging tahimik ng dalaga. Nakatingin lang ito sa labas habang nakasandal sa bintana. Nang dahil sa katahimikan ay naalala ni Ricci ang itinawag rito nina Aling Paloma at ng binatang si Ronnie kanina.

Jasmine...

"Bakit nga ba Jasmine ang tawag nila sa'yo? Akala ko ba Lara ang pangalan mo?"

Inalis nito ang mga mata sa daan at bumaling sa kan'ya. She licked her lips like she's thinking and slipped her lips after it. "Jasmine kasi 'yung... dating pangalan ko." Sinabi n'ya ito ng nakatingin ulit sa daan.

Sakto namang pula ang ilaw ng traffic lights kaya't itinigil na muna ni Ricci ang kotse. "Oh so you mean, binago mo pangalan mo?" Ibinigay n'ya ang buong atensyon sa dalaga nang maguluhan sa sinabi nito.

"Kailangan eh." She shrugged her shoulders and placed her chin on her fist.

Mas lalo lamang naguluhan si Ricci sa sagot ni Lara. Hindi n'ya maintindihan kung bakit nito binago ang pangalan. At hindi lang 'yun. Nagtataka rin s'ya kung bakit hinahanap nito ang kapatid. Ang akala n'ya kasi ay nawawala ito.

Kunot noo ang kan'yang mga kilay habang nakatingin sa mga kamay na hawak ang manibela. Napa-angat s'ya ng tingin nang may marinig na tawa.

Nang ibaling muli ang mga mata kay Lara. Kita n'ya ang natatawa nitong ngiti at ang matang nakatingin sa kan'ya. Iiling-iling itong muling tumingin sa labas at bahagyang kinagat ang daliri ng nakapatong na siko sa bintana.

"Alam kong inakala mong isang bata ang hinahanap ko." Usal nito ng hindi tumitingin sa kan'ya. "At alam ko ring kanina ka pa naguguluhan." Bahagya itong natawa at yumuko para tignan ang kamay na nakapatong sa hita. "Mas matanda sa'kin ng pitong taon ang kuya ko. At halos labin-limang taon ko na s'yang hindi nakikita o nakaka-usap man lang."

"Bakit?" Inangat ng dalaga ang paningin at tumingin sa harap. The traffic light turned green so Ricci needs to move the car and drive it away.

But Lara continued talking. "He... ahm, left me." She cleared her throat as the time he heard her voice broke.

He blinked a couple of times still with a furrowed brows. "Then why are you looking for him if he's the one who left?"

"Well because he's not gonna do it. Obviously. Kaya nga s'ya umalis diba?"

"Then why not wait for him to realize that what he did was wrong?"

Her sarcastic chuckle echoed. "Kailan pa, kapag patay na ako?" Napa-iling ito at bumaling kay Ricci. "Well you see Ricci, if none of us will do it. Nothing's gonna happen. So if he will not, then I will. Besides, that small thing I'm doing now won't make me feel less, sa totoo n'yan... it'll make me feel more than I am now. Somehow. The empty feeling inside me would be fulfilled and I could feel whole again."

"Are you sure that'll make you whole?"

"Yes." She confidently answered to him.