congratulations |taejin

s for special

Lauv - I Like Me Better 

"Durur musun yerinde, sanata saygı göster biraz." Taehyung kıkırdayarak Seokjin'e seslendi. Resim çizmeye çalışıyordu, onlar için sıradan bir haftasonu günüydü. Arkaplanda bilgisayardan açtıkları sakin müzik listesi oynatılıyordu. Siyah saçlı esneyerek omzunu indirdi. Dudaklarını büzüyordu. "Sıkıldım ama, ne yapayım?" Taehyung elini kaldırarak büyüğünün sırtında resim yapmadığı yeri okşadı. "Şimdi bitecek, biraz bekle." 

Siyah saçlı mızmızlanmaya devam ettiğinde Taehyung iç geçirerek ince parmaklarını büyüğünün omzuna yerleştirdi ve uzanmasını sağladı. Ensesine tüy kadar minik bir öpücük kondurarak gülümsedi. "Birazcık kaldı. Çok güzel olacak."

Fazla muhabbet olmadan geçen bol kahkahalı dakikaların sonunda eserine gururla baktı genç olan. Seokjin bakacağını söyleyip arkasını dönmeye çalışsa da diğeri izin vermedi ve eserinin fotoğrafını çekti. Bunları sadece galerisinde tutmak için yapıyordu, kimseye göstermeye kıyamazdı. Çizdiklerini ve Seokjin'i paylaşmayı sevmiyordu.

Büyüğünün yakınmalarına dayanamayıp onu yatak odalarındaki boy aynasının önüne çekti. Ellerini kısa bir an için ayırıp taşıyabileceği bir ayna buldu ve siyah saçlının sırtını görmesini sağladı.

Taehyung güzellikler çizmişti. Mutluluğu. Gözlerini kapattığında görmeyi sevdiği her şeyi, görmeyi en çok sevdiğinin sırtına çizmişti.

"Sen hep benim sırtımı tuval olarak kullansana," Seokjin küçüğünün elindeki aynayı yanlarına bıraktı. Taehyung'un beline sarılan ellerine tutundu. Olmayı aylarca dilediği yerdeydi, onun yanında. İstediği her şeye, tek ihtiyacı olana sahipti. Bu sahiplik ikisi için de sevimsiz bir kavram değildi. Birbirlerini kısıtlamaktan fazlasıydı. El ele tutuşamadıkları zamanlarda bile ruhlarının iç içe yaşadığını gördüklerinden artık olgun insanlardı.

Taehyung çenesini Seokjin'in omzuna koyarak gözlerini kapadı. Yaşadıklarına minnettardı, büyüğün yokluğu için ağlamak bile güzelken şimdi tam yanındaydı. İçi titriyordu güzelliklerine. "Fırçam da ben de çok mutlu oluruz. Hem," siyah saçlının kulağına dudaklarını sürttü. Seokjin iç çektiğinde devam etti. "senden güzel tuval mi olur? Duraksadı. "Senden güzel sanat mı olur?"

Aradan çok da zaman geçmiş sayılmazdı tüm o kıskançlıkların, gözyaşlarının üzerinden. Yine de bir şekilde, eğer birliktelerse, aşamayacakları şeyin olmadığını düşünüyordu ikisi de.

Seokjin sevgilisine döndüğünde Taehyung özlemle sarıldı. Yanındayken bile iç çekiyordu, özlüyordu. Parmak uçları diğerinin sırtına ulaştığında boya bulaştı. Burnunu kırıştırarak işaret parmağındaki boyayı Seokjin'in yanağına sürdü. Seokjin "Ben bunun intikamını alırım." derken bir yandan da belinden tuttuğu küçüğün geriye adımlamasını sağlıyordu. Sırtı yatak çarşaflarına değen Taehyung telaşla yanına baktı. "Beyaz bunlar, elimi bırakırsam boya bulaşacak."

Can acıtan güzelliğiyle Seokjin gülümsediğinde biraz daha eğildi. "Öyleyse ellerini boynuma sar."

Güneşin batmaya yaklaştığı bu anda, bazen tam da şafak vakti büyüğünün kollarına yığıldığında, gittikleri piknikte yan yana çimenlere uzandıklarında veya müzede el ele tutuşarak adımladıklarında, Taehyung beklediği zamanlar için teşekkür ediyordu. Onu beklediği için, inancını ve güvenini yitirmediği için.

Seokjin ise böyle anlarda küçüğünün şakaklarından öpüyordu, diğerinin ona doğum gününde yaptığı gibi. Çünkü ikisi de biliyordu, bu bir insanı zihninde yaşattığı için teşekkür etmenin en güzel yoluydu.

🌸

merhaba, congratulations özlendi mi? ben biraz özlemiştim açıkçası. bu bölümün adını ta ilk üçüncü-dördüncü bölümde yazıp öyle taslaklara bırakmıştım güzel yorumlarınıza karşılık vermek adına. yine de o zamanlar ne yazacağımı bilemiyordum, finalden sonrasına kısmetmiş demek ki.

11k olmuşuz, dilerim buraya kadar hoşunuza gitmiştir okuduklarınız. yazdığınız güzel yorumlar için, mesajlar ve bu sayede edindiğim arkadaşlıklar için minnettarım.

sevgiler, irem.

küçük bir not daha: bölüm başındaki parça benim biriciğimdir ama paylaşmayı çok istedim. umarım hoşunuza gider.