Kan jij dat zijn?

geef niet op deel 2

PoV Koen

Het was nu na de middag, en ik was op patrouille met Patrick. Het was eens wat anders, niet dat ik Tineke moe was gezien, integendeel zelfs. Patrick zat achter het stuur, en dat was ook eens wat anders. Ik zat uit het raam te kijken, misschien zag ik wel iets interessants. En na een paar minuten zag ik iets heel grappigs, een man liep over straat, met zijn hand in een pot. Ik wees naar de man en zei tegen Patrick 'misschien moeten we daar meneer gaan helpen'. Patrick knikte en zetten de auto aan de kant, op een parking. We stapte uit, en liepen naar de man, hij had duidelijk hulp nodig. 'dag meneer' zei Patrick tegen hem, en hij keek ons dan aan. 'zo te zien heeft u iets aan de hand' zei ik tegen hem, maar ik moest mijn lach heel erg inhouden. 'Ja eigenlijk wel' antwoordde hij ons', hij liet zijn hand zien, 'ja ik was zo dom om mijn hand in die pot te doen, en nu zit die vast. En kapot slaan durf ik niet, want dan kan ik mezelf misschien pijn doen'. Ik knikte en zei dan 'We kunnen best even langs het spoed gaan, daar kunnen ze u wel helpen denk ik'. 'Ja inderdaad dat is wel handig' zei hij. 'Meneer heeft u, u pas bij zich' vroeg Patrick hem, hij knikte meteen, en nam met zijn andere hand zijn pas uit zijn jas. 'Oké' zei Patrick, 'Dan gaan wij u nu naar het ziekenhuis brengen'. Hij knikte weer, en we liepen met zijn drieën naar de auto.

Een twintig minuten later, kwamen we aan bij het spoed. De man bedankte ons en liep naar binnen, ik keek naar Patrick en vroeg dan 'Kunnen wij ook even naar binnen gaan, misschien is Tineke nog bij Brigitte, en Eric ook misschien nog'. 'Voor mij is dat goed, ik was toch al van plan om straks langs te komen bij Brigitte' zei hij. We liepen naar binnen, zo door naar het gewone gedeelte van het ziekenhuis. Onderweg zagen we de man die we daarnet hadden afgezet, ze waren hem aan het helpen om die pot van zijn hand te krijgen. We kwamen voorbij de balie, en vroegen daar waar Brigitte lag. 

PoV Tineke 

Het was stil in de kamer, het enigste dat we hoorde waren soms voetstappen van mensen in de gang. Nu hoorde ik voetstappen, maar deze stopte alleen voor onze deur. Toen hoorde ik Patrick zijn stem, hij zei ' doe maar Koen klop maar aan, misschien zijn Eric en Tineke nog daar'.  Meteen daarna klopte iemand aan, en ik zei 'binnen'. Koen kwam als eerste binnen, en dan Patrick. Ze keken alle twee rond, en Patrick vroeg dan 'Eric niet hier?'. 'Nee hij is even naar huis, Hij zei iets van een document dat nog ingevuld moest worden tegen morgen' vertelde ik. Zo bleven Patrick en Koen nog even praten, tot dat Eric terug binnen kwam. 'Ah Eric' zei Koen tegen hem, 'hoe is het?'. 'Ja het gaat wel, maar ik moet hier door geraken' zei hij. Plots begon Brigitte te bewegen, maar niet normaal. Ze was helemaal aan het doordraaien, ik stond meteen op, en duwde op het rode knopje. En nog geen minuut later, rende er een paar verpleegsters binnen. Onmiddellijk werden wij allemaal naar buiten gestuurd. 

één uur later

Koen en Patrick waren net opgeroepen voor een inbraak, dus ze moesten meteen weg. En ik en Eric waren nog steeds aan het wachten op een verpleegster, maar er kwam maar niemand naar buiten. Eric werd er gek van, en hij niet alleen maar ik ook. Ik moet gewoon weten wat er aan de hand was, plots ging de deur dan toch open, Ik en Eric keken meteen op. De verpleegster kwam richting ons en maar ze schudde haar hoofd en zei dan 'We vrezen voor haar leven, ze is daarnet heel even wakker geweest, maar daarna is ze terug in een coma geraakt. De dokter heeft zijn best gedaan om haar niet terug in die coma te laten gaan, maar het is hem niet gelukt. Ze ligt nu in een heel zware coma, en daar moet ik bij zeggen met de cijfers die we kennen, is de kans groot dat ze er niet uit gaat geraken. En dan moeten we ons voorbereiden op het ergste'.

Heyy 

sorry dat ik even niet heb geupload, maar ik ben terug. Overmorgen komt er nog een deel, en daarna moet ik even weer stoppen tot 19/11/2018 want tot dan zijn mijn examen.

veel succes met jullie examen