Kan jij dat zijn?

Twee weken later

Pov Tineke
Volgens de dokter ging Brigitte's toestand steeds beter, en zou het zelfs kunnen dat ze vandaag naar huis mag gaan. Eric, wist niet dat ik en Koen nu onderweg naar haar waren. Wij gingen kijken of ze vandaag naar huis mocht gaan, zo ja dan reden we even langs kantoor om daar nog iets te zeggen. We kwamen aan bij het ziekenhuis, op ons gemak liepen we naar binnen. Na een paar minuten waren we er, en rustig klopte ik op de deur, en we gingen binnen. Ze zat op het bed, gewoon naar buiten te staren. Haar ontslag papieren lagen op net bed, en haar spullen waren al ingepakt. Dat betekende dat ze naar huis mocht gaan, ik was blij dat ze naar huis mocht. Voor mensen die hun job graag doen, is het moeilijk om heel de dag stil te liggen in een bed. Ze draaide haar om en zei dan 'ik ben blij dat ik naar huis mag, want hier zitten is niks voor mij'. Koen pakte haar koffer, en ik liep naar haar, ze stond op en we liepen de gang op. Voor de verandering was de gang eens leeg, ik vond het maar raar normaal lopen hier altijd mensen rond, en nu ineens niet meer. Hier was duidelijk meer aan de hand, Koen liep voor ons op. Volgens mij had hij het ook door, dat het niet klopte. Gelukkig waren Koen en ik in uniform, en daardoor hadden we onze wapens ook bij, dus moest er iets gebeuren, konden we ons nog altijd beschermen. Brigitte kwam dichter bij mij staan, ook zij had door dat er iets niet klopte. Koen liep voorop, tot er plots iets viel. Met ons drieën keken we rond, maar er was niks te zien. Dus liepen we verder, om de hoek stopte Koen met wandelen en keek hij achterom. Hij zette de koffer aan de kant, 'sorry ik moet dees doen' zei hij. Maar geen van ons twee wist waar hij het over, Koen trok zijn wapen en richtte die op mij en zei 'Tineke, geef me je wapen. Dan gebeurd er niks, met jou'. 'Koen' zei ik tegen hem, 'wat ben je van plan'. Ik strekte mijn arm uit, en wilde zijn wapen afnemen. Hij laden het wapen, en zei dan 'Ik kan niet anders' zei hij weer. Ik wist niet wat hij aan de hand had, dus gaf ik hem mijn wapen. Maar toen kwam het ergste, hij richtte nu het wapen op Brigitte en riep tegen haar 'hier komen!'. 'Koen wat denk je wel dat je aan het doen bent?' vroeg ik aan hem. 'Zwijgen jij!' riep hij terug naar mij. Brigitte liep naar hem toe, zonder te weten wat haar te wachten stond. Koen nam zijn handboeien, en deed ze bij haar aan. 'Hey, Koen wat denk je wel dat je aan het doen bent?' vroeg ik. Koen liep naar mij toe, en gaf een tik met zijn wapen op mijn hoofd. Het laatste wat ik me kon herinneren was geschreeuw, geschreeuw van Brigitte.

heyyy

sorry korter hoofdstuk, maar wel met plottwist.

waarom deed Koen dit allemaal, wat zit er achter?

wie laat Koen dit allemaal doen, en de grootste vraag je, waarom laat hij of zij Koen dit doen?

stay tuned for more