Kan jij dat zijn?

ik geef niet op

één dag later 

PoV Tineke 

Na een nacht niet slapen, stond ik maar op uit mijn bed. Tegen mijn zin at ik iets, en ging me dan aankleden, en vertrok dan maar naar het werk. Ik kwam niet veel later aan, en parkeerde mijn auto. Op de parking stond ook Eric zijn auto, hij was dus ook hier, maar misschien niet om te werken. Daar kond ik maar op een manier achter komen, en dat was naar binnen gaan. Ik liep voorbij het onthaal, maar nergens was Patrick te zien. Dus liep ik maar door naar binnen, en daar zag ik een groep van mijn collega's voor de deur van het kantoor van Eric en Brigitte staan. Eerst legde ik mijn spullen neer op de tafel, en ging dan pas kijken wat er aan de hand was. Ik tikte op Robin zijn schouder, en hij draaide zich om, en ik vroeg dan 'wat is er gaande hier?'. Robin stapte opzij, en liet mij de deur zien. Er plakte foto's van Eric, Floor, Femke en Brigitte op. En door die van Brigitte was een heel groot rood kruis getekend, die vrouw wist op een of andere manier dat het niet goed ging met haar. Nu wilde ik haar zo graag oppakken, en laten voelen wat Brigitte nu mee maakt. 

PoV Femke 

Nu het zo slecht gaat met haar, krijgen wij nu ook nog een bedreiging. Da's het laatste wat wij nu nodig hadden. Als we nu die vrouw maar konden oppakken, want dit was een doodsbedreiging op Brigitte. Ik had zo'n een medelijden met haar, ik was zo woest op die vrouw, en ook op mijn mezelf. Waren wij er maar eerder geweest, dan hadden we haar kunnen tegen houden. En dan lag ze nu niet in het ziekenhuis, dus het is ook deels mijn fout. 'Iemand moet nu meteen naar Brigitte vertrekken, want dit is een serieuze bedreiging voor haar. Misschien gaat die zelfde vrouw haar iets aan doen, maar dat weten we niet zeker' zei Tineke. Ik stak meteen mijn hand op en zei dan 'Ik ga wel, maar iemand moet mee gaan in de plaats van Floor. Want wij staan alle twee op de lijst'. Eric zei dan 'Dan ga ik mee met Femke'. 'Oké, en Floor blijft hier en houd de dispatch in de gaten' zei Tineke 'En de rest van ons, gaat op patrouille. Iedereen heeft toch de beschrijving van die vrouw ontvangen'. Iedereen knikte, en we vertrokken meteen. Eric en ik stapte naar zijn auto, en wij reden zo snel mogelijk naar het ziekenhuis. Na een goede tien minuten gereden te hebben, kwamen we aan bij het ziekenhuis. Als twee gekken rende we naar binnen, zo snel mogelijk naar de afdeling waar Brigitte lag. Toen we aan kwamen, stond haar deur open. Ik ging meteen binnen kijken, maar Brigitte was gewoon weg, haar bed was leeg. Ik liep terug naar Eric en zei 'Ze is weg'. 'Hoe kan dat? vroeg hij zich af, we keken alle twee rond, maar veel zagen we niet. De lege ziekenhuis gangen maakte me gek, tot dat we een hele luid gil hoorden. Ik rende richtig het geluid, en Eric volgde mij. Het geluid kwam vanuit een kamer waarop de deur stond, niet storen A.U.B.  Toch ging ik binnen, en toen zag ik het beeld dat ik nooit meer zal vergeten. Die vrouw wat we al even aan het zoeken waren, stond daar gewoon in de kamer. Maar aan de andere kant was het weer minder, want zij had Brigitte nu voor de tweede ontvoerd. Ik keek nu nog eens goed naar haar, en ze had een spuitje vast, en hield Brigitte's arm vast. Uit reactie trokken ik en Eric onze wapens, en richtte die op haar. 'Ga weg van haar, en laat dat vallen' riep ik naar haar. Ze liet het uit haar handen vallen, maar het viel niet op de grond, maar recht in Brigitte haar arm. 'Waag het niet om te doen, wat ik denk dat je gaat doen' Eric tegen haar. En voor we het wisten duwde ze erop, de vloeistof wat er in zat ging haar lichaam in. Eric liep meteen naar de vrouw en boeide haar, maar ik wist niet wat ik moest doen. Moest ik een dokter halen, of bij haar blijven. Ik raakte in paniek, en Eric wist ook niet wat hij moest doen, want hij kon niet weg met haar. Zou dit het einde betekenen...