Θέλω να σε δώ

Κεφάλαιο 1

Οι ακτινες του ηλιου εισβαλλουν μεσα στο χωρο του δωματιου και καταριεμαι που χθες το βραδυ δεν εκλεισα τις κουρτινες.Πρωτη μερα αδειας και ο παραμυθενιος μου υπνος διακοπηκε. Πηγαινω στη κουζινα να φτιαξω πρωινο και ακουγεται το κουδουνι. Ανοιγω τη πορτα και το γεματο με ενθουσιασμο προσωπο της Ελενας ξεπροβαλλει.
"Καλημερα, καλημερα!!!" Λεει αρκετα δυνατα μεσα στο αυτι μου καθως πηγαινουμε προς τη κουζινα.
"Ηθελα να ξερα που τη βρισκεις τοση ενεργεια στις..." γυρναω και κοιταω το ρολοι τοιχου πισω μου..."οκτω και μιση το πρωι"
"Καποια ξυπνησε με νευρα σημερα...ενω θα επρεπε να ειναι πανευτυχης που τη περιμενουν εικοσι μερουλες αδειας γεματες χαλαρωση ηλιο και αρκετο φαγητο!" Τη κοιταω με ενα παραξενο υφος ενω βαζω λιγο χημο στο ποτηρι μου και πινω ενω εκεινη καθεται σε ενα απο τα σκαμπ απεναντι μου.
"Ελενα δε θελω να σε απογοητευσω αλλα δεν εχω  κανονισει τιποτα να κανω στις διακοπες μου προτειμω να μεινω ολη μερα σπιτι μεχρι να ξεκουραστω πληρως και μετα μπορουμε να παμε καμια εκδρομη"
"Δε μπορω να καταλαβω παντα τοσο βαρετη ησουν; Δε πειραζει ομως ευτυχως που εχεις και εμενα που εχω σχεδιασει τις πιο τελειες διακοπες σου μεχρι τωρα..."
Στο προσωπο της ειναι χαραγμενο ενα νικητηριο χαμογελο και εγω πρεπει να τη κοιταζω τρομαγμενη θυμουμενη τη τελευταια φορα που μου το ειπε αυτο. "Αν θυμασαι καλα τη τελευταια φορα που το ειπες αυτο περασα τις εφιαλτικοτερες διακοπες μου μεχρι τωρα και δε θελω να ζησω κατι χειροτερο" Θεε μου οσο θυμαμαι τι καναμε περυσι το καλοκαιρι κλεινοντας μας δωματιο στη Παρο. Ολη μερα και ολη νυχτα που μας εχανες και που μας εβρισκες θα κρατουσαμε ενα ποτηρι αλκοολ στο χερι. Οχι δε πρεπει να ξαναγινει αυτο κοντεψα να χασω τη δουλεια μου αφου ημουν ενα ζωντανο πτωμα χωρις διαθεση και δυναμεις για τιποτα.

"Σιγα δε περασες και τοσο ασχημα οι χορευτικες σου κινησεις θα μεινουν ανεξιτηλες σε καθε αρσενικο που σε κοιτουσε. Μη σου πω και στις γυναικες αφου ολες λυσσαζαν οταν ανεβαινες στη μπαρα." Μου λεει και πιανω το κεφαλι μου με τα δυο μου χερια προσπαθωντας να ξεχασω ολα αυτα τα ντροπιαστικα πραγματα που εκανε το μεθυσμενο εγω μου. "Τελος παντων μπορουμε να αλλαξουμε συζητηση και να κανουμε πως ποτε δεν εγινε αυτο; Λοιπον πως και με θυμηθηκες τοσο πρωι στον υπνο σου με εβλεπες;"
Χαμογελαει παλι και με κοιταζει πονηρα πολυ πονηρα. "Με τρομαζεις πολυ" "Ωχου μωρε Κλειω ολο ερωτησεις εισαι....και καλα κανω και σε τρομαζω. Λοιπον ηρθα για να κανουμε τη βαλιτσα σου και να φυγουμε. Σε τεσσερις ωρες πρεπει να επιβιβαστουμε, οι δικες μου ειναι κατω στο αυτοκινητο."  "Ελενα σε παρακαλω πολυ μη δινεις αφορμη να μαλωσουμε.Δε θελω να παμε πουθενα. Αποζητω λιγη ηρεμια και ξεκουραση, οχι ξεφρενα παρτυ ουτε να πιω ολο το βοσπορο!" Της φωναζω καθως κουναω και τα χερια μου για δωσω περισσοτερη εμφαση στα λογια μου. Εκεινη ομως με κοιταει ανενδοτη,η εκφραση της ειναι ακομα πιο ειρωνικη απο πριν. "Δεν ακουσες αυτα που σου ειπα;" τη ρωταω σφιγγοντας τα δοντια και τις μπουνιες μου για να μη ξεσπασω. "Σ'ακουσα και εχω αρχισει να βαριεμαι...χανουμε τζαμπα χρονο για τις αποτυχημενες επαναστατησεις σου. Αντε λοιπον σηκω επιτελους." Τη κοιταζω παραδωμενη παρακαλωντας τον θεο να μη το μετανιωσω αυτο που θα κανω. Τουλαχιστον οχι πολυ!