Θέλω να σε δώ

Κεφαλαιο 25

Χθες το απογευμα ηταν που ο Αλεξανδρος με αποχαιρετησε στο αεροδρομιο και μαζι με εναν φιλο του κατευθυνθηκε προς τον ελεγχο και μετα στη πυλη του. Αρον αρον εφυγα απο τη δουλεια αφου φυσικα ζητησα την αδεια του προυσταμενου μου. Οταν εφυγε ενιωθα ενα μεγαλο βαρος πανω στο σωμα μου το οποιο οσο κι αν προσπαθουσα να το απωθησω δε τα καταφερνα. Μετα απο το αεροδρομιο δε πηγα σπιτι μα στην εταιρεια. Δεν ηθελα να αφησω τον εαυτο μου να σκεφτει περισσοτερο, οποτε προτιμησα να τον ξεγελασω με τη δουλεια. Πραγματι, απο την εταιρεια εχθες το βραδυ εφυγα λιγο πριν τις δεκα κι αν ο βραδινος φυλακας δεν ερχοταν να ελεγξει τους πανω οροφους θα ειχα φυγει πιο αργα.

Η νυχτα περασε βασανιστικα ομως η μυρωδια του Αλεξανδρου που ειχε εξαπλωθει παντου μου χαρισε εναν γλυκο υπνο. Σημερα αποφασισα επιτελους να παω στη σχολη χορου της φιλης μου Δαναης. Μου εχει λειψει τοσο πολυ και ο χορος μα και εκεινη αφου πλεον οι συναντησεις μας ειναι περιορισμενες.

Η Δαναη με βοηθησε πολυ οσον αφορα τον χορο και ηταν εκεινη που αναγνωρισε πως ειχα ταλεντο στο αντικειμενο αυτο. Πολλες μερες περασα σε εκεινες τις αιθουσες χορου μαζι της προσπαθωντας να απελευθερωσω το σωμα μου περισσοτερο απο οτι ειχα καταφερει στη σχολη χορου της Θεσσαλονικης. Ηταν μια γυναικα με ενα οχι και τοσο καλο παρελθον. Χωρισμενη με δυο παιδια στην εφηβια και ο αντρας της να μη δινει δεκαρα γι'αυτα. Ομως εκανε το ονειρο της πραγματικοτητα καταφερνωντας να ανοιξει τη δικη της σχολη χορου και μαλιστα οι μαθητες να εχουν προκρυθει σε μεγαλους διαγωνισμους του χωρου.

Μπαινω μεσα στη σχολη και προς εκπληξεως μου αν και πολυ νωρις εχει κοσμο. Κατευθυνομαι προς τη γραματεια και η κορη της Σοφια καθεται εκει μπροστα απο τον υπολογιστη.
"Σοφακι μου καλημερα. Τι κανεις;" της λεω κι εκεινη σηκωνει τα ματια της για να με αντικρισει. Ενα μεγαλο χαμογελο σχηματιζεται στα χειλη της και τρεχει να με αγκαλιασει με φορα σπρωχνοντας με πισω.
"Σιγα θα με ριξεις. Τοσο πολυ σου ελλειψα."
"Κλειω σοβαρολογεις; Φυσικα μου ελλειψες, σε ολους μας." Αμεσως την παιρνω αγκαλια και τη σφιγγω. "Και σε εμενα λειψατε πολυ...που ειναι η μαμα σου;"
Βγαινει απο την αγκαλια μου και ξαναπαει στον υπολογιστη.
"Εχει μαθημα στην αιθουσα Κ. Θα τελειωσει σε εικοσι λεπτα."
Με ενημερωνει καθως καθομαι σε μια απο τι καρεκλες που βρισκονται μπροστα απο το γραφειο.
"Τελεια...θα την περιμενω. Για πες μου εσυ τα νεα σου."
"Τα ιδια Κλειω...η σχολη μου ειναι αρκετα ενδιαφερουσα αν και δε ξερω κατα ποσο θα μου χρειαστουν οι πολιτικες επιστημες. Ειναι πολυ δυσκολα, καλα που ειναι και η σχολη χορου της μαμας και εχω και εναλλακτικη αλλιως δε ξερω τι θα εκανα."
"Εαν σου αρεσει η επιστημη αυτη τοτε θα βρεις και τροπο να την ασκησεις και ως επαγγελμα. Μη σε αγχωνει αυτο."
Της χαμογελαω κι εκεινη ξεφυσαει κανοντας μια τουφα των καστανων μαλλιων της να ανασηκωθει.
"Τελος παντων εσυ πες μου πως και ηρθες απο εδω;"
"Το ειχα αναγκη Σοφια μου. Παραμελησα πολυ τον χορο και τωρα που ευκαιρισα ηρθα. Ελπιζω η μαμα σου να μη μου κρατα μουτρα." Λεω κι εκεινη σηκωνει τους ωμους της.
"Εχει πεισμωσει λιγο αλλα σιγα θα της περασει σου εχει αδυναμια αφου."
Μιλαμε λιγο ακομα ανταλλαζωντας τα νεα μας μεχρι που ενα κυμα μικρων κοριτσιων ξεχυνεται μεσα απο τον διαδρομο των αιθουσων. Ολες τρεχουν στους γονεις τους που πανω στην ωρα εφτασαν για τις παρουν.
"Κοριτσια μου οπως ειπαμε την Τριτη θα κανουμε ολοκληρη την χορογραφια προβα. Καλη ξεκουραση."