Θέλω να σε δώ

Κεφαλαιο 36

Τα υγρά του χείλη σχηματιζαν μονοπατια στην επιφανεια της πλατης μου χαριζοντας μου μια υπεροχη αισθηση. Τα χερια του με αγκαλιαζουν και με γυρνανε ανασκελα για να συνεχισει αυτο που κανει απο το στερνο μου και πιο χαμηλα. Εχω κλεισει τα ματια μου λογω της απολαυσης και ηδωνης που νιωθω να κατακλιζουν τις αισθησεις μου.

Ο Αλεξανδρος πηγαινει ολο και πιο χαμηλα ωσπου φτανει σε εκεινο το σημειο που τον θελω και τον χρειαζομαι αυτη τη στιγμη.
"Τι χρωμμα εσωρουχο φορας;" ρωταει εκεινος με βραχνη φωνη κατι που προδιδει και τη δικη του εξαψη.
"Ροζ..." μια απαντηση που ακουστηκε περισσοτερο ως αναστεναγμο.
"Ποσο παρθενοχρωμμα ειναι αυτο..." λεει και για λιγο σαστιζω καθως φιλα το εσωτερικο των μυρων μου.
"Δε σου αρεσει δηλαδη;" Τον ρωταω διστακτικα κι εκεινος σηκωνει τον κορμο του και πλησιαζει το προσωπο του με το δικο μου.
"Με καυλωνει." Μου απαντά εκείνος και ένα ντροπαλό χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη μου.
"Σε θέλω Αλέξανδρε σε παρακαλώ." Ψιθυρίζω εγώ με ανάγκη καθώς συνεχίζει να φιλά μόνο το εσωτερικό των μοιρών μου βασανίζοντας με.
Αμέσως μετά νιώθω τα χέρια του στο εσώρουχο μου και αυθόρμητα εγω σηκώνω την λεκάνη μου.
"Τώρα που το ξεφορτώθηκαμε κι αυτό... " λεει και νιώθω να μου δινει την λύτρωση που τόσο πολύ επιθυμούσα.

"Θα ήθελα να πάμε ένα ταξίδι μαζί τώρα το καλοκαίρι."
Η φωνή του Αλέξανδρου ακούγεται καθως κι εκείνος οπως κι εγώ προσπαθούμε να βρούμε τις ανάσες μας. Σηκώνω το κεφάλι μου απο το στέρνο του και τον κοιτάω. Τα χείλη του ανοιχτά και τα μάτια του κλειστά ενω κάποιες σταγόνες ιδρώτα στέκονται πάνω στο μέτωπο του.
"Που σκέφτεσαι να πάμε; "
"Δεν εχει σημασία για εμενα εσύ που θέλεις; "
Λέει άνετα εκείνος.
"Δεν έχει σημασία ;"
"Ημουν τοσο σίγουρος ότι δε θα το αφήσεις ασχολίαστο. "
Η φωνη του γεμάτη ειρωνία ενισχύοντας ακομη περισσοτερο την ενόχληση μου. Σηκώνεται και ανακαθεται στο κρεβάτι απομακρύνοντας με.
"Κοιτα επειδή εσύ θέλεις να με βλέπεις φυσιολογικό δε θα πει οτι είμαι ουτε οτι θα πιστέψω κι εγω κάτι τέτοιο. Δε μπορώ να δώ οποτε είτε με πας στη Ζάκυνθο ειτε στη Καβαλα για εμένα το ιδιο ειναι. Οποτε διάλεξε εσύ που θα καταλάβεις και την διαφορά."
"Γιατί το κάνεις συνέχεια αυτό;" Τον ρωταω αυστηρά αλλα και με θυμο να διαγραφεται στη φωνη μου.
"Τι εννοείς;  Δεν κάνω κατι απλά σου υπενθυμίζω αυτο που εσύ τοσο χαριτωμένα λες 'ιδιαιτερότητα' μου, μωρό μου."
"Εισαι σίγουρος ότι το υπενθυμιζεις σε εμενα, μωρό μου;"
Λεω και χωρίς να του αφήσω χρόνο να μου απαντήσει σηκώνομαι απο το κρεβάτι μου και πηγαίνω προς τη κουζίνα .