Θέλω να σε δώ

Κεφαλαιο 17

Τα χερια του μπλεκονται στα μαλλια μου ασκωντας πιεση στο κεφαλι μου ωστε να ερθουμε πιο κοντα. Εγω τον αγκαλιαζω σφηχτα και απολαμβανω το παθιασμενο και βαθυ φιλι μας.

Καποια στιγμη σταματαμε για να παρουμε ανασα με τα μετωπα μας ενωμενα. Στεκομαστε εκει χωρις να μιλαμε. Τα ματια μου ειναι κλειστα κι εκεινος με τα δακτυλα του στα μαλλια μου με χαιδευει. Η ρυθμικη του ανασα μυριζει δυοσμο με κρασι και την νιωθω ζεστη στο προσωπο μου. Ανοιγω τα ματια μου κι εκεινος τα εχει κλειστα. Ειναι τοσο ομορφος. Ενα μειδιαμα στολιζει τα πλεον πρησμενα χειλη του και προσπαθω να καταπνιξω την επιθυμια μου να τον ξαναφιλησω. Φαινεται χαρουμενος, ηρεμος και αυθορμητα τον σφιγγω περισσοτερο πανω μου με αποτελεσμα να ανοιξει τα ματια του.

"Θελω να σε δω!" Μου λεει με βραχναδα στη φωνη του και ψιθυριστα. Ολο μου το σωμα τρεμει απο αυτο που ειπε κι εγω δεν εχω καποια απαντηση.

Παιρνω το ενα του χερι απο τα μαλλια μου και το βαζω στο προσωπο μου. Το περναω απο τα ματια μου,τα χειλη μου, τα ζυγωματικα μου. "Με νιωθεις κι αυτο ειναι πιο σημαντικο." Του απανταω τελικα και πιανει για ακομα μια φορα το κεφαλι μου αγρια φερνοντας το κοντα του και με φιλαει. Αυτη τη φορα το φιλι ειναι τρυφερο και εξομολογητικο. Με φιλαει τοσο απιθανα. Ποτε ξανα δε με εχουν φιλησει ετσι ουτε κι εκεινος. Νιωθω αποσβωλωμενη απο αυτη τη στιγμη μας που η καρδια θα σπασει. Χτυπαει τοσο γρηγορα και δυνατα που φοβαμαι πως θα την ακουσει.

Αυθορμητα τελειως με το χερι μου ακουμπαω στο στερνο του στο μερος της καρδιας του και νιωθω τους τρελους της χτυπους. Χαμογελαω μεσα στο φιλι μας κι εκεινος κανει το ιδιο. Τα χερια του τυλιγονται στη μεση μου και με γεμιζουν ζεστασια.

Μετα απο λιγο σταματαμε ξανα και του χαιδευω το προσωπο. Τα λιγων ημερων γενια του δειχνουν υπεροχα πανω του. "Αλεξανδρε καλυτερα να παμε κατω γιατι θα νομιζουν διαφορα." Του λεω και απομακρυνομαι ελαχιστα, ομως.το χερι του με κραταει ακινητη. "Σε νοιαζει;" με ρωταει με λιγη θλιψη και του χαιδευω το προσωπο ξανα. "Εμενα οχι. Για εσενα το λεω. Κατω ειναι δικοι σου γνωστοι εμενα δε με ξερουν και δε ξερω αν με ξαναδουν." "Δε με νοιαζει ουτε εμενα για το τι νομιζει ο καθενας εκει κατω. Αλλα καλυτερα να κατεβουμε γιατι δε θελω να κανω βιαστικα βηματα και αμα μεινουμε λιγο ακομα εδω θα προχωρησω πολυ." Μου απαντα και με φιλαει στη μυτη. Ενα χαζο χαμογελο δε λεει να φυγει απο τα χειλη μου απο αυτο που ειπε. "Δηλαδη θα κανουμε μαζι βηματα;" τον ρωταω περιπαιχτικα και μου χαμογελα αμεσως ντροπαλα. "Αν το θελεις...!"  "Πρεπει να το σκεφτω." Λεω και σκεφτομαι να το τραβηξω το σκοινι κι αλλο. "Αλλωστε εχω κι αλλες επιλογες! " με το που τελειωνω τη φραση μου με σφιγγει περισσοτερο πανω του κανοντας με να γελασω.