2049 NINJA: Katana [TAMAMLANDI]

X. BÖLÜM

İlk cinayetinden sonra insanlar ninjanın ne kadar tehlikeli olabileceğini anladılar. Ama yine de istediğim tepkiyi alamadım: Ben suçluların korkmasını istemiştim, halkın değil; şimdiyse herkes korkuyor.

Marco'nun Moskova'ya kaçtığı gün tüm haber kanallarında ninja ve belediye başkanı vardı. Belediye başkanı tüm polis kuvvetlerine ninjayı yakalama emri verdiğini anlatıyordu.

Aradan iki hafta geçti. Her suç ihbarına koştum. Hatta biri polislerin bana olan tuzağıymış. Kaçmak için bir polis memurunu yaralamak zorunda kaldım.

Bugün malikanedeki çalışma odamda bazı sıyrıklar dolayısıyla yırtılan kostümümü dikerken bir yandan da polis telsizini dinliyordum. Bütün hizmetlileri kovduğum için dikiş dikmeyi öğrenmek zorunda kaldım. Malikaneyi temizleyen tek şey kendi icadım olan temizleme robotumdu.

Kıyafetin dikişini bitirdikten hemen sonra bir ihbar daha geldi: uyuşturucu kaçakçılığı.

Hemen kostümü giydim. Kılıçlarımı sırtımdaki kılıflarına koydum. Tam ikinci katta olan çalışma odamdan atlayıp flyboarda binecekken kapı çaldı. Giyindiğim kadar hızlı bir şekilde üstümdekileri çıkardım ve hepsini, çalışma odasında bu durumlar için hazırladığım gizli bölmeye koydum. Hemen aşağıya indim ve kapıyı açtım.

"Size nasıl yardımcı olabilirim, beyler!"dedim karşımdaki her biri silahlı ve üniformalı olan adamlara. "World Security and Stealth Unity (WSSU)'den geliyoruz. Ninja soruşturması için buradayız." dedi önlerindeki kısa saçlı ve kask takmayan adam.

Tahminimce liderleriydi.

Tam bir şey diyecektim ki, bu aralar duymaya alışık olduğum bir ses duydum: Bir cızırtı... Büyü yapılıyormuş gibi bir ses... Arkama döndüm. Karşı tarafında çalışma odamın göründüğü bir portaldan pırıl pırıl parlayan sarı zırhlı, saçları karman çorman, mavi gözlü bir çocuk çıktı. Ellerinde katanalarım vardı. Kafamın arkasında ağır, acı verici bir darbe hissettim. Yere düştüm. Ve sonra hatırladığım tek şey sarı zırhlı çocuğun sırıtışı oldu. Sonrasında gözlerim karardı.