Gönüllü Elçiler

KAR TANESİ

Genç kadın, umutla gittiği görevinin; hayatının dönüm noktası olacağını, kader yolunda dönülemez bir viraja gireceğini asla bilemezdi.

Bilse, gider miydi o gün yeni bir şehre?

Bunun cevabı ise müphemdi.

Genç kadın, asla kesin bir cevap veremezdi.

Fakat ne olursa olsun, emin olduğu tek bir şey vardı; o da bundan asla pişmanlık duymayacağıydı.

Zor bir çocukluğun emaresiydi o.

Uykusuz geçen gecelerde; hatıra kokan ninniler söyleyerek uyumaya çalıştı.

Bir zaman sonra ninniler kifayetsiz kaldı. Bu yüzden sayfalarca küflü kitap kokusunu ciğerlerine doldurdu.

Bir zaman sonra kitaplar dahi kifayetsiz kalmıştı.

Uyuyamadığını anladı.

Bilinçaltı onu yalnız ve rahat bırakmadı.

Durmak bilmeyen, kabuk bağlamayan bir kanaması vardı uzun süredir kalbinin en derinlerinde.

Kendi kendine ettiği sessiz yeminini unutamazdı. Uzun süre önce ruhuna kazınan o intikam yeminini bozamazdı, bozmamalıydı.

. . .

Genç adam, her hafta olduğu gibi mekanına giderken; attığı her bir adımın kaderine çıkacağını bilebilir miydi?

Genç adam, siyahtan bile daha karanlıktı. Siyahı, siyahla boğan bir karanlık.

Adımları bile o kadar güçlüydü ki, sanki her bir adımında yer titriyordu.

Kötü diye nitelendirilebilecek bu adam, neler yaşamıştı acaba?

Kötü olmayı seçen değil, kötü olmaya itilen biriydi belki de.

Zor bir çocukluğun emaresiydi o.

Gözleri önünde gerçekleşen o olay belki de çok şey eksiltti genç adamdan.

Lâkin unutulan bir şey vardı; kaybettirdiği kadar kazandırmıştı da.

İntikam gibi.

Demek ki bazı şeyleri kazanabilmek için kaybetmek gerekirmiş.

Kader tohumları birer birer ekildi, o gün.

Yeşeren küçük bitki, büyüdü.

Büyüdü.

Büyüdü.

Ve koskoca bir çınar oldu.

İster oyun denilsin, ister düzen.

Evrende hiçbir şey onlardan daha gerçek olamazdı.

Her şey yalan dahi olsa tek gerçek vardı.

O da, birbirlerinin kaderleri olmalarıydı.

❄

Kurgunun devamına Vera0_ arkadaşımızın profilinden ulaşabilirsiniz. İyi okumalar.