5 Seconds of Amnesia

Hoofdstuk 8

(Luke)

Als verdooft blijf ik in de deuropening staan. Ik wilde even gaan kijken of alles goed ging met Alison en Ashton. Wel, het gaat blijkbaar héél erg goed met ze. Ze kijken verschrikt op. ' Doe maar verder hoor, ik zal jullie niet storen.' zeg ik sarcastisch. ' Luke, wacht! ' hoor ik Alison zeggen. Ik klem mijn kiezen op mekaar en loop door naar mijn slaapkamer, waar ik de deur op slot doe. 

Ik hoor Alison en Ashton praten, ze staan tegen mijn deur. Ze proberen me zo ver te krijgen om de deur open te doen, maar ik antwoord niet en blijf onbeweeglijk op bed zitten. Na een kwartier gaat Ashton weg en hoor ik alleen nog Alison's gesnik. Waarom moet zíj nu huilen? Ik heb haar niks misdaan. Ik veeg de tranen van mijn wangen en kijk naar m'n onderarmen, waar nog een paar littekens op staan. Mijn blik glijdt door de kamer en ik zie een schaar liggen op mijn bureau. De drang is plots zo groot en ik moét het gewoon doen.

Ik probeer te wachten tot Alison weg gaat, maar het is al 2 uur later en ze zit nog tegen mijn deur aan te janken. Wat een aanstelster. Ik knipper mijn tranen weg en druk de punt van de schaar in mijn arm. De punt boort zich in mijn vlees en er loopt steeds meer bloed uit de aders. Ik kreun van de pijn. Was ik trots op mezelf omdat ik 3 jaar gestopt was... Weer zie ik het voor me: Alison en Ash, kussend op het bed, en met gemak duw ik de schaar in mijn pols. Te diep. Ik schreeuw van de pijn. 'Luke? Luke! Wat je ook aan het doen bent stop ermee! ' hoor ik Alison gillen. Het laatste wat ik zie voor ik bewusteloos raak is de grote plas bloed waar ik in val.

(Alison)

' Doe maar verder hoor, ik zal jullie niet storen.' zegt Luke. Ik versteen. Luke draait zich om en beent weg. ' Luke, wacht! ' roep ik hem achterna. Ik zie zijn kamerdeur nog net dichtknallen en snik het uit. Waarom moest ik Ashton ook persé terugzoenen? Ik voel mijn benen helemaal slap worden en ga tegen de deur zitten. Ashton komt bij me zitten. 'Luke, ' roept hij, 'het was mijn fout, niet de hare. Ik zoende haar, zij mij niet!' Dankbaar keek ik hem aan, al wist ik dat het niet zou helpen.

Ashton is een uur geleden weggegaan en ik zit hier nog altijd, snikkend tegen de deur. Ik kijk door het sleutelgat maar kan alleen maar zijn bureau zien. Na een paar minuten zie ik Luke naar de bureau toe lopen en iets pakken. Een schaar. Waar voor heeft hij dat nodig? Ik hoor hem kreunen. 

Flashback

Luke en ik zitten in Starbucks. Ik eet van mijn muffin en hij verteld. 'Toen ik 14 was had ik het moeilijk met... vanalles.' begint hij. ' Mijn ouders, school,... Ik stak de schuld ook altijd op mezelf, dus ik vond dat ik mezelf moest straffen. Ik nam een schaar en begon, eerst heel zachtjes, in mijn benen en armen te snijden. Maar ik sneed mezelf steeds vaker en dieper en voor ik het wist, kwamen mijn ouders erachter. Zij hebben me toen naar een psycholoog gestuurd. Daar ben ik hen nu heel dankbaar voor, want anders was ik er nu waarschijnlijk niet meer geweest..'  Hij fluistert nu en ik pak zijn hand vast. ' Hoe lang is het geleden dat je dat voor de laatste keer gedaan hebt? ' vraag ik hem. ' Zo'n 3 jaar geleden.' antwoord hij. Hij heeft tranen in z'n ogen.

Einde flashback

En dan dringt het tot me door. Ik hoor hem nu schreeuwen van de pijn, en dan een doffe klap. Is hij.. Zou hij..? ' Luke? Luke! LUKE!? ' gil ik. Calum, Michael en Ash komen aanrennen. Met wijd opengesperde ogen kijk ik hen aan. ' Hij, hij snijdt zichzelf! Hij snijdt zichzelf! ' gil ik. De jongens kijken elkaar even aan en dan stampt Michael de deur in. Ik kruip naar Luke toe. Hij is lijkbleek en ligt in een grote plas bloed. 'Bel een ziekenwagen! ' roep ik de jongens toe. Ik streel Luke over zijn wang. 'Luke, ' fluister ik, 'oh Luke, het spijt me zo! Het spijt me zo ontzettend!' Mijn blik glijdt naar beneden, naar zijn armen. Ik zie bloed uit een ader in zijn pols stromen. Een pijnscheut schiet door mijn hoofd en alles wordt zwart.

' Alison? ' hoor ik een bekende stem zeggen. Hij klinkt heel ver weg. Ik kreun en open mijn ogen. Een felle pijnscheut schiet door mijn hoofd en snel doe ik mijn ogen weer dicht. ' Doe de lichten uit.' hoor ik een andere stem zeggen. Van iets minder ver weg nu. Maar deze stem herken ik niet. Waar ben ik? En waarom heb ik zo'n hoofdpijn?

(Ashton)

Luke en Alison liggen allebei in dezelfde kamer, hun twee bedden naast elkaar geschoven. Luke is weer begonnen met snijden, en dat is mijn schuld. Als ik Alison niet had gekust... Alison. Toen we Luke vonden kroop ze naar hem toe, maar  - waarschijnlijk door al dat bloed - is ze flauwgevallen en met haar hoofd tegen de punt van Luke's bed gebotst. Ze had een gat in haar hoofd, dat ondertussen al genaaid is, en een hersenschudding.

Ik voel een traan over mijn wang glijden. Mijn beste vriend... Het komt weer helemaal goed met hem, volgens de dokters. Een paar sneden in zijn pols zijn genaaid geweest omdat ze te diep waren, maar hij mag waarschijnlijk over een dikke week weer uit het ziekenhuis. Het komt dus wel in orde met hem, maar dat alleen fysiek.

Ik weet hoe moeilijk hij het zal hebben als hij weer bij komt. Steeds vaker de drang om weer te snijden. Snijden wanneer je iets fout hebt gedaan. Snijden wanneer je stress hebt. Snijden wanneer je kwaad bent. Ik weet precies hoe het voelt. Luke heeft me vroeger, nadat hij zelf gestopt was met snijden, immers geholpen te stoppen. Want ja, ook ik sneed me.

(Luke)

Ik hoor stemmen. Die van Alison. Calum en Michael. Ashton... En dan komt alles weer terug. Ash die zoende met Ali, ik die me sneed. Ik kreunde. Dit keer zou het nog moeilijker zijn ermee te stoppen. Ik kon niet zonder Alison, maar zij wel zonder mij. Maar ik hield zo veel van haar. Als ik haar samen zou zien met Ashton zou ik me weer iets aan doen.. Maar gisteren hoorde ik haar sorry zeggen toen ik nog op mijn bed zat en zij voor mijn deur. Zou ik haar vergeven? Iedereen maakt wel eens fouten... Ik had immers ook al eens een ander gekust toen ik een relatie had met een meisje... Ik beweeg mijn vingers en een pijnscheut trekt door mijn arm. Weer kreun ik.  Dat was zeker een week niet meer gitaar spelen... Ik vond het heel erg dat er concerten moesten werden afgelast, maar we konden nog altijd concerten overdoen. 

Ik open mijn ogen.

Hey, ik vraag me af wat jullie van mijn verhaallijn vinden, het zou heel leuk als je iets comment over wat er beter kan en suggesties zijn ook altijd welkom. 

Ik wil ook even iets kwijt over dat snijden. Toen Luke en Ashton jong waren sneden ze zich inderdaad. Een vriendin van mij had dat ergens gelezen en ze dacht omdat Luke en Ash dat deden, dat dat haar problemen ook zou kunnen oplossen. 

Jezelf pijn doen of kwellen is nooit goed. Iedereen doet wel een iets fout, niemand is perfect.  Keep smiling, you're beautiful! 

Love ♥