5 Seconds of Amnesia

Hoofdstuk 10

(Ashton)

Michael, Calum en ik lopen het ziekenhuis binnen. Zwijgend staan we in de lift en lopen door naar Luke's kamer. Ik wil mijn hand op de deurklink leggen maar een verpleegster houdt me tegen; ' Meneer Hemmings slaapt, wanneer hij wakker is mogen jullie binnen. ' 

Nog altijd in stilte gaan we op de stoelen voor Luke's kamer zitten. Een paar minuten later komt Alison uit zijn kamer. Snel loop ik naar haar toe. ' Hoe gaat het met Luke? ' vraag ik, terwijl ik haar doordringend aankijk. Zonder na te denken pak ik haar hand vast. 

Met een ruk trekt ze haar hand terug en doet een stapje achteruit. Ik probeer niet te laten zien hoe beledigt ik ben.  ' Alles is in orde. Over 2 dagen mag hij al naar huis. ' zegt ze, mijn blik ontwijkend. Michael en Calum mengen zich ook in het gesprek. ' Moest hij niet nog twee weken blijven? ' vraagt Calum verbaasd. ' Hij kan twee weken niet gitaarspelen, maar hij mag wel al naar huis. ' zegt Alison. 

(Alison)

De verpleegster is komen zeggen dat Luke's verdoving over een uur uitgewerkt is, dus we gaan weer op de stoelen zitten en wachten. Calum zit naast me. Terwijl Michael en Ashton op hun gsm bezig zijn, staart hij glazig voor zich uit. 

' Alles oké, Cal? ' vraag ik bezorgt. ' Ja hoor.' zegt hij, met trillende stem. Hij grimast. Vragend kijk ik hem aan en hij zucht. ' Luke is als een broer voor me. De andere jongens ook hoor, maar Luke en ik... Wij zijn team Cake, weet je wel.' hij perst er een glimlachje uit. ' Ik heb gisteren met Luke gepraat, ' begin ik, ' en hij zei dat hij niet dacht dat hij zich nog zou snijden, omdat er niks meer aan de hand is. We hebben het terug bijgelegd dus... ' Ik val stil. Opgelucht kijkt Calum me aan en geeft me een knuffel.

(Luke)

Ik open mijn ogen en kijk naast me om te zien of Alison er nog is. Weg. Ik ben helemaal alleen. Ik heb niet echt zin om flauw te vallen als ik mijn bed uitkom, dus ik druk op de rode knop naast mijn bed.

Een paar seconden later komt een verpleegster mijn kamer insnellen. ' Alles oké, meneer? Heeft u iets nodig? ' vraagt ze met een bezorgde blik. ' Alles is oke, ' stel ik haar gerust. ' Is Alison er nog? Of is ze... ' De verpleegster glimlacht en loopt terug naar de deur. ' Ze is er nog, ik zal haar even gaan halen. ' 

' Luke! ' Calum stormt de kamer binnen en ik kan niet anders dan glimlachen. Ik heb hem echt gemist. Hij geeft me een dikke, warme knuffel. ' Alles oké, dude? Ali zei dat je over twee dagen alweer naar huis mag! ' Grijnzend kijk ik hem aan. ' Hoe was het concert? ' 

(Ashton)

Traag loop ik de kamer binnen, waar Mikey, Cal en Ali al rond Luke's bed staan. Wat moet ik zeggen? Zou hij nog boos zijn? Ja, ik weet wel zeker van wel. Als je beste vriend je vriendin zoent... Michael doet een stap opzij en ik zie Luke. Hij is lijkbleek, maar ziet er wel vrolijk uit. Die vrolijke blik verdwijnt wanneer hij mij ziet.

' Kunnen jullie mij en Ashton anders even alleen laten? ' zegt Luke, ' We hebben nog wat dingen te... bespreken.' Zonder verdere vragen lopen Cal, Mikey en Alison weg. Alison sluit de deur. 

Ik ga op het bed naast dat van Luke zitten, die me kwaad maar ook verdrietig aankijkt. Ongemakkelijk kijk ik weg. ' Het was mijn fout. Ik kuste Alison, en zij probeerde me weg te duwen. ' Luke kijkt me haast nog bozer aan. ' Wacht even, ' begint hij. ' Ik geloof dat ik het niet begrijp. Alison probeerde je wég te duwen maar jij kuste haar toch en duwde haar zelfs op bed. Wat als ik later was binnen gekomen? Had je haar dan verkrácht? ' In zijn blik zit nu alleen pure woede. Verward kijk ik hem aan. ' Nee natuurlijk niet! Eérst duwde ze me weg maar daarna kustte ze me terug maar ik zou nooit...' Hij kapt me af. ' Nee. Tuurlijk niet, Ashton. ' Het is niet alleen zijn trillende stem die me van slag maakt, het is de traan die over zijn wang rolt. Het voelt als een klap in mijn gezicht om Luke te zien huilen.

(Luke)

Snel veeg ik de traan die over mijn wang biggelt weg. Ik wil echt geen einde maken aan de vriendschap tussen mij en Ashton, echt niet, maar hij heeft me zo gekwetst...

Ashton buigt zich voorover om me een knuffel te geven, en ik weer hem snel af. ' Nee, Ash. Ik denk dat het beter is als je even weg gaat. Ik moet nadenken. ' zeg ik. Met een gekwetste blik knikt hij snel en loopt de kamer uit.

(Alison)

Ik zie Ashton de kamer uitlopen dus stap ik snel naar de deur om zelf terug naar Luke te gaan, maar Ashton houdt me tegen. ' Hij, eh... Ik denk dat hij even alleen wilt zijn.' mompelt hij, mijn blik ontwijkend. Boos kijk ik hem aan. Het was tenslotte zijn schuld dat ik en Luke ruzie hadden. ' Hoe zou jíj dat nu kunnen weten? ' snauw ik hem toe, ' precies of jij geef een zier om hem! ' Met grote ogen kijkt Ashton op.

' Alison, ik wil even met je praten.' zegt hij. ' Heel leuk, ' snauw ik terug, ' maar misschien wil ik niet met jou praten! ' Zuchtend kijk hij me aan. ' Alison, het spijt me echt heel erg en,' hij vouwt zijn hand om de mijne. Boos slaag ik hem weg. ' Blijf van me af, Ashton! ' schreeuw ik. ' De laatste keer dat je me aanraakte...' voor ik mijn zin kan afmaken, trek Calum me bij hem weg.

' Alison, even rustig. Ash gaat je echt niet verkrachten ofzo.' grapt hij. Michael en hij grinniken, maar ik kan er niet echt mee lachen. ' Een paar dagen geleden was hij anders goed op weg! ' schreeuw ik. Calum's en Michael's grijns verdwijnen, en Ashton wordt bleek. 

(Luke)

' Blijf van me af, Ashton! ' hoor ik Alison schreeuwen. Met een ruk kijk ik op. Door de witte gordijnen die voor het raampje in mijn deur hangen, zie ik iets bewegen. Bezorgt ga ik rechtop zitten, '... anders ook goed op weg! ' hoor ik Alison schreeuwen. Ik glijdt mijn bed uit en zet mijn blote voeten op de koude tegelvloer. Ik pak de bakster, die aan een paal met wieltjes hangt, vast, en leun erop terwijl ik zo snel mogelijk naar de deur schuifel. Ik trek de deur open en zie Calum en Michael Alison vasthouden. Tegenover hen staat Ashton, die er verslagen uitziet. ' Laat haar met rust. ' grom ik tegen Ashton. Alle vier kijken ze me verbijsterd aan.

Alison rukt zich los en loopt naar me toe. Voorzichtig legt ze haar armen om me heen en dwingt me terug op bed te gaan zitten. ' Het was niks, Luke. Gewoon even... Een meningsverschil tussen mij en Ashton. ' Bezorgt kijk ik haar aan. ' Hij heeft je toch geen pijn gedaan? ' Ze glimlacht flauwtjes. 'Nee, nee, hij heeft me geen pijn gedaan. Ik denk dat ik.. even met hem ga praten. ' 

(Alison)

Luke wil me achterna komen, maar ik hou hem tegen. ' We kunnen niet eeuwig kwaad op hem blijven, Luke. ' Ik weet niet waarom ik ineens zo graag alles bijgelegd wil hebben, maar mijn woorden lijken Luke gerust gesteld te hebben. Hij neemt de afstandsbediening van de tv, die tegenover zijn bed aan de muur hangt, van het tafeltje en zet de tv op. ' Als hij iets doet, roep je mij, of Cal, of Michael, oké? ' Ik knik.

' Ashton, ehm, misschien moeten we toch even praten...? ' vraag ik hem zachtjes. Zonder me aan te kijken knikt hij en we lopen weg. ' Hé, wacht! ' hoor ik Michael roepen. Ik kijk hem aan en pers er een flauw glimlachje uit. ' Ik zal hem niet proberen te meppen of stampen, Michael. ' Hij grijnst en loop weer naar Calum, die op één van de stoelen zit bij Luke's kamer zit.

We gaan op een bankje buiten het ziekenhuis zitten, met een flinke afstand tussen ons. Met een kuchje verbreek ik de ongemakkelijke stilte tussen ons. ' Het spijt me, Ashton. '