5 Seconds of Amnesia

Hoofdstuk 9

(Luke)

' Hij komt bij! ' hoor ik iemand gillen wanneer ik mijn ogen open. Alison waarschijnlijk. Een fel licht schijnt in mijn ogen en een pijnscheut schiet door mijn hoofd. Snel knijp ik mijn ogen toe. ' Meneer Hemmings? Kan u mij horen? ' vraagt een zware mannenstem. Ik kreun en knik traag. 

Na een halfuur kan ik mijn ogen helemaal open doen zonder te vergaan van de pijn en ik kijk rond. Alison zit naast mijn bed. Te huilen. ' Oh Luke, het spijt me zo! ' snottert ze, ' Ik kan het allemaal uitleggen! ' Afkeurend kijk ik haar aan. 

Nadat ze wat gekalmeerd is verteld Alison alles. '  Ik liep dus Ashton's kamer in en zei sorry, waarna we elkaar een knuffel gaven. ' begint ze. 'Ik liep weg maar toen riep hij mijn naam dus draaide ik me om. En toen kustte hij me. Eerst wilde ik hem wegduwen maar hij was zo dwingend en... En uiteindelijk heb ik teruggekust. Ik weet dat het stom is om te zeggen, maar die kus betekende echt niets voor mij! Als ik wel gevoelens had voor Ashton had ik niet aan Max gevraagd of wíj twee..' ze wijst eerst naar mij en dan naar zichzelf, ' een relatie mochten hebben. Alsjeblieft Luke, ik heb echt nog nooit zoveel van iemand gehouden als van jou...' 

En ik vergeef haar. Omdat ik weet dat een leven zonder haar ondraaglijk zou zijn.

' Waar zijn de jongens? ' vraag ik. Alison en ik hebben nog wat gepraat en een paar minuten geleden is een verpleger me mijn eten komen brengen. Eén armzalige boterham met kaas, een yoghurtje en wat water. ' Naar het concert.' antwoord Alison. Ze kijkt op haar gsm. ' Dat begint over een half uurtje. ' Verward kijk ik haar aan. ' Maar zonder mij kunnen ze toch niet spelen? ' Alison grijnst.  ' Ze kunnen inderdaad niet zonder je, maar dit concert kon niet worden gecanceled dus ze moesten wel. En jij mag pas optreden als je genezen bent. '  

(Alison)

' Ik ga even wat koffie halen, oké? Ik ben zo terug. ' zeg ik tegen Luke voor ik de deur van zijn ziekenhuiskamer sluit. Ik ben Luke zó dankbaar dat hij me heeft vergeven. Toen hij bewusteloos was was ik er van overtuigd dat hij me het nog jaren kwalijk zou nemen, en daar zou ik echt niet mee kunnen leven, dus ja, ik dacht er over na om er een eind aan te maken. Maar die gedachten zijn nu allemaal als sneeuw voor de zon verdwenen.

Zou Luke ook koffie willen? Of iets te eten? Hij krijgt al zo weinig en ik weet dat hij verzot is op ijs. Ik stuur hem snel een smsje: 

Wil je iets eten? Ik weet dat het niet mag maar hier staat Ben & Jerry's dus... ;) xxx 

Binnen een paar seconden heeft hij al geantwoord:

Strawberry cheesecake ijs zou nu wel heerlijk zijn... ;) ♥

Ik grijns. Typisch Luke. Ik koop twee van de grootste potten Ben & Jerry's die ze hebben en loop terug naar zijn kamer.

(Calum)

Zenuwachtig beklimmen ik, Michael en Ashton het podium. We hebben op Twitter al aangekondigt dat Luke niet mee kon omdat hij ' ziek ' was en de meeste fans reageerden begripvol, maar anderen waren kwaad en wilden hun geld terug. Omdat de winst van het concert niet naar ons, maar naar een goed doel gaat, moesten we vandaag toch spelen, zonder Luke.

' Sommigen weten het misschien al, maar Luke kan vandaag niet mee optreden. ' zeg ik wanneer we zenuwachtig op onze plaatsen gaan staan. Er klinkt wat boe-geroep. ' Luke is ziek en kan de komende twee weken niet gitaarspelen. ' vervolg ik, 'maar we zullen deze keer extra hard ons best doen voor jullie zodat jullie toch nog van de show kunnen genieten! ' Ik pers er een flauw glimlachje uit.

Omdat Luke er niet is moeten Michael en ik extra veel zingen, en zijn gitaarsolo's neemt Michael ook over. Het is best moeilijk, maar goed dat we gisteren zo lang gerepeteerd hebben. 

(Luke)

Ik glimlach wanneer Alison de kamer komt binnenlopen met twee grote ijsbekers. ' Toch geen koffie genomen? ' vraag ik wanneer ik het ijs aanneem. ' Ik kon toch onmogelijk weerstaan aan dit!' zegt ze grijnzend, gebarend naar het ijs. Ali helpt me om rechtop te gaan zitten en zwijgend eten we het ijs op. Opeen kijkt Alison me verschrikt aan. ' Ik hoor iemand, het is vast een verpleegster! Geef me snel je ijs! ' Ik neem nog één grote hap en geef haar dan snel de beker aan. Ze schuift het onder mijn bed en een verpleegster komt binnen. Snel slik ik het ijs door.

' Over tien minuten kom ik meneer Hemmings verdoving toedienen.' zegt de verpleegster tegen Alison, alsof ik er niet bij ben. Ik trek een verongelijkt gezicht. ' Waarom? Ik heb echt geen pijn ofzo.' dat kwam vast niet heel overtuigend over, aangezien ik juist erge hoofdpijn kreeg van het ijs. Brainfreeze. Afkeurend kijkt de verpleegster me aan. ' Je moet veel rusten, dat is belangrijk. Over tien minuten ben ik terug.'  Ik wil protesteren maar ze is de deur al uit.

(Alison)

' Hé, kijk niet zo droevig. Een paar uurtjes slaap zal je goed doen, dan rust ik ondertussen ook nog even. ' zeg ik wanneer ik Luke's blik zie. Met zijn helderblauwe ogen kijkt hij me puppy-achtig aan en voor ik tranen in mijn ogen krijg of wat dan ook, geef ik hem zijn ijs terug.

Mijn gsm trilt en ik kijk erop. Een berichtje van Ashton. 

Concert is redelijk goed verlopen, de fans waren niet dolenthousiast maar het ging wel. Alles oké met Luke? 

Ik kijk even naar Luke, die met zijn lepel speelt, en grijns.

Ja hoor, hij krijgt zo verdoving zodat hij even kan slapen, maar het gaat al veel beter met hem. 

Ik leg mijn gsm terug op het tafeltje naast Luke's bed en de verpleegster komt binnen. Ze giet een doorzichtige vloeistof in de bakster, die via een fijn buisje met Luke's arm verbonden is. Wanneer de verpleegster weg is ga ik in het bed dat tegen dat van Luke is geschoven liggen.

(Luke)

Zielig kijk ik Alison aan. ' Ik wil niet slapen.' zeur ik. Ik wil veel liever bij haar blijven en praten. Steels kijkt ze me aan. ' En als ik je een nachtzoentje geef? ' vraagt ze. Ik grijns. ' Misschien wel. '

Ze komt dichter bij me liggen en legt voorzichtig haar hand om m'n gezicht. Ze buigt zich naar me toe en drukt haar zachte, warme lippen op de mijne.

5 minuten later liggen we nog steeds innig te kussen, maar ik voel de vermoeidheid me mee naar beneden sleuren, naar het onderbewustzijn. Ik trek me terug en leg mijn hoofd op mijn kussen. Alison geeft me nog een laatste kusje en ik kan nog net glimlachen voor ik diep in slaap val.