Η ανάσα του ζεστή αφήνει ρυθμικά το χάδι της στο λαιμό της. Τον ακούει να ασθμαίνει καθώς νιώθει το κορμί του να πιέζει την πλάτη της.
"Όχι.." του ψιθυρίζει στο σκοτάδι. Κλείνει ασυναίσθητα τα μάτια της. Ξεφυσά.
"Το θέλεις κι εσύ . Το ξέρω. Και οι δυο το θέλουμε πολύ" περνά τα χέρια του κάτω απο την μπλούζα της.
"όχι.." η ανάσα της βγαίνει ακανόνιστη.
Δεν θέλει έτσι..είναι ένα παιχνίδι όλα για εκείνον..αλλά εκείνη δεν είναι το παιχνίδι του.
Της πιάνει τα χέρια και τα ακουμπά στην κρύα επιφάνεια του τοίχου. Αφήνει απο το άλλο χέρι του το χέρι της και αδέξια της κατεβάζει την φόρμα. Τα χέρια του ανυπόμονα διατρέχουν πάνω στο κορμί της.
"Είπα όχι" του λέει πιο αποφασιστικά και γυρίζει να τον κοιτάξει. Τα μάτια του γυαλίζουν μέσα στο σκοτάδι. Είναι ημίγυμνος. Αν τον μυρίσει, σίγουρα θα μυρίζει το άρωμα της Κάτιας. Πριν ήταν μέσα της, της έκανε έρωτα, γιατί έρχεται τώρα σε εκείνη , τι προσπαθεί να αποδείξει? οτι είναι μια στην σειρά?
Τον βλέπει να διαγράφεται στα χείλη του ένα αδιόρατο χαμόγελο και μετά σοβαρεύει. Κάθεται πάνω στο μικρό ξύλινο τραπέζι του δωματίου, μονάχα ένα μέτρο μακριά της.
"Είπες οτι είσαι ερωτευμένη μαζί μου..τι δεν κατάλαβα καλά?"
Η ειρωνική χροιά της φωνής του..περνά το χέρι του μέσα απο τα μαλλιά και σταυρώνει τα χέρια του στο στήθος του.
Ναι παίζει μαζί της..
"Ποιό είναι το πρόβλημα? Μήπως..δεν σου αρέσει όπως σου το κάνω?" συμπληρώνει με έπαρση.
Τον κοιτάζει ξαφνιασμένη. Κι έπειτα θυμωμένη σφίγγει τις μπουνιές της.
"Σε παρακαλώ βγες έξω απο το δωμάτιο τώρα"
"Το ξέρεις πως αν το θέλω μπορώ να σε έχω"
"Βγες έξω απο το δωμάτιο"
Τον βλέπει ακίνητο στο σκοτάδι. Την κοιτάζει ασταμάτητα.
Σκέφτεται. Η μια σκέψη διαδέχεται την άλλη γρήγορα. Τον βλέπει καθαρά να αμφιταλαντεύεται. Βγάζει τα γυαλιά του και τα κρατά στα χέρια του.
"Έχεις δίκιο" της απαντά αινιγματικά και την αφήνει μόνη ενώ η καρδιά της χτυπά γρήγορα.
Τον ήθελε κι εκείνη . Πολύ.
Αλλά όχι έτσι. Όχι μαζί με την Κάτια.
