Την κρατά στην αγκαλιά του καθώς αργά χαιδεύει τα μαλλιά της που αγγίζουν το στήθος του.
"Θέλεις να μιλήσουμε τώρα?" της λέει με βαθιά φωνή και νιώθει το κορμί της να σφίγγεται μέσα σε λίγα δεύτερα. Ξεφυσά εκείνος. Καταλαβαίνει οτι έχουν δρόμο ακόμη. Αλλά όλα θα γίνουν. Θα τα καταφέρουν μαζί.
"Θέλω να ακούσεις ένα τραγούδι.." της λέει καθώς γυμνός σηκώνεται απο το κρεβάτι. Τον παρατηρεί η Χαρά να πλησιάζει τον υπολογιστή. Ξαφνικά γυρνά ο Αντρέας και την κοιτάζει. Η Χαρά κατεβάζει το βλέμμα και κοκκινίζει. Μπορεί να της έκανε έρωτα..ξανά και ξανά..αλλά εκείνη ακόμη νιώθει αμηχανία.
Της χαμογελά.
"Ελπίζω να σου αρέσει αυτό που βλέπεις" της λέει και η Χαρά του γνέφει καταφατικά καθώς δαγκώνει τα χείλια της. Την κάνει να ντρέπεται..δείχνει τόσο άνετος με αυτό το θέμα..
"Είσαι όμορφη" της λέει σοβαρός και κάθεται στο γραφείο.
Εκείνος ανοίγει τον υπολογιστή. Βάζει τα γυαλιά μυωπίας του και κοιτά την οθόνη.
Σε λίγες στιγμές ακούγεται η μουσική. Γεμίζει το χώρο . Την κοιτάζει απο μακριά. Χωρίς να της μιλά. Νιώθει πως για εκείνον το τραγούδι αυτό έχει σημασία.
"Και τι σκεφτόσουν ..όσο άκουγες το τραγούδι?" του λέει και ανασηκώνεται απο το κρεβάτι. Προσεκτικά τραβά το σεντόνι και καλύπτει την γύμνια της. Νιώθει το άρωμα του Αντρέα πάνω της.
"Πολλά.." της λέει και βγάζει τα γυαλιά του. Τα ακουμπά στο πληκτρολόγιο και την πλησιάζει. Σκύβει μπροστά της και αργά την φιλάει καθώς το σεντόνι της Χαράς πέφτει χαμηλά αποκαλύπτοντας το γυμνό της στήθος.
"Αλλά κυρίως σκεφτόμουν αυτό" της απαντά βραχνά καθώς χαμηλώνει το φιλί του. Την γέρνει πίσω στο κρεβάτι και την διεκδικεί για ακόμη μια φορά.
Εκείνο το ξημέρωμα τους βρήκε σαν ένα κορμί. Την κοίταζε συνέχεια στα μάτια.
Ένα μήνα μετά
Ο Αντρέας επιβλέπει με τον μηχανικό τα σχέδια του ιππικού ομίλου. Του εξηγεί τις αλλαγές στην ηλεκτρολογική εγκατάσταση. Ασυναίσθητα για ακόμη μια φορά βγάζει το κινητό του απο την τσέπη. Καμία κλήση.
