Mερικές μέρες μετά
Πώς είναι όταν όλα σταματούν γύρω σου να αναπνέουν? Στην απόλυτη θλίψη δεν υπάρχουν χρώματα.
Έτσι ένιωθε και η Χαρά εκείνο το φθινοπωρινό πρωινό καθώς περπατούσε αργά προς το σπίτι της ευτυχίας. Σαν να είχαν ξεθωριάσει όλα και αυτή μαζί. Το ένιωθε..πως χωρίς εκείνον..όλα πέθαιναν. Και αυτή μέρες τώρα πέθαινε μακριά του. Αλλά προσπαθούσε να αντέξει για εκείνον. Έκανε το σωστό.
Τον συνάντησε στην αυλή. Τις τελευταίες μέρες τον πετυχαίνει σπάνια. Αποφεύγει να έρχεται στο σπίτι. Είναι ευγενικός μαζί της..πάντα πολύ ψυχρός. Ακόμη και όταν την κοιτάζει στα μάτια. Δεν ξέρει πόσο θα αντέξει έτσι. Να μην μπορεί να τον αγγίζει..θέλει να φύγει, αλλά τα παιδιά..δεν θα ήταν σωστό να τα αφήσει. Όχι και αυτή. Αρκετή απώλεια γνώρισαν στη ζωή τους. Θα έμενε. Απλά θα πέθαινε κάθε μέρα. Και ίσως..ίσως να συνηθίζεται αυτό το σφίξιμο στο στομάχι..ίσως ένα πρωί να ξυπνήσει και να μην είναι εκείνος η πρώτη σκέψη της. Ίσως..
Στο βάθος της αυλής τον βλέπει να στέκεται παρέα με ένα αγόρι. Είναι αξύριστος και τα μαλλιά του ανακατεμένα. Την κοιτάζει και της κάνει νεύμα με το κεφάλι του.
"Όλα καλά?" η φράση σχηματίζεται στα χείλη του. Την κοιτά σοβαρός. Πονάει. Πολύ.
Του γνέφει καταφατικά η Χαρά απο μακριά ένα άηχο ναι. Κουνά κι εκείνος το κεφάλι ήρεμα και γυρνά την πλάτη του. Δεν μπορεί να θυμώσει. Είναι απλά πολύ θλιμμένος.
Πως είναι όταν ένα όνειρο σταματά να υπάρχει? Τι μπορεί να συμπληρώσει το κενό που δημιουργεί στην σκέψη η απώλεια του ονείρου?
Το βράδυ πριν φύγει η Χαρά για το σπίτι της , μπήκε στην κουζίνα ο Ιάσωνας. Έρχεται δυο φορές την εβδομάδα να αφήσει με το φορτηγάκι του προμήθειες. Είναι καλός με τα παιδιά και πάντα χαμογελάει. Ιδίως στην Χαρά . Και της κάνει αστεία πάντα και γελάνε πολύ. Αλλά όχι εκείνο το βράδυ.
"Κι εσύ τι έχεις κορίτσι?" της λέει με απορία. Οτι και αστείο να της λέει εκείνη είναι ανέκφραστη. Ξέρει οτι έχει σχέση με τον Αντρέα. Όλο το χωριό το ξέρει. Αφού κάθε μέρα ξημεροβραδιάζεται σπίτι της.
"Τίποτα..ε..δεν νιώθω καλά..με πονάει το πόδι μου, μάλλον κουράστηκα"
Του λέει ψέμματα. Είναι καλό κορίτσι η Χαρά. Όταν δεν λέει αλήθεια, πάντα αποφεύγει να κοιτάξει τον άλλον στα μάτια. Το κάνει μετά παιδιά όταν την ρωτάνε διάφορα για τους γονείς τους.
