Kaderin ne zaman ne yapacağı belli olmaz.
Aslında kim olduğunuzu ne zaman öğreneceğiniz belli ollmaz.
Hayatinızı kiminle paylaşaçağınız belli olmaz
Belli olan tek hiçbir şeyin belli olmadığıdırr.
Dram ağırlıklı bir bölüm oldu umarim duyguları tam yansıtabilmişimdir. Beni pek tatmin etmedi çünkü.
Yazım yanlışları varsa özür dilerim.
Oy vermeyi ve ylrum yapmayı unutmayın🌹
Keyifli okumalar cikolatalı milkshakelerim🍵
Jin'nin ağzından~
Duvarın kenarından onu izliyordum. Üstünde hastane önlüğü ile hiç kıpırdamadan karşıya bakıyordu. Zihnimle yavaşça temasta bulundum. Ne düşündüğünü ne hissettiğini deliler gibi merak ediyordum. Zihni açıktı ama karanlık. Tamamen boştu. Hiçbir şey tek bir duygu dahi yoktu. Tek bir kıpırtı dahi yoktu. Sanki hiç var olmamıştı. Üzgün değil di, şaşkı ya da kızgı değildi.
Jin:Y/N...
Cevap vermedi. Dönüp bakmadi bile. Kendimden nefret ediyorum. Yanına oturup elini tuttum. Hiçbir tepki vermiyordu. Başını yavasça bana döndürdü sanki burda oldugumu yeni fark etmisşi. Bana bir şey diyeceğini sanmıştım ama sanki onun için görünmez gibiydim.
Yalabildiğim tek şey onu izlemekti. Bu iğrenç dünyadaki iğrenç gerçeklerden iğrenç insanlardan onu koruyamadım.
Gözleri doldu. Sonra tekrar önüne döndü. O kadar garip bakıyorduki karşısındaki duvara sanki burda değildi de bir sahil kenarında denizi izliyordu. Gözleri iyice dolmuştu ama ısrar akmıyor gibiydiler. Sanki bir işaret bekliyorlardı. Yanımız agelen doktorla ikimizde ona döndük.
Dr: Çok özür dilerim fakat bebeğinizi kaybettik. Yarın taburcu olabilirsiniz.
İçten içe pismanlik duyuyordum. Eger onu durdurabilseydim. Kaza yapmazdı. Ona gerçekleri önceden söyleseydim, bunu yaşamazdık.
Hayatimd ailk kez kendimden nefret ettim. Ne zamandan beri bu kadar soumsuz ve aptaldım. Çocuğumu koruyamadım, eşimi koruyamadım! Onun sevgisini bile haketmezken şimdi bir de onu teselli mi etmeye çalışacaktım ki?
Ben onun neyiydim? Kocası(!) Bebeğimin ölüm sebebiydim ben! Bir anne benim yüzümden çocuğundan ayrı kaldı.
Hayatım boyunca bu pişmanlığın ağırlığını taşıyabilecek miyim? Ona iyi bir eş olabilecek miyim?
Belki beni eskisi kadar sevmezdi. Belkide hic sevmezdi ama ben ona en iyi şekilde bir eş, bir arkadaş olacaktım. Umarım beni affedersin...
***
Y/N~
Pencereden dışarı dolunayla aydınlanan ormana baktım. Son kez içime derin bir nefes aldım. Arkamı dönüp tavana astığım ipe doğru ilerledim. Benim yüzümdendi... bebeğimi kaybetmiştim. Eğer hızlı gitmeseydim bunlar olmaycaktı. Jin'nin yüzüne bile bakmaya çekiniyordum. Sandalyeye çıkıp boynuma ipi geçirdim. Sandalye ayağımın altından kaymak üzereydi.
Gözlerimi sıkıca yumdum.
**üstümde hastane önlüğüyle, kolumda kelepçeler vardi. Siyah giyinmiş adam üzerime eğilmiş kulağıma bir seyler fısıldıyordu.. "vïvæ di čhansę elsë" cümleyi tekrarlaıip duruyordu. Vücudum ısınmaya başlayıp kollarım gittikçe kırmızılaşıyordu. Nerdeyse eriyecek kadar sıcaktım. Önümde Jin belirdi. Ona bir şey söylemek için ağzımı açmıştım ama sesim çıkmıyordu. Sonra bir kaç kisi daha gördüm ama onlari tanimiyordum. Bana çok yakın geliyorlardı ama ayni zamanda uzaktalardı. Nerde ne yaşıyordum ben?!**
Jin~
Jin: Y/N DUR!! HAYIR!!
Hızlilıca ayaklarından tutup onu kaldırdım. Boynundaki ipi cikartip yere oturdum. Hıçkiriklarla başını göğsüme yasladı. Onun bu durumundan ben sorumluydum.
Benden bu kadar mi nefret ediyordu? Beni hiç mi düşünmemişti? Arkasında nasıl benide bırakıp giderdi?
Jin: Şşş~ geçti sakin ol. Her şey düzelecek. Hadi bana bak.
Y/N: Her sey benim yüzümden oldu! E-eger o gün durup seni dinleseydim. Eğer o gün d-du-duygularımı kontrol edebilseydim... bebeğimizi kaybetmiycetik Jin! Özür dilerim... lütfen affet beni!
Söyledikleri kalbime hancer gibi saplanmıştı. Hiçbir suçu olmayan bu masum kadın... resmen bütün yükü üstlenmişti. Buna izin vermezdim.
Jin: Hayır! Asıl suçlu benim. Gitmene izin vermemeliydim. Peşine düşmeliydim. Seni yanlız birakmamaliydım Y/N. Sana herseyi daha önceden anlatmalıydım. Özür dilerim Y/N..
Birbirimize sarılarak orda öylece uyuya kaldık. Soğuk zeminde birbirimizi ısıtarak uyuduk. Belki 1 saat belki sabaha kadar ama biz o an biz olduk.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kısa bir bölüm oldu farkındayım. Diğer bölümü daha uzun yazmaya çalışıcam.
