Almost Psycho || H.S

Hoofdstuk 10

"H-Harry.." Stamelde ik zachtjes terwijl mijn ogen over het papier vlogen. "H-hoe, wat?" Zei ik ongelovig.

"Echt hè?" Zei hij en grijnsde scheef, dezelfde grijns die ik zag de eerste keer dat ik hem zag.

"Dus wat vind je ervan? Best cool hè?" Zei hij en wees naar het papiertje, en om eerlijk te zijn ik zal jullie uit jullie spanning halen.

Het papiertje was geen brief, of een bepaalde zin, geen tekening of iets anders in die trance maar het was een plattegrond. Een plattegrond van Silent Waters met alle ins and outs en alle zwakke plekken. Dit was mijn kans om weg te komen, mijn moeder weer te zien en haar te omhelzen, excuses aan te bieden, het goed te maken. Dit was mijn kans.

"Wat denk je?" Vroeg hij zachtjes en lachte. Mijn mond krulde zich op tot een grote lach en ik hield het papier uit naar hem.

"Ik denk dat ik onze ticket naar de buitenwereld is."

Harry's POV

Zoals gewoonlijk zaten we met zijm drieën aan de ronde tafel, al was het normaler wanneer ik er alleen met Anne zat, denk ik, want ik heb geen herinneringen van Marit en die van Anne beginnen langzaam binnen te druppelen. De zuster zei dat mijn geheugen terug kwam zoals je ketchup op je frites doet, langzaam, en dan alles in één keer.

De armband van Anne lichtte blauw op, (wanneer je in Silent Waters kwam kreeg je een armband om zodat ze je ten eerste ten alle tijden konden volgen en ten tweede, je uren zouden erop komen te staan en aangezien Anne blauw heeft betekend dat individuele sessie... Denk ik.)

"Ik moet gaan," zei ze peinzend en lachte ons tenslotte toe. "Jullie redden jullie wel toch?" Marit knikte zachtjes en ik deed haar na.

"Dag An." Zei Marit en wendde zich tot mij toe.

"Kan je je al weer wat herinneren?"

"Vage dingen van wat ik hier deed, denk ik."

"Zoals?" Ik deed mijn ogen dicht en zag alles voor me.

"Ik zie, een soort van gif, en knallen, en verschrikkelijke gillen," ik kneep mijn wenkbrauwen tot een en probeerde me te focussen op het beeld dat zich op mijn netvlies afspeelde, toen plots Anne voor mijn ogen stond, maar ze droeg haar grijze pak niet, en we waren niet hier. Ze had haar haar ingevlochten met bloemen en droeg een licht crème kleurige, kanten jurkje die net over haar knieën kwam. Haar lach stond groot en ze danste in een bloem die vol stond met irissen, Annes lievelingsplanten, hoe ik me kon herinneren van mijn gesprekken met haar in de pauze.

"Harry." Fluisterde ze zachtjes en wenkte me om dichterbij te komen.

"Harry." Zei ze wat harder en plots begon haar jurkje donkerder te worden, de bloemen verwerkten en Annes vlecht werd slordig.

"Harry!" Gilde ze tenslotte toen mijn ogen weer openschoten en ik naast een gepanikeerde Marit zat die me had geprobeerd wakker te maken.

"Je had een nachtmerrie," zei ze angstig.

"Nee." Zei ik en schudde mijn hoofd. "Het was geen nachtmerrie."

"Oh." Fluisterde ze, en plots lichtte haar armband ook blauw, en tenslotte die van mij.

Annes POV

"Zo, Anne," zei Lisa blij. "hoe gaat het nu?" Ik haalde mijn schouders op en zakte wat verder weg in de stoel.

"Heb je nog angstaanvallen gehad de laatste tijd?" Vroeg ze en pakte vervolgens pakte ze een papiertje en was ze klaar om mijn hele antwoord op te schrijven.

"Ik was bang dat Harry zich mij misschien niet meer kon herinneren." Fluisterde ik beschaamd.

"Maar herinnerd hij je weer?"

"Stukje bij beetje." En ik dacht na aan de momenten hoe hij me aanstaarde en waarop ik zou zeggen "waarom staar je naar me?" En dan zou hij zeggen, omdat hij zich herinnerde hoe mooi ik was.

"Dat is goed," knikte ze. "Heel goed. En verder?"

"Verder heb ik een nieuwe vriendin gemaakt."

"Mooi, hoe heet ze?" Vroeg Lisa lieflijk.

"Marit, ik mag haar wel."

"Ik geloof dat onze tijd er trouwens alweer opzit, of heb je nog iets te vertellen?" Ik voelde de plattegrond in mijn broekzak brandden maar ik schudde toch mijn hoofd.

"Nee, niks."

Harry's POV

"Dus Harry, wat herinner je je nog over vroeger?" Vroeg Mvr. White aardig.

"Niet veel eigenlijk," en ik fronste mijn wenkbrauwen. "Of nou ja, heb ik u ooit verteld over Anne?"

"Ja, dat heb je gedaan. Hoezo?"

"Ik denk dat ik verliefd op haar ben."

SORRY VOOR DIT HOOFDSTUK >_< ik weet dat ie klein is maar iedereen zei dat ik MOEST uploaden en omdat ik morgen drie dagen weg ging leek dit me nu we het handigst, sowieso iedereen wou dat ik ging uploaden dus OKAY DAN

Ps. Het spijt me voor dit k u t hoofdstuk >_<