Almost Psycho || H.S

Hoofdstuk 17

IK ZOEK IEMAND DIE ME NOG WIL HELPEN MET IDEEËN, ALS JE WIL, DM ME

Why did the scorpion kill the turtle?

When the scorpion asked the turtle to bring him to the other side of the lake, the turtle responded, "why should I trust you? What if you're going to sting me?" On which the scorpion responded, "why would I do that? If I sting you, we're both gonna drown." So the turtle was convinced, and took the scorpion with him to the other side of the lake, but when they half-way crossed it, the scorpion suddenly stung the turtle. "Why did you do that?" The turtle asked, on which the scorpion simply responded,

"It's in my nature."

Harry's POV

"John," zeg ik en ik sla hem zachtjes op zijn wang om hem wakker te maken. "John, word wakker."

"Hm." Mompelde hij zachtjes en zijn hoofd viel weer zachtjes voorover.

"John, word wakker." Zei ik en begon hem hard door elkaar te schudden.

"Hm?" Kwam er weer zachtjes uit zijn mond, toen ik plots merkte dat het zwarte tape nog op zijn mond zat geplakt.

"Oh, sorry." Zei ik snel, en in één ruk trok ik de tape van zijn mond af.

"Argh! Fuck!" Vloekte hij en begon zwaar te ademen. "Doe dat alsjeblieft nóóit meer."

"We moeten weg." Zei ik, en merkte dat er een plek op zijn wang, en op zijn lip zat, hij moet zeker in elkaar zijn geslagen voordat ik kwam.

"Ja, dat lijkt me slim." Mompelde hij, en krabbelde overeind.

"Wat is er met je gezicht gebeurd?" Zei ik zachtjes, in de hoop dat hij het niet gehoord zou hebben, maar de verandering in zijn gezichtsuitdrukking liet me zien dat hij het wel had gehoord.

"Vlak voordat jij kwam," mompelde hij. "Ze," mompelde hij opnieuw en maakt een stompende beweging naar zijn gezicht. Ik knikte begrijpelijk en hield zijn bovenarm stevig vast, zodat hij niet weer bijna zou vallen.

"Lukt het?" Vroeg ik bezorgd en hij knikte langzaam.

"Ja," zei hij mompelend. "Ik denk dat ze me iets hebben gegeven waardoor ik zo wazig werd."

"Dat denk ik ja."

"Waar ben ik?" Mompelde hij vaag. Ik wuifde de gedachte weg en pakte hem bij zijn arm.

"Dat leg ik later wel uit, ik wil niet dat ze terugkomen." Hij knikte en leunde hevig op mij.

"Dankje," Mompelde John zachtjes en draaide zijn hoofd naar mij toe, waardoor de plek op zijn wang wat duidelijker werd. "Voor het redden." Zei hij er gauw achteraan.

"Geen dank." Zei ik, en glimlachte zwak. Ook al mocht ik hem vanaf dag 1 niet en was hij constant een gigantische lul tegen mij, nu ik in zijn ogen keek, ik wist zeker dat wat hij ook gezien had, waar hij ook doorheen is geweest, ik wist zeker dat het wel net zo erg was als wat er met mij was gebeurd.

Anne's POV

",dus dat was een soort van mijn plan." Mompelde ik en keek Marit.

"Het electriciteitsnet afsluiten? Maar hoe ben je dan van plan om bij de electriciteitskamer te komen?" Zei ze en wees half naar de plattegrond, terwijl ze het langzaam bestudeerde.

"Ik ken iemand, misschien kan hij het doen?" Vroeg ik zachtjes, terwijl Marit wenkbrauw zachtjes optilde.

"Wie?"

"John," mompelde ik. "Hij is de zoon van Mevrouw Hallen, misschien kan hij haar overhalen dat hij daar naar binnen mag?"

"Woah, wacht," Zei ze vlug en keek me met open ogen aan. "Je bedoelt de John? De John die Harry haast vermoorde? De John die iedereen had verneukt? De John die, niet gemeen bedoeld, een gigantische tegenslag is in alles wat we tot nu toe hebben gedaan?" Fluisterde ze zacht. "Die John?"

"Hij is anders nu," mompelde ik zachtjes. "Ik weet het zeker." Mijn ogen wendde af naar de deuren van de grote aula, het had vier deuren, aan elke zijde één. Boven elke deur hing een klein bordje, behalve boven de Zuid-vleugel. Niemand mocht daar toch komen, dus waarom daar een tientje op verspillen als je het ook kon verspillen aan het verschrikkelijke eten?

"Als jij het zegt." Zuchtte Marit ongelovig. Ik merkte dat achter de deur van de Zuid-Vleugel een silhouet mijn aandacht probeerde te trekken.

"Ik moet weg." Zei ik, terwijl mij ogen nog steeds gefixeerd waren op de gedaante achter de Zuid-Vleugel deur die mij wenkte.

"Maar je band is helemaal niet opgelicht?"

"I-ik moet naar de wc." Loog ik, en stond zachtjes op.

"Veel succes." Glimlachte Marit naar me, maar haar glimlach verdween al gauw toen de grimmige sfeer weer terug kwam. Met moeite sleepte ik mijn benen door de aula heen, totdat ik voor de grote deuren van de Zuid-vleugel kwam. Langzaam duwde ik ze open, en zag een lange, donkerder gang met één klein flikkerend lampje.

"Anne." Hoorde ik Harry kreunen. Ik draaide me om en zag dat Harry met alle moeite John overeind hield.

"John." Piepte ik en sloeg gelijk mijn hand voor mijn mond.

"Anne," zei Harry zacht, terwijl ik hem verbaasd aankeek. "Ik wil dat je John naar de West-vleugel brengt, okay? Ik ken daar een zuster, zij kan je helpen."

"O-okay." Stotterde ik, en probeerde John op mijn armen over te nemen. "Wat ga jij doen?" Vroeg ik zachtjes toen ik merkte dat Harry terug liep door de hallen van de Zuid-vleugel.

"Ik moet iemand bezoeken," gromde hij zachtjes, terwijl hij half achterom keek.

"Iemand met wie ik nog niet helemaal klaar ben."

Harry's POV

"Hallen!" Riep ik boos terwijl ik mijn vuisten balde.

"Hallen!" Gromde ik opnieuw en draaide me langzaam om, totdat ik volledig een rondje had gedraaid.

"Styles." Hoorde ik lieflijk achter me. Met een ruk draaide ik me om en zag daar, in haar volledige mollige glorie, Hallen staan, met een gemene grijns op haar gezicht.

"Wou je écht dat ik je eigen zoon ging vermoorden?" Riep ik boos. "Dat is laag, zelfs voor jou."

"Vermoorden? Oh, nee, je kreeg vast de verkeerde indruk, het was slechts een test, je bent geslaagd." Ze grijnsde weer en draaide zich om.

"Wat als ik hem wel het gif had gegeven?" Riep ik achter haar na, en ik merkte dat ze ophield met lopen, en zich langzaam omdraaide.

"Dan had het niet gewerkt, want er zat geen gif in."

"En als ik hem had beschoten?"

"Had je geen kogels gehad." Vulde ze weer aan.

"Wat als ik hem toch had vermoord?"

"Dan had ik je tegengehouden," bitste ze terug. "En alsnog, je had de kracht niet gehad om hem te vermoorden, jij vermoord geen mensen die je kent."

"Wat was dit voor zieke proef?" Zei ik ongelovig, terwijl ze me onbegrijpelijk aankeek.

"Ik wou kijken of je het zou kunnen, en je kon het niet, wat goed is voor jou want als je het wel had gedaan was je nu dood, ik wou kijken of je brein nog wel functioneerde als een normaal mens," ze draaide zich weer om en keerde haar rug naar me toe.

"We zouden natuurlijk ook niet willen dat je de gedachte kreeg om te," ze stopte even, en ook al zag ik haar gezicht niet, wist ik dat ze grijnsde.

"Ontsnappen?"

HI iedereen ^_^ school is echt Supererg dus ik kan echt alleen maar op zaterdag updaten, SORRY >_< Ik hoop dat jullie dit hoofdstuk leuk vinden, zo ja, klik dan alsjeblieft even op 'vote' of reageer wat leuks, dat waardeer ik echt Supererg, vooral in deze 'periode' in mijn leven

P.s volgens mij heb ik een obsessie met Teen Wolf & Dylan O'Brien

#OOPS

-Dagmar

Echt waar?¿ 83 lezers en Nog steeds niemand die me wil helpen >_<