Almost Psycho || H.S

Hoofdstuk 13

Demons are like obedient dogs,

They come when you call them.

Harry's POV

Voordelen van amnesie;

Geen.

Nadelen van amnesie;

1. Je begint te hallucineren, je brein laat je denken dat wat tien jaar geleden is gebeurd echt is gebeurd.

2. Je wordt gek.

3. Het is zwaar klote.

"Één," zei ik uit het niks en staarde omhoog naar het plafond. Ik was wakker geworden, alweer, in deze hel. "Gebouwen worden groter dan honderd meter."

"Twéé," vervolgde ik. "Mensen gaan vliegen."

"Drie," ik likte mijn lippen en begon het gekste te bedenken dat niet zou kunnen gebeuren of kunnen bestaan. "Ooit reis ik de wereld over."

"Vier, Emma leeft nog."

"Vijf," ik sloot mijn ogen deed ze weer open. "Er komt een manier waardoor de hele wereld met elkaar zou kunnen communiceren in één seconde."

"Zes," en mijn gedachten begonnen weer te draaien. "Vrouwen dragen broeken."

"Zeven, ik krijg mijn geheugen terug."

"Acht, er vormen zich boybands."

"Negen," en gelijk kwam er wat in mijn gedachte dat nooit zou gebeuren en onmogelijk zou zijn. "Anne houdt van me."

En ten slotte.

"Tien," zachtjes vormde er een grijns op mijn gezicht want ik wist dat diep ik mijn gedachten, diep in mijn geheugen zou dit waarheid worden.

"Anne en ik gaan ontsnappen."

Annes POV

Zachtjes rolden mijn ogen over het papier in mijn handen terwijl er nog steeds iets in mijn gedachten mijzelf er van weerhield om te geloven dat dit de eigenlijke plattegrond van Silent Waters zou zijn. Plots merkte ik een kleine breuk in het systeem van Silent Waters op. Het was klein, en met het blote oog niet te zien maar ik zag het duidelijk.

Het electriciteitsnet.

Als ik het niet had gemerkt, god, als ik niet had gemerkt dat het licht niet volkomen werkte toen Harry werd geëlektrocuteerd. Dat is het.

Hun electriciteitsnet werkt niet volkomen wanneer alles word gebruikt voor electrokutatie.

Ik drukte mijn stoel naar achter en voordat ik het wist drukte ik de haldeuren open en probeerde ik wanhopig weer uit de aula te lopen en naar de zuidvleugel. Ik moest uitzoeken of het werkte in de Zuidvleugel, dit kon onze uitweg zijn, onze enige kans.

"Mevrouw Williams." Hoorde ik plots achter me. Ik draaide me zachtjes om en ik wist niet hoe gauw ik de plattegrond achter in mijn zak moest stoppen en voordat ik me omdraaide merkte ik de mollige contouren van Mrs. Hallen op.

"Mevrouw Hallen." Zei ik en perste mijn lippen op elkaar. Achter haar liepen Brian en Mike, haar 'bodyguards' om zo maar te zeggen. Want die had ze ook wel nodig.

"Mag ik vragen waar u heen gaat? U begrijpt toch wel dat de Zuidvleugel strikt verboden terrein is voor patiënten?"

"Ja, het spijt me mevrouw." Zei ik en liet mijn hoofd hangen.

"Én, ik geloof dat u wat heeft dat van mij is?" Ik trok een wenkbrauw op en keek haar niet begrijpend aan.

"De plattegrond, mevrouw Williams."

"Wat voor plattegrond?" Vroeg ik opnieuw onwetend, maar al snel liet ze haar manieren vallen.

"Als u mij niet mijn eigendom terug geeft ben ik genoodzaakt om deze heren in te schakelen." Zei ze en hintte naar Mike en Brian.

"Ik heb geen eigendom van u, ik zweer het." Loog ik opnieuw, maar dit keer leek ze me haast te geloven.

"Voor deze keer zal ik het door de vingers zien, maar de volgende keer komt u er niet zo soepel af," zei ze en wenkte naar Brian en Mike.

"U zal geëscorteerd worden door deze heren, we willen natuurlijk ook niet dat u de weg gaat kwijtraken." Zei ze, en grijnsde gemeen, voordat het geluid van haar hakjes weer door de hallen tikte.

"Ik kan het wel alleen aan, hoor." Mompelde ik tegen Brian en Mike waarop ze elkaar op een bepaalde manier aankeken en toen toch hun hoofd schudde.

Harry's POV

20 minuten later

"Okay, dus it is wat ik heb ontdekt," zei Anne opgewonden en vouwde de plattegrond voor me uit.

"Kijk, hier, en hier," waardoor ze enthousiast met haar vinger over de plattegrond vloog, "hier zit het electriciteitsnet."

"Dus?" Zei ik maar Anne sneed me alweer af.

"Dus, hun electriciteitsnet werkt niet volledig wanneer er een overbelasting is, zoals wanneer er elektriciteits therapy wordt gebruikt."

"En?"

"Als we de electriciteits schakelaar overhalen op het exacte moment dat de schokstoel word gebruikt, raakt het electriciteitsnet overbelast en dat zorgt voor..." Zei ze en keek me enthousiast aan alsof ik haar zin moest invullen.

"Nou?"

"Het zorgt ervoor dat de celdeuren niet meer werken!"

"Dat is onze kans!" Zei ik begrijpend en ze knikte haar hoofd hevig. Ik pakte de plattegrond van tafel en keer er aandachtig aan toen ik zag dat Anne zich plots focuste op de achterkant van de kaart.

"Wat is er?" Vroeg ik beduusd toen ze plots de plattegrond uit mijn handen rukte en hem omdraaide. Op de achterkant, in het heel klein, was een naam geschreven. Een naam van degene van wie die kaart was.

"Oh mijn god." Zei Anne en ik keek naar de naam. Het kwam me bekend, en toch was het zo ver weg.

"Emma Styles." Zei Anne beduusd.

"Emma." Zei ik, en ik realiseerde me plots dat het mijn zusje was. Zij was degene die zelfmoord pleegde.

"Ze werkte hier niet," zei Anne beduusd.

"Zij was ook een patiënt."