-Pomóż mi, bo ja już nie mam pomysłów jak pocieszać Jungkook'a
-Ale przecież to on chciał rozwodu i to już trochę minęło...Rok?
-Minął już cały rok, a on nadal jak widzi Ole to ma łzy w oczach, a potem ćwiczy do upadłego! Dosłownie!
-To ewidentnie przesadza. On sam tego chciał... Sam chciał się rozwodzić z Olą! Nie patrzył na jej uczucia przed sądem!
-To prawda. Ona go powinna nienawidzić...Ale on tego nie rozumie
-Młody! Ogarnij się, bo się zahartujesz!- Krzyknął Suga zbiegając za Jungkook'iem ze schodów
-Daj mi spokój....
-Nie pójdziesz ćwiczyć kolejnej choreografii do czegokolwiek!
-Zabronisz mi, hyung?
-Dokładnie to w tym momencie robie!
-Czemu się ode mnie nie odwalisz?!
-Bo wiem do czego to doprowadzi!
-Powiedzie mi o co tu chodzi?-RM wtrącił się do rozmowy dwójki, którą od jakiegoś czasu obserwowaliśmy
-Jungkook!- Suga zagrodził drzwi swoim ciałem widocznie wkurzony zachowaniem Jungkook'a. Jungkook nie zwracając na to uwagi próbował odepchnąć Sugę. Suga za to, odepchnął Jungkook'a który poleciał na ścianę
-Odsuń się!
-Uspokójcie się!
-Odsuń się do cholery!
-Ogarnij dupe!
-Czemu nie chcesz dać mi przejść?
-Bo się o ciebie martwię! Wszyscy się martwimy!
-A ja mam to gdzieś!
-Przesadzasz!- Krzyczeli. Ich słów nie dało się zrozumieć. Nawet dla osoby znającej perfekcyjnie koreański nie dały by rady zrozumieć co wtedy krzyczeli.
-Uspokójcie się w końcu!-W pewnym momencie Suga wziął krzesło stojące w rogu i rzucił nim w lustro. Jego kawałki po chwili leżały na ziemi. Po tym wyszedł z dormu trzaskając drzwiami.
-Widzisz do czego to prowadzi?!
-Nie moja wina, że hyung się tak szybko denerwuje!
-A ty Jungkook powinieneś się ogarnąć! Zachowujesz się jak dziecko! Sam chciałeś tego pieprzowego rozwodu!
-Chciałem! Czas przeszły!
-No to żeś się szybko ogarnął! Młody! Teraz już po ptakach!
-Weź ty się uspokój! Idź do pokoju czy coś! Ale najpierw ogarnij to co tu się stało!-Powiedziałam totalnie bez szacunku
-A nie powinien tego robić Suga hyung?
-Ale ty to zrobisz!
-Co tu się stało?-Zapytał Jin
-Suga rozwalił lustro krzesłem...
-No Jungkookie! To się popisałeś! Tak wkurzyć Sugę hyung'a!- Krzyknął Jimin
-Gratuluje Ciastek!-V za to zaczął się śmiać
-Gdzie J-Hope?-Zapytał Namjoon
-Wyszedł jakieś dwadzieścia minut temu
Jungkook
Posprzątałem to co musiałem i zamknąłem się w swoim pokoju dawniej dzielonego z kosmitą...
Czemu to zrobiłem? Co ja zrobiłem światu, że tak to się potoczyło?! Dlaczego tak zdecydowałem?
Jej zdjęcia nadal stoją na komodzie w rogu pokoju. Jej rysunek nadal wisi na ścianie zdobiąc ją słowami „Kocham cię i kochać nie przestane" Więc co sprawiło, że jednak przestaliśmy się kochać? Jakim cudem stałem się dla Oli takim ciężarem?
Chciałbym teraz ją przytulać, rozmawiać z nią... nie mogę. Z własnej głupoty straciłem ukochaną osobę! Nawet się teraz do mnie nie odzywa...
Sam tego chciałeś Kookie!
Chciałem....Dlaczego?! Powinienem teraz skoczyć z mostu, albo się powieści z tabliczką w rękach z napisem „Byłem idiotą! Przperzszam..."
RM
-Się porobiło!
-Czy my też tak kiedyś będziemy?
-Miejmy nadzieje, że nie....
-V! A ty nie boisz się o Nikole?
-Czemu miałbym?
-Bo była na imprezie z Jinhong'iem...
-Nie wspominaj mi nawet!
-Stało się coś kiedy mnie jeszcze nie było?-Zapytała Emilia
-Nie było cię wtedy kiedy Taehyung rzucił Jinhong'iem o szklany stolik i prawie go zabił?
-Nie przypominam sobie?- Emilia spojrzała pytająco na Taehyung'a
-Musiałeś?
-Lubie ci dokuczać!
-Czemu?
-Nie pamiętam...całował się z Nikolą? Jakoś tak to było...
-Hyung! Czemu jesteś taki uparty?
-Już go nie denerwuj!
-No dobra już przestaje!
-Jak oni pojechali na imprezę, to może my wyjdziemy na pizze?-Zaproponował Jin
