ไนท์พาร์ท..........
ฉันเดินลงมาจากห้องไปที่ชั้นหนึ่งชีวิตที่ไม่ต้องไปมหาลัยมันก็อาจจะเหงาหน่อยๆ
สถานีต่อไปคือการหางาน พอมีงาน มีเงิน
ฉันก็จะย้ายจากขุมนรกนี้
"นี้ลูกไนท์ทำไมพึ่งลงมาลูก" พอได้ยินเสียงเรียกสุดสยองของยัยแม่มดก็ทำให้ฉันค่อยๆหันมอง มี ผช คนนึงนั่งอยู่ที่โซฟาพร้อมกับพ่อ พ่องั้นหรอ เดี๋ยววันนี้พ่อกลับนี้หว้าไม่น่ายัยแม่มดเรียกซะน่าขนลุก
"พ่อหวัดดีค่ะ เอ่อ....สวัสดีค่ะ" ฉันหันไปยกมือไหว้คนข้างๆพ่อด้วย
"คุณหนูลงมาแล้วหรอคะ เมื่อคืนไข้ขึ้นดีขึ้นรึยังคะ" ป้านวลเข้ามาเอามืออังหน้าผากฉัน แต่ฉันเนี้ยนะไข้ขึ้น
"ไข้ไรค่ะป้า" ฉันกระซิบถามเบาๆ
"คุณหนูลงมาช้าป้าเลยโกหกคุณท่านเพราะกลัวคุณหนูจะโดนดุไงคะ" แบบนี้นี่เองฉันรีบหันกลับไปยิ้มให้พ่อนิดๆ
"ไนท์มานั่งสิ นี้คุณโอเซฮุนเค้าเป็นหุ้นส่วนใหญ่คนใหม่ของพ่อ" ฉันยิ้มให้เค้านิดๆแล้วไปนั่งลงข้างๆพ่อ
"คุณเซฮุนนี้นอกจากจะหล่อแล้วยังเก่งอีกนะคะ" ยัยแม่มดเอ่ยชมคุณเซฮุนซะเสียงหวานส่วนยัยคนลูกก็มองซะตาเยิ้มเชียว
"ขอบคุณครับ" เค้าเอ่ยขอบคุณ จริงๆถ้าเป็นฉันฉันคงตอบอย่างอย่าเสือกมากกว่า
"เอ่อจริงสิ ไนท์ลูกสาวคนโตผมพึ่งเรียนจบมาดๆเลยครับ ส่วนเพียวคนเล็กตอนนี้
กำลังจะขึ้นปีสาม" พ่อแนะนำฉันกับยัยเพียว
"คือเพียวรู้มาว่านอกจากคุณจะเป็นหุ้นส่วนบริษัทของคุณพ่อแล้ว คุณยังมีบริษัทเกี่ยวกับน้ำหอมด้วย จะว่าอะไรมั้ยถ้าตอนฝึกงานเพียวจะขอไปฝึกงานที่บริษัทคุณ" เรียบร้อยมากจ้า เสียงสองเว่อร์ ตอแหลสุดๆเลยต่างจากทุกๆวันจริงๆที่ชอบเอาแต่จิกกัดฉันด้วยเสียง แหลมๆ
"ได้สิครับ เอ่อดูเหมือนคุณไนท์จะเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยพูดนะครับ" เค้าหันมาพูดแล้วมองฉัน
"ป่าวหรอกค่ะ แค่ไม่รู้จะพูดอะไรดีแต่ถ้าสนิทฉันจะเป็นคนพูดเยอะมาก" ฉันยิ้มกว้างออกมา จริงๆฉันอยากออกไปจากตรงนี้มากกว่าเพราะฉันหิวข้าวไงละ
"พี่ไนท์ก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ แต่เพียวชอบคุยนะคะถ้าคุณเซฮุนเหงาให้เพียวคุยเป็นเพื่อนก็ได้" แรดเบอร์แรงจริงๆยัยนี้ แต่ชั่งเหอะตอนนี้ในหัวฉันมีแต่คำว่าหิววนเต็มหัวไปหมดแล้วเนี้ย
"เออจริงสิ ไนท์วันนี้ไม่ไปไหนใช่มั้ย" ฉันเริ่มนึกไปมาแต่ก็ไม่ได้ไปไหนนะฉันว่า
"ไม่ค่ะ" ฉันตอบแล้วยิ้มให้พ่อ
"ดีเลยงั้นช่วยพาคุณเซฮุนไปทานข้าวเที่ยงแทนพ่อทีนะ พอดีพ่อติดธุระแล้วคุณเซฮุนยังไม่ค่อยคุ้นกับถนนหนทางที่นี้สักเท่าไหร่" นี้พ่อคิดจะจับคู่ให้ฉันงั้นหรอ ต้องใช้แน่ๆ
"เพียวก็ว่างนะคะ มหาลัยปิดเทอมเพียวก็ไม่มีอะไรทำเพียวไปแทนพี่ไนท์ก็ได้ เพื่อพี่ไนท์นัดหนุ่มๆของเธอไว้" เธอพยายาม
พูดให้ฉันดูแย่ทั้งๆที่ตัวเองชอบลากผู้ชายไปกินที่โรงแรมของครอบครัวเนี้ยะนะ
"หวังดีจังนะ แล้วเธอไม่ลากผู้ไปกินโรงแรมหรอ วันก่อนฉันเข้าไปเช็คบัญชีที่โรงแรมตอน6โมงเช้าเห็นเธอพึ่งออกมาจากห้องเลยหนิ" บอกเลยว่าร้ายมาร้าย
กลับ
"หนิ!!!! เอ่อคือ..ไม่จริงนะค่ะคือว่า คือ คือ..."คงหาทางแก้ตัวไม่ทันสินะ
"คืองี้ค่ะฉันเป็นคนให้ลูกไปตรวจโรงแรมช่วยลูกไนท์เอง เพียวคงพาเพื่อนไปดูห้องไนท์เลยเข้าใจน้องผิด" ยัยแม่มดออกรับแทนลูกอีกแล้วสินะ แต่เรียกฉันว่าลูกไนท์เนี้ยนะน่าขนลุกชมัด
"หรอค่ะ แหม้แต่เพียวนี้หน้าซีดเป็นไก่ต้มเลยนะคะ" ฉันแซะต่อ อยากมาหาเรื่องฉันดีนัก
"เอ่อผมว่าผมชักจะหิวแล้ว เราไปกันเลยดีกว่านะครับ" คุณเซฮุนลุกขึ้น ยัยเพียวนี้ตัวดีดลุกไวเชียว
"ไปค่ะ เดี๋ยวเพียวพาไปร้านประจำครอบครัวเพียว" เสนอหน้าจริงๆ แต่ก็ดีฉันจะได้ไม่ต้องไป
"ขอโทษนะครับ แต่ผมอยากให้ไนท์เป็นคนพาไป" เค้าพูดแล้วมองมาที่ฉัน แต่มองแบบนี้คืออะไร ไนท์งั้นหรอเค้าเรียกอย่างกับเราสนิทกันงั้นแหละ
#มาแล้วค่าฝากโหวต เม้นด้วยนะค่าาา
ESTÁS LEYENDO
(4)เธอนะคือmy girl (end)
Fanficชีวิตฉันแมร่งโครตเหมือนซินเดอริล่าต่างกันตรงที่ฉันสู้คนไงละ แต่มีคนคนนึงที่ไม่รู้ว่าทำไมชอบเข้ามาในตอนที่ฉันไม่เหลือใครทุกทีเลย
