ไนท์พาร์ท..............
ไม่อยากจะเชื่อว่าวันนี้ฉันจะเจอไอ้เด็กที่ตะโกนบอกชื่อฉันเมื่อวาน โลกเรานี้มีแคบจริงๆ
"อะ อันนี้ฉันทำมาให้เธอ เธอน่าจะชอบ"
ฉันมองขวดน้ำหอมเล็กๆตรงหน้าแล้วหยิบมันมาฉีดลงที่แขนแล้วถูเบาๆแล้วดมกลิ่น เป็นกลิ่นแบบแป้งเด็กแต่ก็เหมือนจะมีกลิ่นดอกไม้นิดๆ
"หอมจัง ขอบคุณนะนาย" ฉันพูดขอบคุณนายเซฮุน เราพึ่งออกมาจากห้องแล็ปกันไม่นานมานี้เอง แต่แปบๆก็เที่ยงซะแล้วสิ
"ดีใจนะที่ชอบ แล้วนี้หิวรึยัง อยากกินข้าวร้านไหนเป็นพิเศษมั้ย" ฉันไม่ค่อยชอบเลือกร้านอาหารเลยแฮะ แต่เหมือนว่าฉันเห็นโรงอาหารที่นี้อยู่นะ
"กินที่นี้ก็ได้จะได้ไม่ต้องขับรถ อากาศมันร้อน" ฉันพูดแล้วยิ้มออกมาให้เค้านิดๆ
"งั้นไปกัน" เค้ายื่นมือมาให้ฉันจับงั้นหรอ
แค่นี้ทำไมต้องตื่นเต้นขนาดนี้ด้วยวะ
"อืม" ฉันจับมือเค้าแล้วยิ้มออกมานิดๆ
ไม่อยากเชื่อเลยแฮะว่าเค้าคือพี่ชายคนนั้น ผช ที่ตอนนั้นดูน่าสงสารจริงๆนะ แต่ตอนนี้เค้าคงกลายเป็นที่ต้องการของสาวๆมากมายไปแล้วละ
"กินอะไรดีที่นี้อร่อยหลายอย่างเลยนะ ถ้าพี่จำไม่ผิดเราชอบกินสปาเก็ตตี้คาโบใช่มั้ย" พี่งั้นหรอ คำนี้มันทำให้ฉันอบอุ่นหัวใจแปลกๆ
"ค่ะ หนูชอบกิน" ฉันเลือกที่จะใช้สรรพนามเหมือนเมื่อก่อน ซึ่งเค้าก็ยิ้มออกมาให้ฉัน
"ไปนั่งรอที่โต๊ะนะเดี๋ยวพี่ไปซื้อให้" เค้ายิ้มให้ฉันนิดๆแล้วเดินไปยังโซนร้านอาหาร ส่วนฉันจะเดินไปที่โต๊ะว่างทันที ฉันหยิบมือถือขึ้นมาดูซึ่งยัยเพียวนี้ไลน์มาเยอะมาก จริงสิยัยนั้นจะมาที่นี้ช่วงเที่ยงนี้
"จ้างให้ก็ไม่ตอบหรอก" ฉันพูดพร้อมมองข้อความยัยเพียวที่ถามทางมาบริษัท
"บ้ารึไงพี่ จู่ๆก็พูดกับมือถือ" ฉันค่อยๆเงยหน้าก็เจออีเด็กทิมเนี้ยมานั่งอยู่ตรงข้ามซะแล้ว ไม่รู้ว่ามาตั้งแต่เมื่อไหร่
YOU ARE READING
(4)เธอนะคือmy girl (end)
Fanfictionชีวิตฉันแมร่งโครตเหมือนซินเดอริล่าต่างกันตรงที่ฉันสู้คนไงละ แต่มีคนคนนึงที่ไม่รู้ว่าทำไมชอบเข้ามาในตอนที่ฉันไม่เหลือใครทุกทีเลย
