เซฮุนพาร์ท.............
ผมกำลังลอบมองคนตัวเล็กที่ดูเหมือนมีท่าทีไม่ไว้ใจผม คงเป็นเพราะผมลากเธอขึ้นมาบนคอนโดแน่ๆ
"อะ น้ำดื่มซะ" ผมยื่นแก้วน้ำให้เธอ แต่เธอดูระแวงมากเพราะเธอรับแก้วน้ำและมองมัน
"เอ่อคือ วันนี้หนูว่าจะกลับไปกินข้าวกับพ่อ" เธอกำลังหาข้ออ้างที่จะกลับบ้านสินะ
"วันนี้พ่อเธอไปนิวซีแลนด์ไม่รู้หรอ" ผมเดินเข้าไปหาเธอเรื่อยๆ เธอเองก็ถอยหลังจนติดกำลังและดูกลัวผม ผมเอามือจับแก้วน้ำให้มือเธอแล้วยกขึ้นดื่มพร้อมยกยิ้มนิดๆที่แกล้งเธอสำเร็จ
"ในน้ำไม่มียาอะไรหรอกนะ แต่ก็ดีแล้วที่เธอรู้จักระวังตัว" ผมยิ้มขึ้นแล้วลูบหัวเธอเบาๆ
"นี้พี่แกล้งหนูงั้นหรอ" เธอดูโมโหนิดๆแฮะแต่ก็ดูน่ารักดี
"ครับพี่แกล้ง แต่ที่หนูทำถูกแล้วนะหนูไม่ควรไว้ใจอะไรทั้งนั้น แต่หนูไว้ใจพี่ได้นะเพราะพี่จะปกป้องหนูเอง" ผมพูดพร้อมจ้องมองลึกเข้าไปในตาของเธอ คำพูดที่ผมพูดออกไปผมพูดจริงทุกคำ เธอคือ ผญ ที่ผมไม่คิดจะทำร้ายเลยจริงๆ
"เอ่อ.....หนูกะกะกลับบ้านได้เลยมั้ยค่ะ"
แก้มที่ขึ้นสีกับคำพูดที่ดูตะกุกตะกักของเธอทำให้ผมยิ้มออกมา
"น่ารักจังนะเรา เดี๋ยวพี่ไปส่ง" ผมเดินไปหยิบเอกสารที่ผมต้องมาเอาที่คอนโดแล้วเดินกลับมาหาไนท์ที่ยังยืนอยู่ที่เดิมด้วยหน้าแดงๆจนผมอยากฟัด
จบพาร์ท
ไนท์พาร์ท..........
ตอนนี้ฉันมาถึงหน้าบ้านอย่างปลอดภัยแค่ตัวแต่วันนี้พี่เซฮุนทำเอาใจฉันนี้ทำงานหนักเป็นบ้าเลย ยิ่งตอนที่เค้าเอาน้ำมาให้ตอนนั้นฉันระแวงจริงๆนะ รู้เรื่องอีแอลกันใช่มั้ยที่มันได้กับควานลินเพราะกินเหล้าจากคนแปลกหน้าไง
"หน้ามุ้ยอยู่ได้ ถึงแล้วครับคุณผู้หญิง"
ฉันหันมองพี่เซฮุนที่ยิ้มออกมา
"แค่นี้ไล่ แล้วบอกว่าชอบ" ฉันพูดขึ้น ทำไมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังน้อยใจเค้าเลยแฮะ
"ใครไล่ พี่อยากจะเอาไนท์ยัดใส่กระเป๋าแล้วพกไปทุกที่" เอาอีกแล้วใจฉัน
"เอ่อไนท์ไปก่อนดีกว่า" ฉันรีบปลดเบล์ลแล้วเตรียมที่จะลงไปแต่จู่ๆพี่เซฮุนก็ดึงมือฉันไว้
"พรุ่งนี้เราต้องเริ่มงานในฐานะเลขาพี่วันแรกนะ เดี๋ยวแปดโมงครึ่งพี่มารับที่บ้าน"
เริ่มงานงั้นหรอ
"ไนท์ไปตกลงกับพี่ตอนไหน" ฉันว่าฉันยังไม่ยินยอมเลยนะ
"ไม่รู้สิครับ แต่พี่จะให้ไนท์ทำรู้มั้ยเจ้าดื้อ" เค้าหยิกแก้มฉันเบาๆ การกระทำที่ทำให้ฉันใจสั่น
"เอาแต่ใจ ไนท์ไปนะคะ" ฉันเปิดประตูลงจากรถแล้วยิ้มออกมา มีความสุขจัง ฉันเดินเข้าไปในตัวบ้านอย่างอารมณ์ดีแต่ว่าท่าทีของยัยสองแม่ลูกตัวแสบกำลังทำให้ความสุขฉันหมดไปแน่ๆ
#มาแล้วค่าฝากโหวต เม้นด้วยนะค่า
YOU ARE READING
(4)เธอนะคือmy girl (end)
Fanfictionชีวิตฉันแมร่งโครตเหมือนซินเดอริล่าต่างกันตรงที่ฉันสู้คนไงละ แต่มีคนคนนึงที่ไม่รู้ว่าทำไมชอบเข้ามาในตอนที่ฉันไม่เหลือใครทุกทีเลย
