เซฮุนพาร์ท.......
นี้ไนท์จะไม่มาง้อผมเลยหรอ น่าเบื่อชะมัด
ติ่ง
ติ่ง
ติ่ง
ไลน์? ไนท์ไลน์มาง้อผมรึเปล่านะ ผมรีบกดเข้าไปในโปรแกรมไลน์ทันที
[LINE :ไนท์]
ไนท์ : พี่เซฮุนค่ะวันนี่ไนท์ขอลาครึ่งวันนะค่ะ
ไนท์ : ยัยเพียวโทรมาบอกว่าพ่อไนท์เป็นอะไรก็ไม่รู้
ไนท์ : วันนี้ไนท์อาจนอนค้างกับพ่อ แล้วเดี๋ยวไนท์จะรีบกลับไปง้อนะค่ะ
ผมอ่านข้อความไลน์แล้วไปสะดุดตรงคำว่าพ่องั้นหรอ เมื่อเช้าคุณลุงพึ่งบินจากนิวซีแลนด์ไปญี่ปุ่นแล้วจะมาไทยได้ไง
แย่ละ ผมว่าต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ๆ ผมรีบหยิบกุญแจรถออกจากบริษัทไปทันที
จบพาร์ท
ไนท์พาร์ท............
"อื่อ อะอืม" ฉันค่อยๆลืมตามาอย่างช้าๆ
ตอนนี้ฉันรู้สึกแสบคอไปหมดแล้ว มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ฉันเจอยัยเพียวที่ห้องพ่อจากนั้นก็มีคนเอาผ้ามาปิดจมูกฉันแล้วฉันก็ไม่ได้สติอีกเลย
"อีเพียว อีเพียวมึงออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ"
ฉันตะโกนออกไปอย่างบ้าคลั่งตอนนี้ฉันทั้งโดนมัดมือมัดเท้า
"แม้ๆพี่สาวพูดจาไม่น่ารักเลยนะค่ะ" มันเดินออกมาแถมยังพูดจาได้น่าตบเอามากๆ
"ทำบ้าอะไรปล่อยเดี๋ยวนี้" ฉันชักจะหมดความอดทนจริงๆแล้วนะ
"หึ ทำบ้าหรอ นี้ฉันกำลังจะสนองความร่านของแกต่างหาก เข้ามา" มันเรียกให้ใครสักคนเดินเข้ามา เป็นชายรูปร่างใหญ่เลยละ หน้าตานี้มหาโจรเลย
"มึงคิดจะทำอะไร" ฉันถามอย่างหวั่นใจ
"ก็หาผัวให้มึงไง ไปละขอให้สนุก" อีเพียวเข้ามาบีบแก้มฉันอย่างแรงแล้วเดินออกไปทำให้ฉันได้แต่มองไอ้ ผช หน้าหื่นที่จ้องฉันอยู่
"ยะยะอย่าทำอะไรฉันเลยนะ ปล่อยฉันไปเถอะ" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน
"อย่ากลัวไปเลย พี่จะพาน้องไปขึ้นสวรรค์ดีมั้ยจ๊ะ " ดีก็แย่แล้ว ฉันจะทำยังไงดีพี่เซฮุนช่วยไนท์ด้วย
"อร้ายยยย ปล่อยนะ ปล่อยฉันนน" ฉันกรี๊ดร้องออกมาเมื่อไอ้ ผช หน้าหื่นมันเข้ามาคร่อมฉันโดยที่ฉันแทบจะขัดขืนอะไรไม่ได้เลยเพราะโดนมัดมือมัดเท้าอยู่
เพี้ยะ
"หุบปาก กูแสบแก้วหู" มันตบฉันอย่างแรงจนฉันรู้สึกได้ถึงกลิ่นคาวเลือดและแสบบริเวณมุมปาก
"ไอ้หน้าตัวเมีย" ฉันด่ามันอย่างหมดความอดทน
"หึปากดีนักนะมึง มาเป็นเมียกูซะดีๆ" มันพยายามจะจูบฉันแต่ฉันเบี่ยงหน้าหนีมันทันตลอดจนตอนนี้กลับกลายเป็นว่ามันกำลังอยู่ที่คอของฉัน
"ฮึก ปล่อยนะ " น้ำตาของฉันเริ่มไหลออกมาเป็นสาย ทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย
"ปล่อยฉัน ฮึก ฮึกฮื่ออ"
เพร้งงงง
เสียงของแก้วบางอย่างแตกแล้วจู่ๆไอ้ ผช
ที่พยายามจะข่มขืนฉันก็ล้มลงทันตัวฉันอย่าง ทำให้ฉันเห็นพี่เซฮุนที่ถือขวดแก้วที่มันแตกอยู่
"พี่เซฮุน ฮึกพี่มาช่วยไนท์แล้ว ฮึกฮื่อ" ฉันร้องไห้ออกมาอย่างดีใจ เค้าเข้ามาแก้มัดให้ฉันแล้วดึงฉันเข้าไปกอดแน่น
"ไม่เป็นไรแล้วนะครับ พี่อยู่ตรงนี้แล้วขอโทษที่มาช่วยช้า กลัวมากเลยใช่มั้ย"
เค้าลูบหัวฉันอย่างเบามือมันทำให้ฉันรู้สึกถึงความอบอุ่นที่เค้าให้
"ฮึกฮื่อ ไนท์กลัว" ฉันกอดเค้าแน่น
"ไม่เป็นไรนะกลับบ้านของเรานะครับคนดีของพี่" เค้าจูบลงที่กลางหัวฉันแล้วลูบหลังฉันมันทำให้ฉันรู้สึกดีมาก ถ้าวันนี้เค้าไม่มาช่วยฉัน ชีวิตฉันคงมีตราบาปติดตัวไปตลอดชีวิตแน่ๆ ขอบคุณจริงๆที่เค้ามาช่วยฉันไว้ได้ทัน
#มาแล้วค่า ฝากโหวต เม้นด้วยนะค่ะ
YOU ARE READING
(4)เธอนะคือmy girl (end)
Fanfictionชีวิตฉันแมร่งโครตเหมือนซินเดอริล่าต่างกันตรงที่ฉันสู้คนไงละ แต่มีคนคนนึงที่ไม่รู้ว่าทำไมชอบเข้ามาในตอนที่ฉันไม่เหลือใครทุกทีเลย
