ไนท์พาร์ท..........
วันนี้เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ไปคุยกับหุ้นส่วนบริษัทกับพี่เซฮุนอย่างจริงๆจังๆครั้งแรก
เพราะปกติฉันเป็นเลขาที่มีหน้าที่แค่ชงกาแฟ อยากจะบ้าตายทำงานมาอาทิตย์นึงชงแต่กาแฟในที่สุดก็ได้เหมือนทำงานจริงๆสักที
"ทำไมไม่ฉีดน้ำหอม" ระหว่างที่ฉันกำลังจะยกอาหารเช้าไปที่โต๊ะ พี่เซฮุนก็โผล่มาซะก่อน
"ก็เคยบอกไปแล้วหนิว่าหนูไม่ชอบฉีดน้ำหอม" ฉันพูดแล้วเดินมาที่โต๊ะนี้เค้าจำไม่ได้หรือไม่ใส่ใจกันแน่
"งั้นพี่ขอพูดบ้างนะว่าพี่ทำกลิ่นที่เธอน่าจะชอบให้เธอไปแล้ว เธอควรฉีดมันซะบ้าง" เค้าพูดเหมือนกำลังรอให้ฉันใช้มัน เดี๋ยวนะไม่น่าตลอดเวลาที่ทำงานมาเค้าถึงคอยถามตลอดว่าใช้น้ำยาปรับผ้านุ่มอะไร หรือทำไมเสื้อไม่มีกลิ่นแล้วบอกให้ฉันเปลี่ยนน้ำยาปรับผ้านุ่ม
"ตาลุงขี้น้อยใจ" ฉันพูดแล้วหันไปมองพี่เซฮุนที่กำลังยืนกอดอกพร้อมทำหน้าเกรี้ยวกราดใส่ฉัน
"เหอะ ฉันว่าฉันไม่อยากกินอาหารเช้าแล้วละ" จากพี่เปลี่ยนไปเป็นฉันแบบนี้น้อยใจชัวร์
"เดี๋ยวสิค่ะ ที่ไม่ใช้เพราะหนูกลัวมันหมดต่างหาก" ฉันยิ้มออกมาให้เค้า
"ยัยบื้อถ้าหมดพี่ก็ทำให้เธอใหม่ได้
เพราะฉะนั้นฉีดมันทุกวัน ได้มั้ย" ให้ตายสิโดนอ้อนวอนเรื่องฉีดน้ำหอมอย่างกับจะโดนขอแต่งงานแหนะฉัน
"ค่ะ" ฉันตอบสั้นๆแล้วดึงมือเค้าไปนั่งที่เก้าอี้แล้วลงมือทานมื้อเช้า
จบพาร์ท
เซฮุนพาร์ท.............
ผมกำลังนั่งคุยเรื่องสัญญากับหุ้นส่วนแต่ผมสังเกตุได้ถึงความผิดปกติตรงนี้คุณนิรุตมักมองไปทางไนท์บ่อยๆซึ่งเธอทำเพียงก้มหน้าก้มตา
"เอางี้มั้ยครับคุณอ่านสัญญาแล้วเซ็นเลยดีกว่าพอดีผมมีธุระสำคัญต้องไปทำต่อ"
ผมเลือกที่จะเร่งคุณนิรุต
ESTÁS LEYENDO
(4)เธอนะคือmy girl (end)
Fanficชีวิตฉันแมร่งโครตเหมือนซินเดอริล่าต่างกันตรงที่ฉันสู้คนไงละ แต่มีคนคนนึงที่ไม่รู้ว่าทำไมชอบเข้ามาในตอนที่ฉันไม่เหลือใครทุกทีเลย
