"Özür dilerim babacım bir daha olmayacak"diye tekrarladı Savaş. Evet şu anda Gizem,Savaş,Ben ve Andrea Amca karakolun önünde durmuş Savaşın azarlanmasını izliyorduk.
Gizem gülmemek için kendini zor tutuyordu benimde ondan kalır yanım yoktu.
"Kaçıncı bu ulan eşşek sıpası kaç kere seni burdan kurtarmaya geliyorum"dedi ve italyanca bir küfür mırıldandı.
Andrea amca 25 yıldır Türkiyede yaşayınca Türk genlerini kapmıştı hatta bir kere pikniğe gittiğimizde sırf adetlere uyulsun diye çizgili pijemayla gelmişti pikniğe.
En sonunda Andrea amca Savaşın kulağından tutarak arabaya bindirdi. Sonrada bize bağırdı "kızlar haydi sizimi bekleyecez" Andrea amca geç oldu diye eve bırakmayıp kendi evlerine getirmişti. Anneceğimde sağolsun hemen izin vermişti.
Mükemmel İtalyan soslu makarnamızı yedikten sonra Gizemle, Gizemin odasında takılıyorduk
"sıkıldım ben hadi abimi rahatsız edelim"dediğinde adeta gözlerim parladı. Savaşı çok severdim adeta kendi abim gibi görürdüm oda beni Gizemden pek ayırmazdı. Gizem kapıyı çalmadan Savaşın odasına daldı ve yatağına zıpladı
."Gizem odamdan defol seninle uğraşamayacam."
"aaa küçük Savaş kızgınmıymış kıyamam abime ben." Dediğinde bende yatağa yanına zıpladım.
"Üzülme Savaş Abi ya buda gelir buda geçer ağlama güzel gözlüğğğüm"diye türkü söylemeye başladığımda Gizemin gözünden yaş gelmeye başlamıştı.
"Allam ben sana ne günah işledimde sen beni bu iki dunkofla sınıyorsun defolun odamdan diyorum anlamıyormusunuz"diye bağırdı bu sırada Nihal teyze aşağıdan bağırdı "Kardeşlerine bağırma cezalısın sen onlar olmasa baban çıkarmayacaktı seni yarın ne istiyorlarsa yap" dediğinde Gizem bir beşlik çaktık ama öle bir beşlik değildi efsanevi bir beşlikti hatta şu anda müzik olsa kesin dans bile ederdik. Ama yoktu ve karşımızda sinirle bakan bir Savaş vardı.
"Ama anneeğğ" diye bağırdı. Nihal teyzeyse onu duymazlıktan geldi.
"Abim benim yarın bizi okula bıraksan yeter bide çıkışta alsan ha sonra alışverişede çıkabiliriz diyorum ki güzel bir akşam yemeğide güzel gider Alala sonra lunaparka mı gitsek?" Dediğinde gözlerim parladı resmen diğerleri umrumda değildi ama lunaparka gitmeyi aşırı istiyordum.
"Savaş lunapark" diye mırıldandım.
"Ya siz çocukmusunuz ya bırakın yaşınıza göre davranın sınava gireceksiniz siz."
Dudaklarımı büzüp kafamı eğdim sonra kaldırıp yavru köpek bakışı yaptım. Bu bakış %94 işe yarardı ve her zamanki gibi yaradı, Savaş kimi arayacaksanız arayın ayarlayın okul çıkışı gidiyoruz bari kalabalık gelinde eğlenceli olsun dedikten sonra ikimizde Savaşa doğru koşup sarıldık. Telefonlarımız odamızda kaldığı için aynı anda yataktan inip Gizemin odasına koştuk
*
"Aynen öle Mert işte."
"Kaç yaşındasın Alara hala mı lunapark istemiyorum ben gelmek falan öle çocuk işleriyle uğraşamam" dedi yaklaşık 10. Kez
"Gelmezsen gelme be sana mı kaldık bende Yiğiti çağırırım o gelir"diyip yüzüne kapadım ve telefonu yanıma koyup beklemeye başladım tamda tahmin ettiğim gibi 2 dakika sonra aradı.
"Eğer o p*** ararsan seni gebertirim Alara o çocuk gelmeyecek illa biriyle gidecekseniz biz geliriz." Dedi ben kaç saattir ne diyordum zaten siz gelin diyordum beyin kıtlığı vardı bu çocukta en iyisi Rasim hocaya söleyeyimde bu çocuğu bir mr falan yollasın olmayacak böyle bu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Son Sınıf
Humor"Bu yıl çok çalışmanız gerekecek çocuklar hepiniz çok çalışkansınız, eminim bu yıl hepiniz için çok farklı olacaktı"dediğinde sevgili müdürümüz gözlerimi devirmekle yetindim. Her yıl ki klasik sözler. Gözlerim bana bakan bir çift mavi gözle birleşti...
