Kimin Umrunda?

2. Bölüm

"Abi bozuntusu?"

Koltuğun üstünde karaya vurmuş balina gibi yattığından ayağımla karnından dürttükledim.

"Öldün mü? "

Hiç kımıldamadığı gibi cevapta vermedi. Şimdiye kalkıp kafamı duvarlara sürtmesi gerekiyordu.

"Allahım yalvarıyorum bu bir rüya olmasın. "

Ayağımla bu sefer sertçe belinden ittirirken kendimi yerde buldum.

"Hortladı!"

Yere yapışmamın acısıyla bağırırken abim kafamdaki şapkayı çekti.

"Mal mısın kızım ya. Uyurken beni elleme demedim mi?"

Uyuyormuş? Bu uyumaksa tövbe estağfurullah...

"Bırak ayağımı! Ahh kıymetlim yerinden çıktı galiba."

Pislik onu dürterken ayağımı tutup kendine çekerek yere düşmemi sağladı.

"Ne kıymetlisi lan? Sevgilin mi var!?"

Abime ümitsiz vakasın bakışımı atarken ellerimi yere koyarak destek aldım.

"Uyurken ne gördün rüyanda sen? "

Kalçam sızlasa da ayağa kalkmayı başarmıştım.

"Sevgilim vardı rüyamda. "

Alayla gülerek konuştum.

"Hangi kız senin gibi birisiyle sevgili olurki."

Doğruyu söylemek gerekirse yakışıklıydı yani. Koyu kahverengi gözleri vardı ki ben bir zamanlar siyah sanıyordum.

Alnında biten uzun siyah saçları vardı. Hafif dalgalı bir saçı vardı ve sanki yapılmış gibi duruyordu.

"Hâlâ konuşuyor.Bu arada kıymetlini unutmadım ona göre. "

Ciddi ciddi küçükken kafasını bir yere çarptı mı diye düşündüm.

"Seninle iki dakika konuşmam bile çıldırmama neden oluyor!"

Ben odama giderken arkamdan onu uyandırdığım için bağırıp kızıyordu. Haksız da sayılmazdı fakat ona gidip vücudum erkek gibi mi diyemezdim. Başta diyecektim fakat son anda kararımdan vazgeçmeyi akıl edebilmiştim.

Ona sormaktan vazgeçtiğim içinde odamdaki boy aynamın karşısına geçerek kendimi ilk defa görüyormuşcasına inceledim. Ben hep böyle giyinirdim. Diğer süslü kızlar gibi olmamıştım hiç. Denememiştim bile. Nedenini bilmiyorum belki bu tarzı sevdiğimdendir.

Acaba hiç kimsenin benimle arkadaş olmamasının sebebide bu muydu? Sırf görünüş yüzünden insanlar bunu yapar mıydı?

En iyisi birine sormaktı. Ve aklımı kısa süre yokladıktan sonra Seda da karar kıldım.Seda'yı 12. sınıfın ilk günü yerime geçecekken yanımdaki sıraya oturduğunu görünce tanımıştım . Başta yanımdaki sıraya biri oturduğu için sevinmiştim çünkü konuşacak birisi iyi olabilirdi.

Özel okula gittiğim için tüm kızlar çok havalı davranıyordu ve beni küçük görüyorlardı.

O kızın farklı olacağını düşünerek yerime oturduğum an bana bir bakış atıp yerinden kalktı. Başka birisini bekliyor olabileceğini düşünmüştüm.

Fakat daha sonra oturduğu sıraya bir kız gelip boş olup olmadığını sorunca ona oturabileceğini söylemişti.

Bu yüzden Seda'nın hesabına girdim. Tabiki bende telefon numarası yoktu. İnternette bulmanın tek yoluydu.

Nihayet bilgilerinde numarasını bulduğum da derin bir nefes alarak aradım. İki kez çaldıktan sonra açıldı. Aklımda neler soracağımı düşünüyordum.

"Evet?"

Derin nefes aldım.

"Ben Usun. "

Beş saniye sonra , sıkıntıdan saymıştım, cevap verdi.

"Ne istiyorsun? "

O sıradan kalkıp gittiğine ilk defa sevinmiştim.

"Sana birşey sormalıyım."

Nasıl soracağımı düşünüyordum bu arada.

"Çabuk ol işim var."

Bana ters davranmasına hem sinirlenip hem kırılarak sakin kalmaya çalıştım.

"Hani 12 . sınıfta ilk gün benim sıramdayken kalkıp gitmiştin ya..."

Oflayarak sıkıldığını belirtti.

"Eee?"

Suratına kapatmak çok cazip gelsede cevabımı almalı, nedenini öğrenmeliydim.

"Neden?"

Derin bir nefes alınca söyleyip söylememe konusunda kararsız kaldığını tahmin ettim.

"Gerçekten bilmek istiyor musun?"

Bu sefer ben sıkıntıyla ofladım. Bir an önce söylemesini istiyordum.

"Evet. Artık söyleyecek misin?"

Yatağa kendimi sırt üstü atarak cevabın gelmesini bekledim.

"Pekala sen istedin. Senin yanına oturmadım çünkü rezil olmak istemedim. O giydiğin kıyafetler, tarzın erkek gibiydi . Hiç makyajın bile yoktu. Güzel misin değil misin anlaşılmıyordu bile. Herkes seninle dalga geçiyordu. Senin gibi olmak istemedim. "

Not: Bu bölümde biraz kızın neden arkadaşı olmadığını vb. öğrenmeniz için yazdım.

Lütfen beğenin ve yorum yapın. :)