Sokak Arası

Sokak Arası /Giriş/

Yine canım cips çektiği için erkenden uyandım. Her zaman bu böyleydi zaten. Beni alarmım değil, midem uyandırırdı. Çünkü midem cipsin eksikliğine dayanamaz ve garip sesler çıkartarak beni rahatsız ederdi. Dolayısıyla da ben de kalkmış olur, ve alelacele cipsime gömülürdüm. Ancak bir sorun vardı ki o da annemdi. Annem, yüzümde sivilce çıkarmak gibi kötü etkilerinden dolayı cips yememe asla izin vermiyordu. Ben de bu yüzden marketimizin arka sokaklarında yiyordum. Tabi ardından hemen çikolata yiyip su içiyordum çünkü ağzım cips kokuyordu. Ancak annemin anlamadığı bir şey vardı ki o da, BENİM YÜZÜMDE SIVILCE ÇIKMIYORDU Kİ!

Hemen dolabıma yönelip Cips yeme görevimi başlattım. Rahat bir şeyler giymem gerektiği için üzerimi değiştirmemeye karar verdim. Çilekli pijama, bence o kadar da kötü değildi. Bu yüzden kıyafetlerimi es geçip ayakkabılarıma yöneldim. Kolaylıkla kaymamı sağlayan kaygan spor ayakkabılarımı görünce hemen bir anı ilişti aklıma.

2 GÜN ÖNCE.
'Yine cips yeme görevime hazırlanmak için kaygan ayakkabılarımı giyip, hemen cama ilerledim. Duvardan atlamayı düşünüyordum. Ancak işler o kadar da yolunda gitmedi ve camdan atladığımda direk yere kapaklandım. Fakat düştüğüm yer o kadar da sert değildi, yumuşaktı ancak sert yerleri de vardı. Ellerimi hareket ettirince ellerimin altında kumaş onun altında ise sert bir şeyler hissettim. En sonunda dayanamayıp gözlerimi açtım. Neye uğradığıma şaşırmıştım. Üstüne düştüğüm çocuk kızların o 'taş' diye sıfatlandırdıklarının da üstünde bir yakışıklılıktaydı. Ellerimin altında ise hissettiğim son derece gelişmiş olan kaslarıydı. Ne yani göğüslerinde ellerimi mi gezdirmiştim? Gözlerine baktığımda son derece sinirli olduğunu gördüm.

İşte.Şimdi.Öldüm ben. "Tişörtümü çıkarmamı ister misin? Böylelikle daha kolay dokunursun."

Alayla konuşmasından sonra ne yaptığımı anladım. Şu an tişörtünün üzerinden kaslarına elliyordum!

"A-a ııı şey ya b-ben şey yaptığım için sende beni şey yapınca bende o yüzden şey yaptım."

Şuan gerçekten de tam bir salağı oynuyordum. Kesinlikle beni o aptal sarınşınlar gibi görecekti. Ama öyle görse bile haklıydı, tam bir aptaldım.

"Tamam, tamam saçmalaman bittiyse kalk artık istersen. Maşallah, kaç kiloysan artık, her tarafım ağırdı!"
Ah, tabi yazık çocu-
Neee! Az önce bana kaç kiloysan mı dedi? Ben bu çocuğu..

"Sen ne dediğini zannediyorsun ben mi kiloluyum? Senin gözlerin fazla bozuk bence!!"  Dedim ve bu konuşmanın daha fazla uzamaması için hemen üzerinden kalktım.'

ŞİMDİKİ ZAMAN
Beni fazlasıyla utandıran düşüncelerimden çıktığımda ayakkabılarımdan ise gözüme en rahat gözükeni giymiştim. Benim için rahatlık her şeyden önemliydi. Anneme yakalanırsam eğer rahatlıkla koşabilirdim. Ayakkabılarımı da tamamladıktan sonra, cama yaklaştım. Yine o gün ki gibi olmamasını ümit ediyordum, ikinci bir ego manyağını daha çekemezdim. O günü hatırlayınca vücudumda ki bütün kanın yanağıma doğru taplandığını hissettim. Resmen salak gibi davranmıştım. Bütün düşüncelerime son vererek kendimi camdan aşağı bıraktım. Bu sefer altımda çim hissetmek iyi hissetirmişti. Hemen cipsime kavuşmak için marketimizin yoluna doğru ilerledim.