Fall
Stars twinkled as the moon illuminated the street. I want to watch and just stargaze. I rolled my eyes when I realized that what I want is impossible right now. Lucas is here beside me and he is holding my bag while we are walking.
"Gabi na" I said to him. Nagpaparinig lang para mapagtanto niya na hindi na niya kailangan na ihatid ako.
Umiling lang siya at nagpatuloy sa paglakakad. "Ihahatid kita."
I sighed. Naiinis na ako, kanina sinabi ko sa kanya na wag niya na ako ilibre, hindi siya nakinig. Ngayon ay sinasabi ko na ngang wag na niya ako ihatid sa bahay pero hindi na naman siya nakinig.
"L-Lucas, okay na rito. You don't have to do this." I said.
His forehead wrinkled. "Kung ipagpupumilit mo na mag-isa kang uuwi sa madalim na daan riyan ay wag ka nang umasa na papayagan kita. Stop being stubborn!" suplado niyang sagot.
Nalaglag ang panga ko sa sinabi niya. Ngumuso ako, medyo nainis sa sinabi niya. I'm not going to argue again.
Nagpatuloy siya sa paglalakad, I closed my eyes, kumalma ka Mary Axelle. Hinding hindi ko papatulan ang lalaking ito. Not now.
And he called me stubborn! Aba aba!
"Na-realized mo ba na taga-rito ako, alam ko ang daan rito, kilala ko ang mga tao rito at walang masasama na tao rito na nanakit. Mga tsismosa lang ang marami rito." I crossed my arms.
He shrugged. "I don't care. Ihahatid kita sa ayaw at gusto mo."
"You're the stubborn one!" I said. Tumaas na ang boses ko. This is why I hate getting angry. My mouth will open on its own.
Nahuli na ako at siya ay patuloy sa paglalakad. Holding my bag, I find it cute and sweet but him taking me home like I don't know the paths here are like insults. I have my own feet duh!
"I said I'm fine. Sinabi ko na ayaw kong inihahatid mo ako at kaya kong umuwi ng mag-isa."
Parang naputol ang pasensya niya sa akin. He went back to face me. Parang siyang susuntok dahil sa galit. Napaatras ako ng nakaharap na siya, eyes filled with grim and anger. His face expresses nothing but solemn. His breathing is heavy and the way he clenched his jaw, galit nga siya.
"What is the problem? Bakit ka ba nagagalit na ihahatid kita sa inyo?" nanliit ang kanyang mga mata.
"Wala naman... I'm just saying that you don't need to do this." I answered.
His expression didn't change. Mas lalo pa yata siyang nagalit. "May tinatago ka ba? May naghihintay bang ibang lalaki sa iyo roon?" he voice is lethal.
Hindi ako nakasagot . What the fuck? Ano bang sinasabi nitong bugok na ito?
"Wala!" I said. "I'm not really used to it. "
He sighed. Ngayon ay medyo nawala ang kaba ko dahil hindi na siya galit.
"Then get used to it. I'm going to fetch and take you home."
"Bu-" sasabihin ko pa lang sana pero pinutol na niya ako.
"No buts." he said then smirked. That smirk! It is hinted with evil.
BINABASA MO ANG
Choosing Happiness(Completed)
أدب نسائيPractical, that's how Max thinks. Namulat siya sa mundong mahirap. She is a gold digging Chic. She would swim the vast ocean and climb the rocky mountains just so she can save her family out of poverty. Pero papaano? Papaano kung sa pagiging practic...
