Choosing Happiness(Completed)

Kabanata 30

Kabanata 30

Embrace

My mama thinks she failed. Ako, hindi iyon ang nakikita ko. Pinaglaban nila ang kanilang pagmamahalan. Kahit sa huli ay maagang pumanaw si Papa.

That is part of love. Fight for it, kahit mahirap, kahit may masasa byktan. Dahil pag nagmahal ka, mayroon at mayroong masasaktan.

"I'm tired." Mama yawned.

"Curious lang po ako. Saan na po si Lola at Lolo?" Sumagi sa isip ko iyon.

Napahinto si mama sa pagtayo. Napatingin siya sa akin. Her eyes widened. "Kalimutan mo na ang walang kwentang mga magulang ng papa mo." She said. With a controlled anger in it.

Alam ko na hindi naging madali ang nangyari sa mama at papa ko. Ganoon pa man ay naging mabuti pa rin ang tadhana sa kanila.

"Ma?" I asked her.

Umiling siya. "Your lolo and lola..."

Ang ilaw ng tv lang ang nagpapaliwanang sa madilim na sala. Kahit maingay ang nagbabarilan na bida at kontrabida sa pinapanood namin ay ang atensyon ko ay na kay Mama.

"Galit pa rin sila sa atin Max." Bigo niyang sambit. "Sinisisi pa rin nila ako na kung hindi dahil sa akin siguro buhay pa rin ang papa mo ngayon." Unshed tears formed in her eyes.

My mama is not weak. I saw it within the years. Marami na ring beses na naapi kami. Napagbintangan at pinagsamatalahan. She would always fight for what is right. I think that she fought for their love cause it was right. Kailan ba kasi naging mali ang magmahal?

"Where are they now?" Gently, hinawakan ko ang kanyang mga kamay.

Umiling si Mama. "Probably, nasa ibang bansa."

Tumango ako.

Wala akong pakialam sa kanila. Sabi nga ni Mama ay ni tulong o pagbisita wala siyang natanggap. Kahit pangangamusta lang. Wala rin sa plano kong makipagkita.

Ang mga sumunod na araw ay nakakapagod. Puro quizzes at malapit na rin ang term exams. Dagdag pa ang trabaho.

"Nakakapagod." I sighed. I elbowed Aida.

Wala siyang naging reaksyon. Blanko at parang namumutla siya. What's wrong with this bitch?

"Hoy loka loka!" I wriggled her.

She snapped. "Ah oh...ano iyon?" Sambit niya.

"Okay ka lang?" I asked her. Mukha kasi siyang may problema.

She was shook her head quickly. "W-wala." Tumawa siya. Nag-iwas nang tingin.

Nanliit ang mga mata ko. I knew it, mayroon nga. Ilang araw na rin siyang ganyan. Ano kaya iyon?

"I'm tired. Oo, pagod lang ito." Sambit niya. Trying to convince me that she is alright.