Kabanata 39

17 0 0
                                    

Job

Umiyak ako ng makarating ako sa bahay. It really sucks!

Kaya paggising ko ay namumugto ang aking mga mata. Madaling araw na ako nakatulog. Kaya lang naman ako nagising ng maaga ay dahil ngayon ang unang araw ko sa trabaho.

Sana ay di na lang ako pumunta sa kasiyahan na iyon. Nakapagpahinga pa sana ako at hindi na nakita pa si Lucas.

I cried and cried. My heart is stabbed  and pinched. There is a heavy thing weighing down on my chest. I can't even breath properly when I saw him.

It sucks that he's already moved on while I'm stuck here. Can't even forget him.

Pagbaba ko ng hagdan ko ay ang Lola at si Mama agad ang naabutan ko. Umiiyak silang dalawa at nagyayakapan. I stared at them confused.

Kumalas si Lola nang makita ako. She giggled when she saw me confused. "Good Morning Hija!" She stood up and wiped her tears. Kahit matanda na ay meron pa rin sa kanya ang class and etiquette.

"Ano pong nangyayari?" I asked her. Ngumiti si Mama sa akin at pinunasan na rin niya ang kanyang luha. Lola went to hugged me while I'm still confused. "Lola." I called her.

"Ah!" Lola shushed me. "Nag-sorry lang ako sa Mama mo." She whispered to me. I saw her eyes pooled with tears. Pinunasan niya ito bago pa mahulog. "It's feels good to apologized after all the things I have done." She laughed.

Napatingin ako kay Mama na umiiling at umiiyak. She looks happy and tearful at what lola have said. "No, ako po dapat ang humingi ng pasen-"

Hinarap ni lola si Mama. "Wag kana magsalita pa! Ayokong umiiyak." Tumawa kami dahil sa sinabi ni Lola.

Nagtagal pa si Lola roon. She said that she can buy a house and a lot for us. Hindi iyong nagtitiis kami sa ganito. Hindi ko tinanggap ang condo na binigay niya noon, oo it is a gift but it was too much. I can't.

"Pilitin mo ang Mama mo!" She elbowed me.

"La, we're fine." I sipped from the cup of coffee my Mama gave.

Umiling siya na para bang ayaw niya talaga ng desisyon namin. "Basta, bibili ako. It will be name to you, yun ang regalo at ang welcome gift ko sa inyo into the Gumabao Family, officially!" She excitedly shrieked. "You can't say no! I'll slith my wrist if you reject it!" Banta niya.

Muntikan ko nang natapon ang kape. "La!" I warned her.

My Mama just chuckled. "Ma, na kay Mary Axelle po ang desisyon. She's in the right age to make that decision kung lilipat kami."

Am I old enough to know the right decision?

Right! Because I was young. I had regretted those. Wala na akong magawa sa mga napiling desisyon noon. All I need to now is to move on and forget those. It is over. Years ago!

She pulled my arm at niyugyog ito. "Please, hija! Tanggapin muna. Promise, I won't budge in your lovelife basta sa financial lang!" She looked so miserable convincing me to take the gift.

Lola pouted. "Sige ka, mamayang gabi maglalaslas na ako!" She warned me again. My eyes widened at what she said.

How could she said that? My Lola is crazy! Alam ko na kung saan ako nagmana ng kabaliwan minsan. Kay Daddy, pero namana rin niya ito kay Lola.

Choosing Happiness(Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon