COMPROMISE LOVE

Chapter 7 - Savior of the Day

Jaylin’s POV

Dug.dug.dug. I can hear a beating of the heart. Is it my heart? Patay na ba ako? Pero bakit masyadong narinig ko ang tibok ng puso ko?

After a moment of asking a lot of questions in my mind. I smell a sweet scent and I can feel someone’s arms wrapping around me. I can feel security within this tight embrace. There and then I realized I am on someone’s embrace at hindi ang tibok ng puso ko ang narinig ko kundi ang taong nagligtas sa akin. And yes, he saved me. Now I remember how he wrapped his arms around me that made me avoid the car that almost sprang me. Ilang sandali din kaming ganito at hindi niya ako binitawan. He’s chin rested on my head while my head rested on his chest which made me hear the beating of his heart. His arms still wraps around my body yet I can feel his hands at my back.

“Miss, Okay ka lang ba?” binitawan ako bigla ng lalaking nagligtas sa akin after may lumapit at nagtanong sa akin.

“Look, how come she’s okay when you almost sprang into her. Pano pag nabangga mo siya? Could you pay her life if she’s gone?” nagulat ako ng biglang lumapit yung lalaki sa nag tanong sa akin. It was actually the driver on the car that almost sprang me.

“Sorry boss, hindi ko kasi nakita. Pinulot ko kasi yung cellphone ko na nahulog sa sahig ng kotse ko at sa pag tango ko hindi ko namalayan na nandiyan na siya” tinignan ako ng driver habang nag explain sa lalaki

“Right. I spare you sa nagawa mo ngayon. Just drive and go away bago pa mag bago ang isip ko. Buti na lang at naligtas ko siya dahil kong hindi lagot ka sa akin!” the guy warned the driver and eventually bumalik yung lalaki sa akin at hinila ako pabalik sa loob ng park.

**************************

“Here. Drink this” the guy offered me a bottled water habang napaupo kami sa bench in front of the fountain

“Thanks” I looked at him at medyo nahiya pa din ako

Then the guy decided to sit beside me. We both look at the fountain in front of us. I heavily sighed kasi naalala ko si Baby Angel.

“What’s wrong?” nagulat ako ng biglang magsalita ang lalaki

“My Baby Angel” napayuko ako and then tears fall from my eyes

“Who’s Baby Angel?” litong tanong ng lalaki

“My dog. It was given to me by someone kaninang umaga by a mysterious guy or something” I explained

“Uhm. Tapos ganyan ka kong maka pag react sa isang aso? HAHA” he laughed at me that made me pissed off. Ay ewan ko kung hindi lang ako niligtas ng taong to baka nasapak ko na ata to.

“Ay tawa ka lang diyan. Baby Angel may somehow be a dog noh but I treasure that dog that much kahit ilang oras lang kaming magkasama cause everything is worth treasuring for lalo na’t nagustuhan mo and eventually kahit galing yun sa isang hindi ko kilala I already treasure that dog. Kung makatawa lang ha wagas!” irap ko sa kanya

“Look, don’t get me wrong. You almost killed yourself out there sa kahahabol mo sa aso”

“FYI, nahila ako ng aso at hindi ko binitawan ang rope niya para di siya makawala” I interrupted on what he is saying

“Yah, yah, yah. Whatever. Pero sana naman miss naisip mong nasa danger zone ka na. Wala kasing maganda sa balitang namatay ka kasi nahila ka sa isang aso at hindi mo binitawan kasi ayaw mong makawala” pag sagot naman ng lalaki sa akin

“Yah. Whatever din. Salamat sa advice ha at wag kang mag-alala. Sa susunod pag hinila ako sa aso I’ll be more aware na nasa danger zone ako. Kaya salamat sa advice ha and if you’ll excuse me lang ha? Aalis na ako at hahanapin ko pa yung asong pinagtatawanan mo. Hmp” tumayo ako agad at umalis. Nairita kasi ako sa reaction niya towards sa aso ko. After all hindi naman kasalanan yun ni Baby Angel eh. It’s actually my fault kasi hindi ko namalayan na nasa road na pala kami. At isa pa sino ba namang tao ang gustong bumitaw sa isang bagay, hayop o tao na napamahal na nila. Siguro naman wala. Hmp. Kaya ito ako ngayon inis na inis.

“HAHAHAHA. Thank you sa time Miss! Sa uulitin ha? And I forgot to say you’re even more beautiful kapag nagalit ka!” sigaw ng lalaki from afar

Napahinto ako at lumingon sa kanya and then I showed him my fake and ironic smile. Pasalamat siya at hindi ko siya masyadong pinatulan. Pasalamat siya ginawa ko pa rin siyang Savior of the day dahil sa pagligtas niya sa akin kahit tinawanan niya ako. Hmp. Medyo feelingero ata yung lalaki at masyadong mayabang akala mo kung sino. Siguro naman tama na rin yung pag sabi ko ng salamat sa advice kasi namin ginalit niya ako. Hmp. Tsk.

To everyone:

Done with the changes in this chapter. I do hope you like it. Thank you.

Pasensiya din sa typos at errors ha. Feel free to comment or suggests. Thanks